Shigeki Hayashi
c e r a m i c s
Η Ιαπωνία έχει μεγάλη παράδοση στην Tέχνη της κεραμικής και ο κατάλογος καλλιτεχνών είναι ατελείωτος. Στο τεύχος αυτό, που είναι αφιερωμένο σε αυτή τη χώρα, έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε τον κεραμίστα Shigeki Hayashi, ο οποίος έχει στο ενεργητικό του πολλές ομαδικές εκθέσεις ανά τον κόσμο, καθώς και τρεις ατομικές στην Ιαπωνία. Αυτό που έκλεψε το ενδιαφέρον μας είναι η σχέση της παραδοσιακής πορσελάνης με την τεχνολογία και με τις ευαίσθητες γραμμές των έργων του. Διαβάστε, στη συνέχεια, τη συνέντευξή του.
Συνέντευξη: Amarildo Topalis
CC: Γιατί επιλέγεις παιδιά, τεχνολογία και πορσελάνη στα projects σου; Είναι μία προσπάθεια να ενώσεις τις γενεές ή έχει να κάνει με κάποια άλλη σκέψη;
Ο λόγος για τον οποίο χρησιμοποιώ τα παιδιά ως θέμα είναι γιατί πιστεύω ότι η παρουσία τους απηχεί κυρίως την ανθρώπινη κατάσταση, ανεξαρτήτως της ηλικίας του ατόμου, της γλώσσας ή της κουλτούρας του. Ως θέμα ενός γλυπτού, θεωρώ ότι η μορφή ενός παιδιού είναι περισσότερο ενδιαφέρουσα και αυθεντικά βαθιά. Η ύπαρξη των παιδιών είναι το πιο θετικό και έντονο στοιχείο στην ίδια τη ζωή.
Η τεχνολογία και η εικόνα του μέλλοντος είναι κάτι για το οποίο είχα ενδιαφέρον απ’ όταν ήμουν μικρό παιδί, κυρίως σε ό,τι αφορούσε στην επιστημονική φαντασία. Χρησιμοποιώντας, λοιπόν, το παραδοσιακό υλικό που είναι ο πηλός, προσπαθώ να εκφράσω μία εικόνα του μέλλοντος και, συγχρόνως, το παγκόσμιο υλικό του πηλού μπορεί να εκφράσει κάτι που είναι μοναδικό γιαπωνέζικο.
Συνειδητά επέλεξα να χρησιμοποιώ τον πηλό ως μέσο της έκφρασής μου από το ξεκίνημα της καριέρας μου. Όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο, επηρεάστηκα βαθιά από τη δουλειά του καλλιτέχνη πορσελάνης Sueharu Fukami και ένιωσα ότι θα ήθελα και εγώ να δημιουργήσω έργα με πορσελάνη. Με άλλα λόγια, επιθυμούσα να δημιουργήσω έργα που θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν μόνο με τη χρήση της πορσελάνης και τα τωρινά μου έργα είναι η επιδίωξη αυτής της επιθυμίας. Τεχνικά, η χρήση της πορσελάνης ως μέσου της έκφρασής μου ήταν το αποτέλεσμα πολλών δοκιμών και δοκιμασιών.
Ο λόγος, σ’ έναν βαθμό, που επέλεξα να χρησιμοποιήσω πορσελάνη, είναι πρώτον γιατί μπορεί να χυτευθεί. Δεύτερον, εξαιτίας της βιομηχανικής ομορφιάς της και της φουτουριστικής, τεχνολογικής και «σκληρής» εικόνας της, που τη συνδέει με τον κόσμο της επιστημονικής φαντασίας και, από την άλλη πλευρά, γιατί η ανθρώπινη επιδερμίδα μπορεί πολύ «απαλά» να εκφραστεί δια μέσου της. Χρόνια πριν, η πορσελάνη στην Ευρώπη αποκαλείτο «λευκός χρυσός» και χρηστικά πορσελάνινα βάζα, που φτιάχνονται με αυτό το ιστορικά υπολογίσιμο υλικό, μπορούν τώρα να αγοραστούν ιδιαιτέρως φθηνά, σε οποιοδήποτε μαγαζί σε όλη την Ιαπωνία. Ακόμη και από διαφορετικές γωνίες μπορεί κανείς να δει το πλήθος των εγγενών διαστάσεων μέσα στην πορσελάνη. Ως υλικό για γλυπτική, μπορεί κανείς να πει ότι η πορσελάνη είναι πραγματικά ένα εξαιρετικό υλικό.
CC: Έχετε κάποια ενημέρωση για τη σύγχρονη ελληνική αγγειοπλαστική; Αν ναι, ποια είναι η γνώμη σας;
Θα πρέπει να απολογηθώ, καθώς δεν γνωρίζω σχεδόν τίποτε για τη σύγχρονη ελληνική αγγειοπλαστική. Παρόλα αυτά, έχω μία γενική γνώση για τη σύγχρονη ευρωπαϊκή αγγειοπλαστική. Νομίζω ότι στην Ευρώπη υπάρχει μια ιεραρχία στα υλικά που χρησιμοποιούνται στη γλυπτική. Όσο λιγότερο εύθραυστο το υλικό, τόσο πιο ψηλά στην ιεραρχία βρίσκεται. Η πέτρα, ο χαλκός και το μέταλλο βρίσκονται ψηλά στην ιεραρχία, τα κεραμικά και η τερακότα πιο χαμηλά, το ύφασμα, το ξύλο και το χαρτί ακόμη πιο χαμηλά. Μέσα από την ιστορία της Ευρώπης, ζώντας τις μεταπτώσεις της καταστροφής και της αναγέννησης που υποκινήθηκαν από τον πόλεμο, τα πράγματα που παραμένουν είναι κυριολεκτικά έτοιμα να περάσουν τα τεστ του χρόνου και να παραμείνουν στην ιστορία και, ως τέτοια, είναι υλικά που έχουν μεγάλη αξία. Στην Ιαπωνία όμως, αν και δεν θα ισχυρισθώ ότι δεν υπάρχει ιεραρχία των υλικών, είναι πολύ λιγότερο ορατό από την Ευρώπη. Υπάρχει ομορφιά στην πέτρα, υπάρχει ομορφιά στα κεραμεικά, υπάρχει ομορφιά στο ξύλο. Η ύπαρξη τέτοιων ιεραρχιών επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη συνείδηση αυτών που δημιουργούν και εκφράζουν τους εαυτούς τους.
Η τοποθεσία ή το περιβάλλον στο οποίο ένας καλλιτέχνης ή το πεδίο της Τέχνης γεννιέται, επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό αυτό που πρόκειται να δημιουργηθεί. Η Ελλάδα έχει το δικό της τρόπο κεραμικών, ενώ η Ιαπωνία έχει τη δική της κατεύθυνση. Προσωπικά, παρά το γεγονός ότι συνειδητά έχω το βλέμμα μου προς την κατεύθυνση που βρίσκεται η Ιαπωνία, δεν επιτρέπω σ’αυτό το παράδειγμα να αποτελέσει εμπόδιο στη δημιουργικότητά μου και μέσα σ’αυτή τη γιαπωνέζικη συνείδηση, προσπαθώ να βρω νέες προοπτικές και πιθανότητες έκφρασης.
[divider]English[/divider]
Japan has a great tradition in ceramic art and there are too many artists to be mentioned. In the present issue, which is dedicated to Japan, we are honored to present the artist Shigeki Hayashi, who has participated in many team exhibitions worldwide and three personal in Japan. What impressed us in his work are the connection of traditional porcelain with technology and the sensitive lines of his work. Below you can read his interview.
Interview: Amarildo Topalis (gata designers)
Q1 Why do you choose children, technology and porcelain in your projects? Is it an attempt to unite generations or some other thought?
The reason I use children as my subject is because I believe that their presence resonates most with the human condition, regardless of the person’s age, language or culture. As a theme for sculpture, I believe a child’s form is most intriguing and genuinely deep. The existence of children is the most positive and vibrant thing in life itself.
Technology and the impression of the future, mainly in works of science fiction have fascinated me ever since I was a child. While using clay as the traditional material, I try to express an image of the future. Simultaneously, the globally universal material of clay can express something that is uniquely Japanese.
I consciously chose to use clay as my means for expression since the very start of my career. When I was at the university, I was deeply inspired by the works of porcelain artist Sueharu Fukami, and felt that I too would like to create works using porcelain. In other words, I wished to make works that could be realised only with the use of porcelain, and the pursuits of this wish are my current works. Technically, to use porcelain as my means of expression found me constantly going through many trials and tribulations.
Out of all types of clay, the reason why I chose porcelain is partly because I can use it to slip-cast works, but also because of its industrial beauty, its futuristic, technological, “hard” image that links to the world of science fiction, and for the fact that, on the other hand, the human skin can be expressed “softly” with the use of porcelain. Long ago, porcelain was called “white gold” in Europe, and utilitarian porcelain vessels made with this historically valued material can be now acquired cheaply and anywhere in penny stores throughout Japan. Even at different angles, one can see the multitude of dimensions inherent within porcelain. As a material for sculpture, one can say that porcelain is an extremely interesting material.
Q2 Do you have any update on the contemporary Greek pottery? If so, what do you think of the modern Greek pottery?
I must apologize as I know virtually nothing about contemporary ceramics in Greece. However, I do have a general knowledge of contemporary ceramics in Europe. I find that in Europe, there is a hierarchy in materials, used for sculpture. The less fragile the material, the higher the material is within that hierarchy. Stone, bronze, and metal are at the upper echelons, while ceramics and terra cotta are low, while wood, fabrics and paper are even lower. Throughout the history of Europe, experiencing the vicissitudes of destruction and rebirth instigated by war, the things that remain are able to literally stand the tests of time and remain in history, and such is why such materials are valued. However in Japan, although I will not claim that there is no hierarchy in material, it is far less visible than in Europe. There is beauty in stone, there is beauty in ceramics and there is beauty in wood. The existence of such hierarchies greatly influences the conscious of those who create and express themselves.
Locality, or the environment in which an artist or a realm of art is borne from, greatly influences what can be created. Greece has its unique way of ceramics, while Japan has its own direction. Personally, although I do consciously keep an eye towards the direction that Japan finds itself in, I do not have this paradigm shackle my creativity, and within this Japanese consciousness I try to find new vistas and possibilities for expression.
Special thanks to Mr. Ren McMahon, International Manager Yufuku Gallery
www.yufuku.net
Διαβάστε όλο το τεύχος Φεβρουαρίου
