Τα σκυλιά παρακολουθούν συνεχώς τα πάντα, μ’ έναν τρόπο που κανένα άλλο ζώο δεν το κάνει. Αισθάνονται πότε θα βγούμε έξω και το ξέρουν, πριν να κάνουμε την οποιαδήποτε κίνηση.
Διαβάζουν τη γλώσσα του σώματός μας κι έτσι καταλαβαίνουν ότι θα τα βγάλουμε βόλτα, πριν καν εμείς το αποφασίσουμε. Είναι αυτή η διαρκής παρατήρηση, που κάποιες φορές μοιάζει να τους δίνει μία έκτη αίσθηση.
Ο Max είναι συνήθως γεμάτος ενέργεια και ενθουσιασμό. Όμως το 2008, η κηδεμονάς του, Maureen Burns, παρατήρησε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
«Θεώρησα, εκείνον τον καιρό, ότι ο Max έφευγε… Ήταν 9 ½ χρόνων, και προετοίμαζα τον εαυτό μου ότι θα τον χάσω, γιατί δεν ήταν πια χαρούμενος. Δεν ερχόταν να καθίσει μαζί μου, δεν ερχόταν να καθίσει στην αγκαλιά μου. Και το πιο περίεργο σημάδι ήταν ότι ερχόταν πάνω μου και με τη μουσουδίτσα του άγγιζε το στήθος μου και ξαναέφευγε μακρυά μου. Ήταν τόσο δυστυχισμένος, είχε μία τεράστια θλίψη στα μάτια του», λέει η Maureen.
H Maureen είχε έναν μικρό όγκο στο στήθος της, αλλά η πιο πρόσφατη εξέτασή της ήταν καθαρή, οπότε θεωρούσε ότι μπορεί να είναι ήσυχη.
«Αρχικά σκέφτηκα ότι είναι άλλο ένα μικρό, συνηθισμένο ογκίδιο», συνεχίζει η Maureen, «αλλά μετά το συνέδεσα με το σκυλί, με την περίεργη συμπεριφορά του και μια μέρα, όπως κοιταζόμουν στον καθρέφτη της κρεβατοκάμαρας, είδα, μέσα από τον καθρέφτη, τη θλίψη στα μάτια του Max, που ήταν ξαπλωμένος στο κρεββάτι και με κοιτούσε, και αμέσως κατάλαβα ότι ήταν καρκίνος.».
Η Maureen πήγε στο τοπικό νοσοκομείο, αλλά όλες οι εξετάσεις βγήκαν αρνητικές. Χρειάστηκε να γίνει βιοψία, για να μπορέσει τελικά να ανιχνευθεί ο καρκίνος.
Η Maureen έκανε επέμβαση και η συμπεριφορά του Max άλλαξε αμέσως.
«Την ημέρα που με φέρανε πίσω από το νοσοκομείο, ήταν και πάλι ο παλιός, καλός εαυτός του. Έβαλε τη μουσούδα στο στήθος μου, να ελέγξει ότι η επέμβαση είχε γίνει και κουνούσε την ουρίτσα του και τα ματάκια του ήταν και πάλι χαρούμενα! Η αλλαγή ήταν απίστευτη και στιγμιαία. Αγαπώ τον Max τόσο πολύ και του χρωστάω τόσα πολλά… Και τώρα πια, όταν πηγαίνω για εξετάσεις, τον αφήνω να με εξετάσει πρώτος και, αν είναι χαρούμενος και κουνάει την ουρίτσα του, είμαι κι εγώ χαρούμενη και ξέρω ότι είμαι καλά!»
Τώρα πια ξέρουμε ότι σκυλιά, όπως ο Max, μπορούν να μυρίσουν τις ανεπαίσθητες χημικές ουσίες που εκκρίνουν οι καρκινικοί όγκοι. Τα περισσότερα σκυλιά μπορούν να το κάνουν αυτό, απλά δεν ξέρουν ότι ενδιαφερόμαστε. Όμως με μία μικρή εκπαίδευση, τα σκυλιά μπορούν, με ακρίβεια, να καταλάβουν τους καρκινοπαθείς ασθενείς από δείγματα ούρων.
Μπορούν ακόμη και να εκπαιδευτούν να «λένε» (citycodemag.com) σε διαβητικούς, όπως ο μικρός Steven, ότι το ζάχαρο τους έχει πέσει, πολύ πριν το νιώσουν και, σίγουρα, πολύ πριν χάσουν τις αισθήσεις τους. Σκυλιά, όπως το σκυλί του Steven, αυτή τη στιγμή αλλάζουν ζωές σ’ ολόκληρη τη χώρα. Εκπαιδεύονται να ανιχνεύουν τα πολύ πρωινά σημάδια για διαβητικές κρίσεις, επιληπτικές κρίσεις, και ναρκοληψία.
Μετάφραση Βίντεο & Απόδοση: (citycodemag.com)
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την αναφορά με ενεργό λινκ του citycodemag.com
