Συνέντευξη και φωτογραφίες: Γιώργος Αλεξανδράκης
Την Μυρτώ Κοντοβά τη γνώρισα σε ένα επαγγελματικό ραντεβού, μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχα και την καλύτερη εντύπωση, τα μέσα βλέπεις σου φτιάχνουν μία εικόνα που πολλές φορές δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Το Μυρτούδι είναι όντως ένα κορίτσι στην “εφηβεία” με μυαλό που θα το ζήλευες, ξέρει να μιλάει ανοιχτά, αλλά και να ζητάει συγγνώμη όταν καταλαβαίνει ότι μπορεί να αδίκησε κάποιον.
Αφού κατάφερε να απαντήσει στις ερωτήσεις μας, ύστερα από απειλές που της έκανα (όχι δεν γνωρίζω μυστικά της δεν είναι από τους τύπους ανθρώπους που κρατούν μυστικά, ό,τι έχουν να σου πουν θα στο πουν), τελικά καταφέραμε και ολοκληρώσαμε τη συνέντευξη.
Είναι ανθρώπινη, αγαπάει τα ζώα, έχει χιούμορ, γράφει το «Μίλα μου βρώμικα» στην AV και είναι τόσο φρέσκο μυαλό που ουδέποτε έχει πέσει σε παγίδες που να επαναλαμβάνεται. Η πιο πρωτότυπη συντάκτης της AV.
Γράφεις στην AV το «Μίλα μου βρώμικα». Πώς σκέφτηκες αυτήν τη στήλη; Τι νομίζεις κάνει τον κόσμο να στέλνει email με τη δική του ιστορία και να σου ανοίγεται;
Εγώ σκέφτηκα μόνο τον τίτλο «Μίλα μου Βρώμικα». Την ιδέα της στήλης την είχε ο Φώτης Γεωργελές, γυρίζοντας από τη Νέα Υόρκη και αποφασίζοντας να φτιάξει ένα free press έντυπο στο στιλ της “Village Voice”. Υπάρχει κι εκεί η αντίστοιχη στήλη που, νομίζω, τη γράφει ένας συγγραφέας. Όσο για την ανταπόκριση του κόσμου, μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια, έχω καταλάβει ότι, όταν μιλάς στον άλλο με αμεσότητα, σαν να είναι φίλος σου, καταφέρνεις να δημιουργήσεις δεσμούς πραγματικά φιλικούς. Έτσι κι αλλιώς η ανάγκη όλων μας είναι να τα λέμε μεταξύ μας.
Η απάντηση που δίνεις στον καθένα ξεχωριστά είναι αποτέλεσμα εμπειρίας, χιούμορ;
Το χιούμορ θέλει ισορροπία. Αν κανιβαλίσεις στεγνά τον πόνο του άλλου, η μπάλα χάθηκε. Σε κάθε περίπτωση επιστρατεύω τη μανία μου να σκαλίζω την ψυχή μου και τα «ευρήματα» από το πολυετές σκάλισμα! Με ενδιαφέρουν πολύ οι ιστορίες των ανθρώπων, γιατί μοιάζουν με τις δικές μου – όσο κι αν φαίνονται διαφορετικές, τελικά είναι ίδιες.
Αληθινός φίλος για σένα τι σημαίνει;
Αυτός που τον φανερώνει ο χρόνος.
Πολιτική ή πολιτικές πράξεις; Ποιο από τα δύο θα φέρει την αλλαγή, αν φυσικά τη φέρει;
Πρώτα πρώτα, μη λες «αλλαγή» γιατί αυτή η λέξη μου θυμίζει το ΠΑΣΟΚ και φρίττω. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη για το τι είναι αυτό που μπορεί να βοηθήσει την κατάσταση, ξέρω όμως ποιοι φταίνε και ελπίζω σε ανθρώπους άλλους που οραματίζονται πιο δίκαιες κοινωνίες. Επίσης, πολιτική θεωρώ την κάθε πράξη μας, από την ψήφο μας στην κάλπη μέχρι το πώς αντιμετωπίζουμε ένα αδέσποτο που βρέθηκε στον δρόμο μας.
Έχεις γράψει το «Κουβάρι των Αλλόκοτων πραγμάτων», το οποίο μάλιστα έχει γίνει και best seller. Η θεατρική διασκευή του σε ποιο στάδιο βρίσκεται;
Στο στάδιο που περιμένει πότε θα στρωθώ για να την τελειώσω επιτέλους. Το «Κουβάρι» στο θέατρο το φαντάζομαι πιο χαρούμενο, πιο φιλοσοφημένο και πιο ροκ από το βιβλίο.
Αυτό το βιβλίο γράφτηκε ως αποτέλεσμα ποιων καταστάσεων;
Ήμουν πολύ ερωτευμένη με ένα αγόρι που έμοιαζε με τον Αστρή και, ταυτόχρονα, ζούσα τη δύση της ζωής ενός προσώπου που αγαπούσα πάρα πολύ. Συνεπαρμένη από έρωτα και πληγωμένη που έχανα τη γιαγιά μου: Έτσι έγραψα το «Κουβάρι των αλλόκοτων πραγμάτων».
Ποιο είναι εκείνο το σημείο στην πόλη που σου αρέσει να βρίσκεσαι και να περνάς όμορφα;
Το σπίτι μου, το εστιατόριο «Θαλασσινός» στις Τζιτζιφιές- οπουδήποτε δεν γίνεται φασαρία. Λατρεύω επίσης τις απογευματινές βόλτες στην Αγίου Μάρκου και στην Αιόλου.
Πώς θα βοηθούσες κάποιον που ξεκινάει κάτι νέο; Αλλάζουν οι άνθρωποι; Δέχονται εύκολα το καινούριο;
Δεν ξέρω, θα ήθελα να ήταν αλλιώς, αλλά φοβάμαι ότι, στο σύνολό μας, δυσκολευόμαστε με το καινούριο. Μου αρέσει πάντως πολύ να βλέπω κόσμο να παίρνει ρίσκα, είναι και η μόνιμη γκρίνια προς τους φίλους μου. Όλες φορές τόλμησα να ανοίξω καινούργιες πόρτες μου βγήκε πάντα σε καλό.
Πιστεύεις ότι με την ανακύκλωση των προσώπων στα περιοδικά μπορεί να υπάρξει αλλαγή;
Πού τα είδες τα περιοδικά; Δεν υπάρχουν πια.
Πόσο δύσκολο είναι να εμπνέεσαι για να γράψεις; Ποιες συνθήκες βοηθούν στο να γράφεις αβίαστα;
Η εσωτερική ηρεμία (που δεν έχω), η απόλυτη τάξη γύρω μου (που δεν υπάρχει ποτέ), η βεβαιότητα ότι δεν έχω εκκρεμότητες (που πάντα έχω), η βροχή.
Τι αναπολείς από τότε που εργαζόσουν στα έντυπα; Τι έχει αλλάξει σήμερα;
Μου λείπουν πολύ τα ωραία κείμενα γραφιάδων που ξέρουν να σκέφτονται και να γράφουν. Το έζησα και το απόλαυσα βέβαια. Από τη διαδρομή αυτή, ξεχώρισα συναδέλφους που η πένα τους πετάει σπίθες και μερικές φορές τους θυμώνω που δε γράφουν τόσο συχνά τώρα. Επίσης, από την εποχή που δούλευα στα έντυπα, αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι το clubbing!!!! Λυσσάγαμε.
Γνωρίζω ότι αγαπάς τα ζώα πολύ. Τι θα έλεγες σε όλους αυτούς που κακοποιούν ή φέρονται άσχημα στα αδέσποτα;
Δεν έχω την ψυχραιμία να πω κάτι κόσμιο. Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι σχετικό με τη μάνα τους.
Τι σε εξοργίζει στους ανθρώπους γύρω σου;
Η στενομυαλιά, ο μικροαστισμός, η βία προς τους αδύναμους και η έλλειψη ενσυναίσθησης. Κοινώς το «εμείς να είμαστε καλά και πέρα βρέχει».
Τελικά, η αναπαλαίωση ή μεταμόρφωση παλαιών επίπλων πώς σου προέκυψε;
Αυτό έχει να κάνει με μια άλλη μανία μου. Να μεταμορφώνω τα πράγματα γύρω μου, να τα «πειράζω», να τα αντιστρέφω, να δοκιμάζω άλλες φόρμες και να πειραματίζομαι. Το κάνω και με τα τραγούδια αυτό. Μου αρέσει να φαντάζομαι πώς μπορεί ένα ζεϊμπέκικο να γίνει ρέγγε και να βγει κάτι ενδιαφέρον.
Τι θα ήθελες να κάνεις και δεν το έχεις κάνει ακόμη;
Να κάνω μια θεατρική παράσταση. Να γράψω μια ταινία. Να πάω στη Νέα Υόρκη. Να αγαπήσω ένα άλλο είδος άντρα από αυτό που αγαπούσα μέχρι τώρα.
