Gr & En
Συνέντευξη: George Alexandrakis
Με αφορμή τη φωτογραφική του σειρά “Invisible Tape”, μιλήσαμε με τον φωτογράφο Wes Naman.
Είναι επικεντρωμένος κυρίως στην ανθρώπινη μορφή, γιατί μπορεί να συσχετιστεί περισσότερο. Η διαστρέβλωση/ασύμμετρη έκδοση των ανθρώπων τον ελκύει περισσότερο, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην ίδια την κοινωνία. Ο θεατής μπορεί να συσχετιστεί πιο εύκολα με πρόσωπα και σώματα, μιας και του είναι περισσότερο οικεία, μας αναφέρει ο ίδιος.
Μέσα από την σειρά Invisible tape, υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα που θέλεις να περάσεις;
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κανένα συγκεκριμένο μήνυμα. Πολλοί άνθρωποι με έχουν ρωτήσει αν προσπαθούσα να κάνω μια δήλωση σχετικά με την αισθητική χειρουργική και άλλα παρόμοια πράγματα αλλά όχι, όχι κάτι συγκεκριμένο. Ήθελα απλώς να δημιουργήσω κάποιες ενδιαφέρουσες εικόνες που θα κάνουν τους ανθρώπους να αμφισβητούν τη δική τους ιδέα για την ομορφιά, αλλά τελικά κατέληξε να γίνει περισσότερο για διασκέδαση και για να δημιουργήσω κάτι νέο στο χώρο της φωτογραφίας. Είχα δει πολλούς “ανταγωνιστές” μου, οι οποίοι συνήθως φωτογραφίζουν όμορφες γυναίκες ή άνδρες, αλλά το ύφος τους ήταν πολύ ομοιογενές και εγώ πάντα ήθελα να διαχωρίσω τον εαυτό μου από έναν γενικό φωτογράφο
Πως προέκυψε το συγκεκριμένο Concept;
Βασικά, έχω ένα σημειωματάριο μαζί μου με τις ιδέες μου και εκείνον τον καιρό δούλευα πολύ την εμπορική φωτογραφία, οπότε έπρεπε να κάνω κάτι διαφορετικό. Αυτό ήταν στο σημειωματάριο μου ανάμεσα σε πολλές άλλες ιδέες και την στιγμή εκείνη ήταν ένας απλός και φθηνός τρόπος για να κάνω μερικές μοντέρνες εικόνες.
Υπάρχουν φωτογράφοι που σε εμπνέουν, ενδεχομένως να σε έχουν επηρεάσει;
Ο Joel Peter Witkin πρωτίστως, αλλά και ο Gregory Crewdson με έχουν επηρεάσει.
Ποια είναι τα στοιχεία από τον καθένα σε ενθουσιάζουν περισσότερο;
Μου αρέσει το έργο του Joel για την ακατέργαστη και μη επεξεργασμένη ματιά του και για το σκοτεινό του υπόβαθρο. Όσο για τον Crewdson, αγαπώ την προσοχή του στη λεπτομέρεια και την αφηγηματικότητά του.
Ποια είναι η άποψη σου σχετικά με την δημιουργία φωτογραφιών με πλήρη αποτύπωση με την μορφή αναβίωση πινάκων ζωγραφικής; Οι δημοσιεύσεις για φωτογράφους που αναβιώνουν πίνακες είναι συνεχόμενες, πιστεύεις ότι η πρωτοτυπία και η δημιουργία πρώτης ύλης είναι “δυσκολοχώνευτη” σήμερα;
Αυτή είναι μια καλή ερώτηση, επειδή έχω δει πολλές από τις εικόνες μου να αναπαράγονται σε έργα / σχέδια / γκράφιτι από τους θαυμαστές μου σε όλο τον κόσμο, νομίζω ότι είναι κάτι αμοιβαίο για να είμαι ειλικρινής. Νιώθω ότι δεν υπάρχουν νέες ιδέες ή εκκολαπτόμενες ιδέες και οι περισσότεροι άνθρωποι / καλλιτέχνες αντλούν και επηρεάζονται από έργα άλλων, όποτε ό, τι συμβάλλει στην επίτευξη των δικών τους οραμάτων και στο πώς έφτασαν εκεί, τότε αυτό είναι ωφέλιμο. Σε έναν συνεταιρικό κόσμο, είναι υπέροχο να βλέπεις τους άλλους να επηρεάζονται από το όραμά μου ή να επηρεάζομαι εγώ από εκείνους.
Εμείς ξεχωρίσαμε την ιδέα του Invisible Tape, εσύ ποια σειρά ξεχωρίζεις και για ποιους λόγους;
Προσωπικά, μου αρέσει αυτή η σειρά επειδή ήταν διασκεδαστική και συναρπαστική για να τραβήξω, αλλά η πιο αγαπημένη μου σειρά είναι ο «μοναχικός άνθρωπος», επειδή έχει πραγματικά μια προσωπική αύρα σε αυτό. Περνούσα κάποιες δύσκολες στιγμές και έβαλα πολύ περισσότερο χρόνο και προσπάθεια για να την κάνω σπουδαία, αν και ο κόσμος δε θα τα κρεμάσει στον τοίχο τους, για μένα ήταν κάτι προσωπικό. Ενώ οι άλλες σειρές μου ήταν για διασκέδαση, και εμπλέκονταν λιγότερα συναισθήματα.
Τα επόμενα σου σχέδια;
Λοιπόν, έχω μερικές ιδέες, αλλά κάνω μια σειρά με ανθρώπους που κρέμονται ανάποδα, στη συνέχεια γυρνάω τις εικόνες προς τα πάνω για να δώσω την ψευδαίσθηση της βαρύτητας και να δείξω το πώς λειτουργεί στο ανθρώπινο σώμα και ό, τι στηρίγματα μπορεί να έχουν.
[divider]English[/divider]Wes Naman Photography
Interview: George Alexandrakis
On the occasion of his photographic series “Invisible Tape”, we talked with photographer Wes Naman.
He is mainly focused on human form because he can be more associated. The distortional / asymmetric version of people attracts him more just like the way it happens in society itself. The viewer can be linked easier to persons and bodies as they are more familiar to him, he says.
Through your series Invisible tape, is there any special message you want to pass through?
Actually, no there isn’t. A lot of people have asked me if I was trying to make a statement about cosmetic surgery and other things along those lines but no, no specific message at all. I just wanted to make some interesting images that make people question their own idea of beauty but ultimately, it was more for fun and creating something somewhat new in the realm of photography. I had seen a lot of my “competition” and they typically shoot beautiful women or men but their style was very homogenous and I’ve always wanted to separate myself from the generic photographer
How did this Concept occured?
Honestly, I have a notepad i keep with me with ideas and I had been working a lot of commercial photography at the time and needed to do something different and this was in my notepad amongst many other ideas and at the time it was simple, cheap, way to make some cool images.
Are there any photographers that have inspired you and possibly influenced you?
Primarily Joel Peter Witkin and Gregory Crewdson are my influences.
What is it that you love to any one of them? What details of each one of them excite you more?
I like Joel’s work for its raw and unrefined look and dark underbelly. as for crewdson, his attention to detail and narrative is what i love.
What is your opinion on the creation of pictures with complete imprint in the form of revived paintings? The publications for photographers who revive paintings are consecutive, think that the originality and the creation of the raw material is “indigestible” today?
Τhat’ s a good question because I have seen many of my images reproduced in paintings/drawings/graffiti from fans all over the world so I think it’s quite reciprocal to be honest. I feel there are no new ideas or “pregnant” ideas and most people/artists derive and are influenced by others works so whatever helps achieve your own visions and how you got there, then that’s beneficial. In a corporate world, it’s great to see others influenced by my vision or me being influenced by them.
We detected your idea of Invisible Tape, which one of your series do you think that stands out most and for what reasons?
Personally, I love the tape series because it was fun and exciting to shoot but my most favorite series is my Lonely Man series because it actually has a personal vibe to it. I was going through some rough times and I put way more time and effort into making these great, albeit, not the series people would hang on their wall, but to me, it was personal, whereas, my other series were out of fun, and less emotion involved.
What are your future plans?
Well, I have a few ideas that are starting to crown, but I am doing a series of people being hung upside down, then flip the images right side up to give an illusion of gravity and how it works on the human body and whatever props they may have.
Μετάφραση από Αγγλικά: Φωτεινή Φώτου
