Φωτογραφίες & Συνέντευξη: George Alexandrakis
Μπορεί να μη χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για τον Γιώργο Καραμίχο ως ηθοποιό – σκηνοθέτη. Από τους σημαντικότερους Έλληνες ηθοποιούς, που συνδυάζουν ανθρωπιά και ταλέντο.
Αν και πιεσμένο πρόγραμμα, κατά τη σύντομη παραμονή του στην Αθήνα, του ζητήσαμε να μας παραχωρήσει συνέντευξη – φωτογράφιση για το 12ο Τεύχος του City Code και τον ευχαριστώ από καρδιάς γι’ αυτό.
Όσες φορές και αν συναντάς τον Γιώργο, πάντα θα σε γεμίζει με θετική ενέργεια και περισσότερη ανθρωπιά, μοναδικός άνθρωπος με πραγματικό φως.
Όσον αφορά στη συνεργασία, από τους ελάχιστους που ξέρουν τι θέλουν πραγματικά και επί της ουσίας και εκεί καταλαβαίνεις ότι το ταξίδι στην Αμερική σίγουρα θα του αποφέρει καρπούς. Δεν είναι τυχαίο που διδάσκει στην παγκοσμίου φήμης Δραματική σχολή της Stella Αdler, μία από τις σημαντικότερες σχολές στον κόσμο.
Αγαπημένος Γιώργος Καραμίχος.
CC: Τελικά τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι για να αλλάξουν προς το καλύτερο;
Είμαστε μέρος του σύμπαντος. Έχει αποδειχτεί ότι ύλη δεν υπάρχει, οπότε είμαστε μέσα στη συνεχή ροή. Νομίζω ότι ο στόχος είναι να αποδεχτούμε και να γίνουμε συνειδητοί. Αν γίνουμε συνειδητοί και είμαστε παρόντες αυτό είναι που θα επιφέρει την αρμονία. Έχουμε ένα περίεργο σύνδρομο να αισθανόμαστε ενοχές για όλα, ακόμη και για το ότι θέλουμε να ερωτευθούμε, ότι θέλουμε λεφτά… Αν όμως ανοίξουμε και πούμε ότι θέλουμε ένα είδος ευκολίας από το σύμπαν, να μας φέρει ενέργεια, γιατί ακόμη και η ύλη είναι ενέργεια, να μας φέρει ενέργεια με τη μορφή των χρημάτων, για να ξεκουραστούμε, να μας φέρει ενέργεια με τη μορφή της επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους, έναν σύντροφο, έναν άνθρωπο να συμπορευτούμε στη ζωή, όχι απαραίτητα ερωτικώς, ανθρώπους γύρω μας να τρέξουμε μαζί τον αγώνα ή να κοιτάξουμε μαζί τα αστέρια. Μεγαλώνουμε με ενοχές και ντρεπόμαστε να ζητήσουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε, γιατί ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε αυτό που είμαστε. Κανείς δεν μπαίνει στη διαδικασία στο ποιος είμαι για να πάμε μετά στο τι Θέλω, όντας αυτός που είμαι. Αν βρούμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε, αυτό που θα κάνουμε θα είναι δημιουργικό και σίγουρα θα είναι σε θετική τροχιά και γεμάτη φως.
CC: Πώς είναι οι ρυθμοί στο Los Angeles σε σχέση με την Αθήνα;
Το Lοs Αngeles δεν είναι πόλη, συγκρίνοντάς το με την Αθήνα. Είναι σαν ένα απλωμένο χωριό, περισσότεροι άνθρωποι είναι στα αυτοκίνητα, σπάνιο να βλέπεις ανθρώπους να περπατούν, είμαι από τις εξαιρέσεις. Απλώς είναι μία πολυεθνική πόλη, όλοι είναι από κάπου αλλού και με συνείδηση, ενώ εδώ τώρα ξεκινάει σιγά σιγά αυτή η πραγματικότητα. Βρίσκεις πραγματικά τα πάντα, έχει πολλά πρόσωπα, ένα κομμάτι που νομίζεις ότι είσαι στην Αρμενία, ένα κομμάτι που νομίζεις ότι είσαι στην Ταϊλάνδη, στην Κίνα, στην Κορέα, πέρα από το Beverly Hills, που δεν είναι ακριβώς στο στιλ μου.
CC: Τι αξίζει περισσότερο στο Λος Άντζελες;
Αυτό που αξίζει στο Λος Άντζελες είναι η πολυσυλλεκτικότητα, το ότι έχεις τη δυνατότητα να αλλάξεις παραστάσεις, σε λίγη ώρα να νιώσεις ότι βρίσκεσαι σε διαφορετική πόλη. Είναι πολλές πόλεις μαζί και διαφορετικοί άνθρωποι μαζί.
CC: Αισθάνεσαι ξένος εκεί;
Έχει πάρα πολύ κόσμο και από ένα σημείο και μετά συναντάς γνωστούς, ανάλογα και με τις περιοχές στις οποίες βρίσκεσαι. Ως νοοτροπία συνολικά δεν αισθάνομαι ότι είμαι ξένος, όπου και αν πάω, δηλαδή όπου είμαι, Γη είναι, άνθρωποι είναι, οπότε δεν έχω αίσθηση ότι είμαι ξένος πουθενά. Στην Αμερική συνολικά, και ειδικά στο Λος Αντζελες, αυτό είναι πάρα πολύ έντονο, αυτό που λέμε Αμερικάνοι, και πολύ εύκολα κατηγορούμε, δεν είναι ακριβώς έτσι, καθώς οι περισσότεροι από κάπου αλλού έχουν έρθει. Η Αμερική είναι ένας συγκερασμός ανθρώπων, νοοτροπιών και με πολύ περισσότερη συνείδηση. Δεν έχω αισθανθεί ξένος, μπορώ να σου πω το αντίθετο ότι δηλαδή οι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτοί και πιο πολύ δεκτικοί. Μέσα σε πέντε λεπτά ξεδιπλώνουν προφανώς τα κομμάτια που θέλουν να ξεδιπλώσουν του εαυτού τους και με πολύ μεγαλύτερη ειλικρίνεια, γιατί με τον κάθε Άνθρωπο που συναντάς μπορεί να έχεις μέλλον επαγγελματικό, προσωπικό και δεν έχεις την δυνατότητα να ξαναβρεθείς εύκολα. Γι’ αυτό είναι και πιο πολύ διαθέσιμοι στην κουβέντα. Όλοι είναι με άπειρα σχέδια για δουλειά και δεν ξέρουν ποτέ ποιος είναι ο άνθρωπος με τον οποίο θα συμπλεύσουν επαγγελματικά στο μέλλον, γιατί είναι όλοι μέσα στη δουλειά με κάποιον τρόπο, οπότε όλοι είναι ανοιχτοί και διαθέσιμοι.
CC: Τι σου λείπει από την Ελλάδα;
Μου λείπει η Νίσυρος και οι άνθρωποι που αγαπάω, μάλλον τα πλάσματα που αγαπάω, γιατί έχω και τις γάτες πίσω. Εδώ που ήμουν συνειδητοποίησα ότι ποιοτικό χρόνο δεν μπορούσα να έχω, γιατί θα έπρεπε να δουλεύω σκληρά για τα αυτονόητα. Από εκεί με κάποιους ανθρώπους, μέσω skype, μιλάω πολύ πιο συχνά από ότι όταν ήμουν εδώ. Και πάλι, όταν έρχομαι εδώ, σε συμπυκνωμένο χρόνο περνάω περισσότερο ποιοτικό χρόνο με τους ανθρώπους μου.
CC: Ποια είναι η νοοτροπία των κατοίκων εκεί σε σχέση με τα ζώα; Πώς το βιώνεις, έχοντας πάρει μαζί σου τον Tramp;
Καταρχάς, έχει τεράστια διαφορά σε σχέση με πριν από 9 χρόνια που είχα βρεθεί ξανά στο Los An- geles. Έχει αλλάξει εντελώς η νοοτροπία σε σχέση με τα ζώα και αυτό προς το καλύτερο, βέβαια. Παλιά ήταν σχεδόν ρατσιστική η συμπεριφορά απέναντι στα ζώα, τώρα είναι το εντελώς αντίθετο. Τώρα σχεδόν είναι της «μόδας». Θα διαπιστώσεις ότι σε κάποιες περιοχές είναι σχεδόν αδύνατο να συναντήσεις κάποιον άνθρωπο χωρίς σκύλο. Έχει τεράστια πάρκα, ένας λόγος που μένω εκεί που μένω είναι γιατί δίπλα μου είναι ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα στον κόσμο, με άπειρες ώρες για βόλτα. Γενικώς είναι πολλοί ανοιχτοί και έρχονται και σου μιλούν, σε ρωτούν διάφορα για τον Tramp. Προφανώς υπάρχουν και οι ζωο-φοβικοί, αλλά είναι εξαιρέσεις. Θα σταματήσουν να σου μιλήσουν και να λάβουν πληροφορίες για τον Tramp, θα σου προτείνουν καλούς κτηνιάτρους, ρωτούν αν καταλαβαίνει αγγλικά και προσπαθούν και σε ρωτούν πώς να του πουν μία λέξη. Ο Tramp τώρα σιγά σιγά αρχίζει και καταλαβαίνει κάποιες λέξεις στα αγγλικά. Τους ενδιαφέρει και τα σέβονται. Υπάρχει φυσικά και η νομοθεσία, που υπάρχει και εδώ, αλλά με υπευθυνότητα τηρείται εκεί. Υποχρεωτική βόλτα με το λουρί, τσιπάρισμα κτλ. Βέβαια έχει μεγάλα περιφραγμένα πάρκα, ειδικά για σκύλους, σχεδόν σε κάθε γειτονιά.
CC: Αδέσποτα υπάρχουν;
Όχι, δεν υπάρχουν αδέσποτα και, μάλιστα, πριν από 3 χρόνια, εγκαταλελειμμένα σκυλιά περισυλλέχτηκαν από τους δρόμους και επειδή η νομοθεσία όριζε τη θανάτωσή τους, εάν και εφόσον δεν έβρισκαν σπίτι, μόνο πέρσι για 3000 αδέσποτα βρέθηκαν, για όλα, γονείς που τα υιοθέτησαν. Είναι πάρα πολύ ευσυνείδητοι, δεν τα αφήνουν στην τύχη τους, ακόμη και αν δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν τα πηγαίνουν στα ειδικά καταφύγια, στα οποία κάποιος θα τα υιοθετήσει ή, αν παρατηρήσουν κάποια κακοποίηση, η παρέμβαση είναι άμεση. Επίσης έχουν καταργήσει την αναπαραγωγή, μόνο πολύ ειδικοί και ελάχιστοι επιτρέπεται να το κάνουν, με αυστηρούς ελέγχους, και δεν πουλιούνται ζώα στα Pet Shop. Αν θέλει κάποιος να υιοθετήσει μπορεί να απευθυνθεί στα αντίστοιχα καταφύγια και μόνο.
CC: Περιστατικά κακοποίησης ζώων στην Καλιφόρνια; Τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις; Υπάρχει πρόνοια για τα ζώα;
Δεν έχω ακούσει κανένα περιστατικό δηλητηρίασης ζώου. Στην California, που ζω εγώ όχι. Γιατί κάθε πολιτεία είναι διαφορετική, φαντάζομαι στην Nebraska ή στο Ohaio, για παράδειγμα, είναι διαφορετικά. Προφανώς θα υπάρχουν κακοποιήσεις ζώων γιατί εμείς οι άνθρωποι είμαστε «τέρατα», αλλά υπάρχει προστασία πολύ μεγάλη. Υπάρχουν ειδικά φορτηγάκια που εμβολιάζουν δωρεάν τα ζώα, μπαίνεις στο αντίστοιχο site και βλέπεις το πρόγραμμα τους, προκειμένου να ενημερωθείς πότε γίνεται αυτό, γιατί υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με πολλές οικονομικές δυσκολίες που δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τους φίλους τους, οπότε τους βοηθάει έμπρακτα. Πολλά Pet Shop έχουν ειδικά προγράμματα με τις τροφές, τροφές λίγο πριν λήξουν τις δίνουν σε καταφύγια, είτε σε άπορους για τη διατροφή των κατοικίδιων τους, αντί να τις ανακυκλώσουν ή να τις πετάξουν ή να τους αλλάξουν ημερομηνία λήξης.
CC: Επέστρεψες στην Ελλάδα για πόσο και για ποιον λόγο;
Ήρθα για δυόμιση εβδομάδες, ήρθα για να παίξω στην ταινία του Νίκου Ζερβού, με τίτλο «Λύσσα Κακιά» και, φυσικά, για να δω και την κόρη μου.
CC: Πότε τελειώνεις τα γυρίσματα;
Τελειώνω την επόμενη εβδομάδα τα γυρίσματα, γιατί πρέπει να γυρίσω στη δουλειά μου.
CC: Διδάσκεις στη δραματική σχολή Stella Adler. Ποιο είναι το μάθημα που διδάσκεις;
Διδάσκω ελληνικό θέατρο, και, ουσιαστικά, την τεχνική που έχω αναπτύξει εδώ και πολλά χρόνια. Είναι η πρώτη φορά που κάποιος διδάσκει ελληνικό θέατρο σε σχολή του Los Angeles.
CC: Ενδιαφέρει τους φοιτητές της δραματικής σχολής το να μάθουν για το ελληνικό θέατρο;
Ξεκίνησα να έχω τους 5 βασικούς μαθητές του διμήνου, στο δεύτερο δίμηνο είχα 10 μαθητές, πλέον το τμήμα έχει 15 μαθητές ( ο αριθμός αυτός, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της σχολής, δεν μπορεί να ξεπεραστεί) και με μία λίστα αναμονής 40 υποψήφιων μαθητών. Υπάρχει ζήτηση και δίψα για να μάθουν για το ελληνικό θέατρο.
CC: Πέρα από το σημαντικό αυτό βήμα να διδάσκεις σε μία από τις καλύτερες σχολές παγκοσμίως, Κάποια άλλη πρόταση;
Μου πρότειναν από τη σχολή να αναλάβω και άλλο μάθημα και μία πρόταση για σκηνοθεσία του θεατρικού έργου «Το Τριαντάφυλλο στο στήθος» του Τένεσσι Ουίλιαμς, που θα ανέβει στις 20 Ιουνίου, στο θέατρο της Stella Adler.
CC: Υπάρχει η κοινή λογική στις επαγγελματικές σχέσεις ή μία από τα ίδια; Είναι εύκολο το χτίσιμο μιας καριέρας εκεί;
Σιγά σιγά χτίζεται και υπάρχει όλη η κοινή λογική, δεν είναι όπως εδώ που κυνηγάς τα αυτονόητα. Εκεί τα αυτονόητα είναι αυτονόητα.
CC: Πώς βρέθηκες στη σχολή; Γιατί την επέλεξες;
Εγώ διάλεξα τη σχολή αυτή πέρσι, βρέθηκα εκεί με την υποτροφία Fullbright, που είναι από τις δυνατότερες υποτροφίες παγκοσμίως. Διάλεξα τη σχολή της Stella Adler, γιατί το πνεύμα στην υποκριτική ήταν αυτό που μου ταίριαζε περισσότερο. Και, σίγουρα, είναι μία από τις πιο δυνατές φιγούρες στην υποκριτική στον κόσμο.
CC: Ποια η διαφορά του τρόπου διδασκαλίας στις ελληνικές δραματικές σχολές σε σχέση με την Stella Adler;
Κανείς καθηγητής δεν θα σου πει πώς να παίξεις, θα σου δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες για να παίξεις. Βασίζεται στη φαντασία και στο «δεν ξέρω». Όλοι οι καθηγητές στις ερωτήσεις που κάνεις, σου λένε πάμε να το ψάξουμε μαζί. Στην αρχή, ερχόμενος από μία άλλη νοοτροπία, λες «ωχ, τώρα, τι κάνω εδώ;», μετά συνειδητοποιείς ότι οι άνθρωποι κάνουν εξαιρετικά τη δουλειά τους, κανείς δεν θα στο «παίξει» γνώστης και θα δεις ανθρώπους που έρχονται στη σχολή που είναι 40, 50 χρονών και θέλουν να μάθουν περισσότερα. Ο Μαρλο Μπράντο πήγαινε για μαθήματα στη σχολή μέχρι και πριν φύγει από τη ζωή.
CC: Τελικά, η μάθηση τελειώνει ποτέ;
Η μάθηση δεν τελειώνει ποτέ. Όσα και να μάθεις είναι ελάχιστα, σε σχέση με αυτά που δεν ξέρεις. Αυτό σε κάνει και πιο ταπεινό, αλλά όχι ταπεινό για να φαίνεσαι ταπεινός. Σε κάνει ουσιαστικά παρών σε αυτό που κάνεις, γιατί είναι ένα συνεχές παιχνίδι δημιουργίας. Εκεί είναι τόσο μεγάλος ο ανταγωνισμός, που δεν σε παίρνει να μην προοδεύεις, όποιος δεν βελτιώνεται δεν βελτιώνεται και αφορά σε όλους τους τομείς, στη γλώσσα, στην προφορά, στην υποκριτική. Αν δεν διαπιστώσουν καμία βελτίωση σε βαριούνται.
CC: Πώς αντιμετωπίζουν τους καλλιτέχνες;
Σέβονται πάρα πολύ τους καλλιτέχνες. Με το που θα δηλώσεις ηθοποιός, αν δεν σε γνωρίζουν, η επόμενη ερώτηση είναι σε ποιο εστιατόριο δουλεύεις(φυσικά όχι υποτιμητικά). Αλλά όλοι έχουν μια τρομερή συμπόνοια και συμπάθεια, γιατί γνωρίζουν πόσο δύσκολο είναι να τα καταφέρεις και πόσο δύσκολο είναι, αφού τα καταφέρεις, να διατηρήσεις την ακεραιότητά σου. Είναι πολύ εύκολο να καταστραφείς, στην αποτυχία είναι πιο σαφή και πιο καθαρά τα πράγματα, στην επιτυχία είναι πολύ επικίνδυνα.
CC: Αυτό δεν ισχύει όμως παντού;
Παντού, απλά εκεί έχουν επίγνωση και οι άνθρωποι σε θαυμάζουν και μόνο που θα τους πεις ότι κάνεις αυτό το επάγγελμα, γιατί ξέρουν ότι είναι δύσκολο, ενώ εδώ πρέπει να απολογείσαι γιατί νομίζουν ότι είναι το χόμπι σου.
CC: Πολλοί θα έλεγαν ότι είναι επάγγελμα πολυτελείας, εσύ τι λες;
Καθόλου! Είναι κουπί, τραβάς κουπί. Κάνουμε αυτό που αγαπάμε και δουλεύουμε πάνω σε αυτό που αγαπάμε. Δεν τίθεται θέμα να απολογηθείς γιατί αγαπάς κάτι.
CC: Είναι η Αμερική χώρα ευκαιριών;
Μιας και μιλάμε για τους ηθοποιούς είναι. Όλοι ξέρουν ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου κάτσει η τεράστια ευκαιρία στη ζωή σου και όταν λέμε τεράστια εννοούμε τεράστια. Ξέρω ηθοποιό που δεν είχε να πληρώσει το σπίτι της και αγόρασε μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα σπίτι 2 εκατομμυρίων. Αυτό μπορεί να συμβεί εκεί και χωρίς να απολογείσαι για αυτό.
CC: Τι γίνεται με τις ακροάσεις; Ποια η διαδικασία για να πάρεις κάποιον ρόλο;
Χωρίς ακρόαση δεν μπορείς να πάρεις κάποιον ρόλο, χρειάζεσαι ατζέντη ή μάνατζερ, για να σου κλείσει κάποια ακρόαση. Πρώτο βήμα είναι να κάνεις αίτηση, στέλνοντάς τους το αντίστοιχο λινκ που έχεις μέσα όλα τα στοιχεία και τις δουλειές σου και, αν τους ενδιαφέρεις, σε καλούν. Από τη στιγμή που σε καλούν, πρέπει να επιβεβαιώσεις ότι θα πας. Σε κάποιες σου στέλνουν το κείμενο το προηγούμενο βράδυ, σε κάποιες άλλες νωρίτερα.
CC: Οπότε ξέρεις εξαρχής για ποιον ρόλο πηγαίνεις;
Σε κάποιες ναι, σε κάποιες άλλες όχι.
CC: Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο Dress Code για τις ακροάσεις ή ο καθένας ντύνεται ελεύθερα;
Ανάλογα που πηγαίνεις για ακρόαση και αν το αναφέρουν. Σε κάποιες ακροάσεις πρέπει να πας με κοστούμι, σε άλλες με στολή, ανάλογα τι ζητείται για τον ρόλο;
CC: Εσύ έχει ντυθεί με κάποια συγκεκριμένη στολή για να βρεθείς σε οντισιόν;
Έχω ντυθεί πυροσβέστης, αστυνομικός, με κοστούμι και εκεί βλέπεις μία ουρά να περιμένει έξω από τον χώρο της οντισιόν, όλοι ντυμένοι πυροσβέστες ή όλοι με κοστούμια. (γέλια)
CC: Πού τις βρίσκουν τόσες στολές;
Μερικοί τις έχουν, άλλοι τις δανείζονται από φίλους, υπάρχουν καταστήματα που πουλούν στολές ή ενοικιάζουν και είτε τις βρίσκεις με τους προηγούμενους τρόπους ή απλά αυτοσχεδιάζεις.
CC: Πρόσφατα πρωταγωνίστησες στην ταινία «CINEASTES». Πέρασες από οντισιόν για τον πρωταγωνιστικό ρόλο; Πού έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας;
Από το Showreel που είχαν δει, διάλεξαν 5 ηθοποιούς. Πήγα και έπειτα από μισή ώρα περίπου με φώναξαν ο παραγωγός και ο σκηνοθέτης και μου έκαναν την πρόταση. Τα γυρίσματα έγιναν στο Los Angeles.
CC: Έγραψαν ότι θα συμπρωταγωνιστήσεις στην Ταινία «YOLO» με τη γνωστή Ιταλίδα ηθοποιό Maria Grazia Cucinotta; Πότε αναμένονται τα γυρίσματα και πού θα πραγματοποιηθούν;
Θα ξεκινήσουμε το φθινόπωρο, με γυρίσματα στη Νέα Υόρκη και στην Ελλάδα. Η ταινία θα είναι στα αγγλικά. Σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Βόρρη.
CC: Οπότε θα σε ξαναδούμε σύντομα (χαμόγελο)
Αν πραγματοποιηθεί η ταινία.
CC: Ευχόμαστε να γίνει για να σε ξαναδούμε σύντομα.
Μακάρι.
