Τρίτη και δεκατρείς σήμερα και σκέφτομαι, τι ωραία αρμονία η ημερομηνία να έχει μέσα ένα τρία κι άλλο ένα τρία! Χα! Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 5:45 και νιώθω ιδιαιτέρως ευτυχής που μπορώ να δω την τελευταία φάση της διαδρομής του ήλιου για να κρεμαστεί εκεί ψηλά! Αγναντεύω κάνα-δυο λεπτά απ’ το παράθυρο, κάνω τις παραδοσιακές ασκήσεις που έχω ξεσηκώσει από το πρόγραμμα ευεξίας και άθλησης «Λάμπρος Κωνσταντάρας» και πάω να φτιάξω το μερακλίδικο καφεδάκι μου. Την ώρα που μελετάω το ψήσιμο του καφέ και προσπαθώ να προβλέψω τον αριθμό των φουσκάλων, βλέπω τον σκύλο να παίζει με μανία με το παπούτσι μου. Ο καφές χύνεται και είμαι ξαφνικά πολύ χαρούμενη, καθώς σκέφτομαι «Γούρι, γούρι!». Και το γούρι μάλλον λειτουργεί κατευθείαν, καθώς βλέπω 2 μεγάλες τρύπες στο παπούτσι τη στιγμή που, ομολογώ, είχε αρχίσει να με ζεσταίνει πάρα πολύ τώρα που μπήκε η άνοιξη. Δεύτερο καφέ δεν προλαβαίνω να φτιάξω και, επειδή, όπως όλοι ξέρουμε, «καφές χωρίς τσιγάρο» και τούμπαλιν δεν νοείται, αρπάζω την ευκαιρία για να κάνω την απόπειρα να κόψω το κάπνισμα! Στη σκέψη και μόνο νιώθω ιδιαιτέρως υγιής! Ντύνομαι ανοιξιάτικα, στολίζομαι και φεύγω από το σπίτι, αδημονώντας να παραδοθώ στα χαδάκια του ήλιου. Κατευθύνομαι στη στάση του μετρό. Λίγα μόλις βήματα μετά το σπίτι μου, κάποιο γκρίζο σύννεφο, που κυοφορεί, αποφασίζει να μπει μπροστά στον ήλιο. Σε κλάσματα δευτερολέπτου πιάνει μια απίστευτη μπόρα! Φυσικά, ούτε ομπρέλα έχω ούτε τίποτα. Χριστέ μου! Νιώθω πάλι παιδί! Τί χαρά, τι ανεμελιά! Να τρέχεις μέσα στη βροχή , να γεμίζουν τα παπούτσια σου νερά και να κάνουν αυτόν τον αστείο ήχο σαν να πατάς βατράχια! Τρέχω και γελάω μόνη μου, νιώθω υπέροχα! Μπαίνω μέσα στο μετρό, βγάζω εισιτήριο, κατεβαίνω στην αποβάθρα και ακούω ότι κάτι συνέβη με κάποιο συρμό και ο επόμενος δεν θα περάσει σε λιγότερο από 12 λεπτά! SSSSSSSSSSSuuuuupeeerrrrrrr!!!! Έχω αρκετό χρόνο για να παρατηρήσω όσους περιμένουν μαζί με μένα, πράγμα που αποτελεί μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες, όταν είμαι σε κατάσταση αναμονής! Τι ωραία! Η μέρα μου ακόμα δεν έχει ξεκινήσει και είχα ήδη τη χαρά να νιώσω ευεξία, ανεμελιά, να ασχοληθώ με πράγματα που μου αρέσουν…. Μα πόσο όμορφος είναι ο κόσμος τελικά!!!!
