Ο Willy Verginer είναι Ιταλός καλλιτέχνης. Του αρέσει να ζει κοντά στη φύση, να αγωνίζεται γι’ αυτή και μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου με τα μοναδικά γλυπτά του, για τα δεινά που μαστίζουν το πλανήτη.
Ένα από τα γλυπτά του ονομάζεται «Το κεφάλι μας είναι στρογγυλό για να επιτρέψει στη σκέψη να αλλάξει κατεύθυνση». Είναι ένα καλό κίνητρο να αλλάξουμε συνήθειες για ένα καλύτερο μέλλον.
Συνέντευξη: Αμαρίλντο Τοπάλης
Ζείτε στους Δολομίτες, ένα από τα πιο όμορφα μέρη της βόρειας Ιταλίας. Πώς επηρέασε ο τόπος τη δουλειά σας;
Η περιοχή στην οποία ζω είναι όντως πολύ όμορφη. Στο έργο μου βλέπω δύο επιρροές που που υπενθυμίζουν τον τόπο μου. Η πρώτη είναι το ξύλο, η πρώτη μου ύλη. Στην περιοχή μου υπάρχει παράδοση ξύλου τόσο στην αρχιτεκτονική όσο και στην καλλιτεχνική χειροτεχνία. Μεγάλωσα σε μια περιοχή όπου η ξυλογλυπτική έχει μεγάλη παράδοση. Το 1700 υπήρχαν ήδη αρκετοί καλλιτέχνες και καταστήματα που δημιούργησαν υπέροχα μπαρόκ έργα. Το 1800 το Val Gardena ήταν το μεγαλύτερο κέντρο θρησκευτικής ξυλογλυπτικής. Έτσι έμαθα τη μεγάλη τεχνική της ξυλογλυπτικής στην κοιλάδα μου. Η δεύτερη επιρροή είναι το θέμα του περιβάλλοντος. Ζώντας σε μια περιοχή όπου η ομορφιά της φύσης είναι πραγματικά κυρίαρχη, ήταν προφανές ότι ένα από τα θέματά μου θα ήταν η υπερεκμετάλλευση και η καταστροφή της φύσης. Αν ζούσα σε μια μεγάλη πόλη, η έκφρασή μου θα ήταν σίγουρα πολύ διαφορετική.
Ποια είδη δέντρων χρησιμοποιείτε, από πού προέρχονται και τι διάρκεια ζωής έχει ένα τέτοιο έργο λόγω της ύλης;
Το αγαπημένο μου ξύλο είναι η φλαμουριά επειδή είναι ένα ξύλο χωρίς κόμβους, καθαρό, άριστο στην επεξεργασία και με ουδέτερο χρώμα. Ήδη από το 1500 ο διάσημος γοτθικός καλλιτέχνης Riemenschneider χρησιμοποίησε αυτό το ξύλο. Ο ασβέστης είναι επίσης πολύ κατάλληλος για την καλλιτεχνική μου γλώσσα σε αντίθεση με το τυπικό τοπικό ξύλο που είναι το ελβετικό πεύκο, πολύ ρουστίκ, γεμάτο από κόμπους και φλέβες. Η φλαμουριά που χρησιμοποιώ δεν αναπτύσσεται στην περιοχή μας, εισάγεται από την Κροατία και τη Σλοβενία και πριν από τη χρήση το ξύλο πρέπει να στεγνώσει για πέντε χρόνια.
Κάποια από τα αγάλματα έχουν γυαλιά ή κλειστά μάτια και δεν γελούν ποτέ. Τι συμβολίζει;
Τα γυαλιά συμβολίζουν τη σκόπιμη τύφλωση του ανθρώπου σήμερα, ο οποίος δεν θέλει να δει τα περιβαλλοντικά προβλήματα ή άλλα που προκαλεί ο ίδιος. Αλλά αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος που οι φιγούρες μου φορούν συχνά γυαλιά. Τα μάτια είναι ίσως ένα από τα κύρια στοιχεία που δείχνουν συναισθήματα και καταστάσεις μυαλού. Στα έργα που για μένα το εννοιολογικό μήνυμα είναι πιο σημαντικό, βάζω γυαλιά στους χαρακτήρες μου για να κυριαρχεί το μήνυμα ή ακόμα και το ερώτημα που προκαλεί το έργο.
Οι γραμμές χρωμάτων μπαίνουν σε συγκεκριμένα σημεία σχεδόν πάντα, ξεχωρίζουν κάτι από κάτι άλλο;
Η περικοπή των γραμμών χρώματος αποφασίζεται σύμφωνα με αυτό που θέλω να επισημάνω ή θέλω να βάλω στο παρασκήνιο. Σίγουρα η περικοπή πρέπει να δημιουργήσει ή να προκαλέσει μια αποξενωτική κατάσταση, όπου ο θεατής θέτει επίσης ερωτήσεις. Νομίζω ότι το χρώμα είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο στο έργο μου (στη Σχολή Καλών Τεχνών σπούδασα ζωγραφική και όχι γλυπτική). Το χρώμα κατακλύζει τις φιγούρες-στοιχεία. Δεν δίνει έμφαση στην αφήγηση, αλλά η αφήγηση μετατρέπεται, αμφισβητείται και αλλάζει. Μια ένταση, μια σύγκρουση, καθώς και η ενότητα και η αρμονία συμβαίνουν μεταξύ του χρώματος και του ξύλου.
Τι θα χαρακτηρίζατε ως το πιο ενδιαφέρον πάνω στη δουλειά σας που ίσως κανείς δεν το έχει παρατηρήσει;
Κανείς δεν έχει παρατηρήσει -ή έστω λίγοι- ότι ζωγραφίζω χρησιμοποιώντας περισσότερα στρώματα χρώματος. Προφανώς φαίνεται μόνο ένα χρώμα, αλλά αν κοιτάξετε προσεκτικά, υπάρχουν περισσότερες αποχρώσεις που κάνουν το χρωματισμένο μέρος να δονείται και να είναι πιο ζωντανό. Εν ολίγοις, τα γλυπτά δεν βυθίζονται σε ένα χρώμα, όπως πολλοί πιστεύουν.
Ποιο είναι το μέλλον της τέχνης σας σε έναν κόσμο που οδεύει προς την εφαρμογή του 3D printed όλο και περισσότερο σχεδόν σε όλους τους τομείς;
Όταν επινόησαν τη φωτογραφία, ειπώθηκε ότι θα είναι το τέλος της ζωγραφικής και αντί αυτού, μέσω της φωτογραφίας η ζωγραφική βρήκε νέους δρόμους. Νομίζω ότι το 3D μας δίνει νέες δυνατότητες, αλλά αυτό που είναι σίγουρο είναι η έννοια, η ευαισθησία, η ιδέα, η φαντασία και, τέλος, η καλλιγραφία που ο υπολογιστής δεν μπορεί να μας δώσει. Ένα γλυπτό χειροποίητο ζει περισσότερο και έχει μια δική του ενέργεια σε αντίθεση με 3D.
Υπάρχει διάδοχος που μαθαίνει την τεχνική σας;
Όπως προαναφέρθηκα, η Val Gardena ήταν το λίκνο της γλυπτικής από ξύλο. Παραδόξως, λίγοι νέοι μάθουν το επάγγελμα. Στην προσωπική μου περίπτωση έχω δύο γιους, τους Christian και Matthias, που είναι επίσης γλύπτες, έχουμε διπλανά στούντιο, συμβουλεύουμε ο ένας τον άλλον και η ανταλλαγή είναι κερδοφόρα.
Το μότο του περιοδικού μας είναι «Κοίταξε μέσα σου», το δικό σας ποιο είναι;
Δεν ξέρω ποιος το έχει πει, αλλά το έχω ακούσει από τη γιαγιά μου: «Η εμπιστοσύνη κερδίζεται σταγόνα σταγόνα, αλλά χάνεται σε λίτρα».
