Συνέντευξη: George Alexandrakis
Με αφορμή τη φωτογραφική του σειρά “Invisible Tape”, μιλήσαμε με τον φωτογράφο Wes Naman.
Είναι επικεντρωμένος κυρίως στην ανθρώπινη μορφή, γιατί μπορεί να συσχετιστεί περισσότερο. Η διαστρέβλωση/ασύμμετρη έκδοση των ανθρώπων τον ελκύει περισσότερο, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην ίδια την κοινωνία. Ο θεατής μπορεί να συσχετιστεί πιο εύκολα με πρόσωπα και σώματα, μιας και του είναι περισσότερο οικεία, μας αναφέρει ο ίδιος.
Μέσα από την σειρά Invisible tape, υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα που θέλεις να περάσεις;
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κανένα συγκεκριμένο μήνυμα. Πολλοί άνθρωποι με έχουν ρωτήσει αν προσπαθούσα να κάνω μια δήλωση σχετικά με την αισθητική χειρουργική και άλλα παρόμοια πράγματα αλλά όχι, όχι κάτι συγκεκριμένο. Ήθελα απλώς να δημιουργήσω κάποιες ενδιαφέρουσες εικόνες που θα κάνουν τους ανθρώπους να αμφισβητούν τη δική τους ιδέα για την ομορφιά, αλλά τελικά κατέληξε να γίνει περισσότερο για διασκέδαση και για να δημιουργήσω κάτι νέο στο χώρο της φωτογραφίας. Είχα δει πολλούς “ανταγωνιστές” μου, οι οποίοι συνήθως φωτογραφίζουν όμορφες γυναίκες ή άνδρες, αλλά το ύφος τους ήταν πολύ ομοιογενές και εγώ πάντα ήθελα να διαχωρίσω τον εαυτό μου από έναν γενικό φωτογράφο
Πως προέκυψε το συγκεκριμένο Concept;
Βασικά, έχω ένα σημειωματάριο μαζί μου με τις ιδέες μου και εκείνον τον καιρό δούλευα πολύ την εμπορική φωτογραφία, οπότε έπρεπε να κάνω κάτι διαφορετικό. Αυτό ήταν στο σημειωματάριο μου ανάμεσα σε πολλές άλλες ιδέες και την στιγμή εκείνη ήταν ένας απλός και φθηνός τρόπος για να κάνω μερικές μοντέρνες εικόνες.
Υπάρχουν φωτογράφοι που σε εμπνέουν, ενδεχομένως να σε έχουν επηρεάσει;
Ο Joel Peter Witkin πρωτίστως, αλλά και ο Gregory Crewdson με έχουν επηρεάσει.
Ποια είναι τα στοιχεία από τον καθένα σε ενθουσιάζουν περισσότερο;
Μου αρέσει το έργο του Joel για την ακατέργαστη και μη επεξεργασμένη ματιά του και για το σκοτεινό του υπόβαθρο. Όσο για τον Crewdson, αγαπώ την προσοχή του στη λεπτομέρεια και την αφηγηματικότητά του.
Ποια είναι η άποψη σου σχετικά με την δημιουργία φωτογραφιών με πλήρη αποτύπωση με την μορφή αναβίωση πινάκων ζωγραφικής; Οι δημοσιεύσεις για φωτογράφους που αναβιώνουν πίνακες είναι συνεχόμενες, πιστεύεις ότι η πρωτοτυπία και η δημιουργία πρώτης ύλης είναι “δυσκολοχώνευτη” σήμερα;
Αυτή είναι μια καλή ερώτηση, επειδή έχω δει πολλές από τις εικόνες μου να αναπαράγονται σε έργα / σχέδια / γκράφιτι από τους θαυμαστές μου σε όλο τον κόσμο, νομίζω ότι είναι κάτι αμοιβαίο για να είμαι ειλικρινής. Νιώθω ότι δεν υπάρχουν νέες ιδέες ή εκκολαπτόμενες ιδέες και οι περισσότεροι άνθρωποι / καλλιτέχνες αντλούν και επηρεάζονται από έργα άλλων, όποτε ό, τι συμβάλλει στην επίτευξη των δικών τους οραμάτων και στο πώς έφτασαν εκεί, τότε αυτό είναι ωφέλιμο. Σε έναν συνεταιρικό κόσμο, είναι υπέροχο να βλέπεις τους άλλους να επηρεάζονται από το όραμά μου ή να επηρεάζομαι εγώ από εκείνους.
Εμείς ξεχωρίσαμε την ιδέα του Invisible Tape, εσύ ποια σειρά ξεχωρίζεις και για ποιους λόγους;
Προσωπικά, μου αρέσει αυτή η σειρά επειδή ήταν διασκεδαστική και συναρπαστική για να τραβήξω, αλλά η πιο αγαπημένη μου σειρά είναι ο «μοναχικός άνθρωπος», επειδή έχει πραγματικά μια προσωπική αύρα σε αυτό. Περνούσα κάποιες δύσκολες στιγμές και έβαλα πολύ περισσότερο χρόνο και προσπάθεια για να την κάνω σπουδαία, αν και ο κόσμος δε θα τα κρεμάσει στον τοίχο τους, για μένα ήταν κάτι προσωπικό. Ενώ οι άλλες σειρές μου ήταν για διασκέδαση, και εμπλέκονταν λιγότερα συναισθήματα.
Τα επόμενα σου σχέδια;
Λοιπόν, έχω μερικές ιδέες, αλλά κάνω μια σειρά με ανθρώπους που κρέμονται ανάποδα, στη συνέχεια γυρνάω τις εικόνες προς τα πάνω για να δώσω την ψευδαίσθηση της βαρύτητας και να δείξω το πώς λειτουργεί στο ανθρώπινο σώμα και ό, τι στηρίγματα μπορεί να έχουν.
