GR & EN
Συνέντευξη: Δέσποινα Μονογιού
Η ηλεκτρονική μπάντα múm (προφέρεται moom) από την Ισλανδία, σχηματίστηκε το 1997 και ιδρυτικά μέλη της είναι οι Orvar Þóreyjarson Smárason και Gunnar Örn Tynes.
Εκτός από τα 6 άλμπουμ τους (το 7ο θα κυκλοφορήσει σύντομα), η μπάντα έχει γράψει τη δικό της soundtrack για την κλασική ταινία ‘Θωρηκτό Ποτέμκιν’, το οποίο έργο παρουσιάστηκε live σε φεστιβάλ κινηματογράφου στην Ισπανία και τις ΗΠΑ. To duo έχει επίσης συνεργαστεί με την Εθνική Ορχήστρα Δωματίου της Ολλανδίας, δουλεύοντας πάνω σε διάφορες συνθέσεις του Έλληνα συνθέτη Ιάννη Ξενάκη.
Επί του παρόντος, η μπάντα ταξιδεύει στην Ευρώπη, παρουσιάζοντας το μουσικό της project για την ταινία Βωβού Κινηματογράφου Menschen am Sonntag.
Μια σειρά από φίλους μουσικούς συνοδεύουν το δίδυμο στη σκηνή και στο στούντιο ηχογράφησης. Τα μέλη του συγκροτήματος θεωρούν τους εαυτούς τους μια μεγάλη οικογένεια.
Η μουσική σας είναι εκκεντρική και παραδοσιακή ταυτόχρονα, συνδυάζει κλασικά όργανα και ηλεκτρονική μουσική, αναλογικές και ψηφιακές τεχνολογίες, “στοιχειωμένες” και εύθραυστες μελωδίες. Είναι αυτός ο τρόπος που αντιλαμβάνεστε τον κόσμο μας;
Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ότι αυτός είναι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, ωστόσο, αυτά είναι σίγουρα μερικά από τα στοιχεία που χρειαζόμαστε για να περιπλανηθούμε, αν θέλουμε να εξερευνήσουμε τον κόσμο. Η μουσική μας, ενδεχομένως να μην αποτελεί μια λεπτομερή απεικόνιση του πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο… είναι, θα έλεγα καλύτερα, ένα όχημα για εμάς και τον ακροατή, με το οποίο εξερευνούμε τον κόσμο. Είναι ένα ζευγάρι παράξενα κιάλια.
Φαίνεται ότι συνεχώς δουλεύετε κάτι καινούριο, είτε αυτό είναι soundtrack ή κάποια συνεργασία με ορχήστρα. Πώς καταφέρνετε να δουλεύετε ταυτόχρονα σε τόσο διαφορετικά πεδία;
Χρειαζόμαστε πραγματικά την ποικιλομορφία για να υπάρχει ενδιαφέρον. Έχουμε την ανάγκη να κάνουμε διαφορετικά πράγματα όλη την ώρα. Διαφορετικά, υποθέτω πως θα βαριόμασταν. Και θα θέλαμε να κάνουμε περισσότερα, αυτή τη στιγμή μας ενδιαφέρει πολύ το κινηματογραφικό κομμάτι.
Προφανώς, η μεγάλη επιτυχία του συγκροτήματός σας, δεν αποτιμάται με τον αριθμό των άλμπουμ σας.
Όχι, μάλλον όχι. Όταν αργότερα, εντός του έτους, κυκλοφορήσει το νέο μας άλμπουμ, θα έχουμε κυκλοφορήσει συνολικά μόνο επτά άλμπουμ, σε διάστημα περίπου 17 ή 18 χρόνων. Που είναι εντάξει γιατί όπως είπατε, έχουμε κάνει πολλά άλλα πράγματα. Και όλο αυτό το διάστημα δεν δουλεύουμε συνεχώς για τους múm, εγώ έχω δουλέψει και με μερικές άλλες μπάντες και έχω κάνει και μερικά μεγάλα διαλείμματα για να επικεντρωθώ στις σπουδές μου. Επίσης, ο Gunnar είναι ένας πολύ πολυπράγμων παραγωγός στην Ισλανδία, ο οποίος, όλα αυτά τα χρόνια, ηχογράφησε και παρήγαγε αρκετά διαφορετικά άλμπουμ.
Πιστεύεις πως η “ρευστότητα” των μελών της μπάντας συμβάλλει σε ένα μουσικό αποτέλεσμα, απαλλαγμένο από ένταση και στρες;
Νομίζω ότι η ρευστότητα της μπάντας αποτελεί τόσο απαραίτητη προϋπόθεση, όσο και αποτέλεσμα της μουσικής που κάνουμε. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει αυτή τη μουσική χωρίς τη ροή αυτή, τα πράγματα παλιώνουν συνεχώς και κάπως έτσι χάνεται το ενδιαφέρον. Επιπλέον, η μουσική που κάνουμε δεν θα είχε γίνει εάν δεν είχαμε γύρω μας όλους αυτούς τους ανθρώπους με ελεύθερη σκέψη. Και επειδή ακριβώς είναι άνθρωποι που τους αρέσει να εξερευνούν, είναι φυσικό να πηγαίνουν προς τα εμπρός. Στην αρχή, ενδεχομένως να ήταν δύσκολο να το κατανοήσουμε, αλλά μόλις τα πράγματα έγιναν ξεκάθαρα, όλα ήταν πιο χαλαροί.
Τι θα περιέγραφες ως ορόσημο στην καριέρα σας μέχρι τώρα;
Δύσκολο ερώτημα. Κάθε φορά που κάνεις κάτι καινούριο, αισθάνεσαι το μεγαλύτερο συναίσθημα στον κόσμο. Δεν ξέρω… το αγαπημένο μου έργο που έχουμε κάνει, ήταν ένα σύντομο ραδιοφωνικό θεατρικό έργο με τίτλο Svefnhjólið ή Sleeping Wheel, μια παραγωγή για το ισλανδικό δημόσιο ραδιόφωνο, γραμμένο από τον Gyrðir Eliasson. Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάθε φορά που κοιτάζω πίσω, θεωρώ ότι είναι ίσως η καλύτερη δουλειά μας μέχρι σήμερα.
Λίγα λόγια για το έργο Βωβού Κινηματογράφου Menschen am Sonntag;
Όταν είχαμε μόλις ξεκινήσει ως múm, γινόντουσαν αυτές οι βραδιές αυτοσχεδιασμού -πολύ δημοφιλείς στην ηλεκτρονική σκηνή του Ρέικιαβικ- όπου καλλιτέχνες ερχόντουσαν για να παίξουν μουσική πάνω σε κάποια ταινία που δεν είχαν δει ποτέ πριν, πολύ αυθόρμητα και με πολλή πλάκα. Λίγα χρόνια αργότερα, ως καταξιωμένοι καλλιτέχνες πια, μας ζητήθηκε από το μουσείο Ισλανδικού Κινηματογράφου να διαλέξουμε μια ταινία για να δημιουργήσουμε έναν καινούριο ήχο πάνω σε αυτήν. Χωρίς να το πολυσκεφτούμε, διαλέξαμε το ‘Θωρηκτό Ποτέμκιν’, μια από τις αγαπημένες μου ταινίες, όπως επίσης και μια αρκετά πολύπλοκη ταινία. Έτσι, παρουσιάσαμε το έργο μας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Gijon και στο Μπρούκλιν, όπου μας ζητείτο συνεχώς να το επαναλάβουμε, αλλά πάντα αισθανόμασταν ότι ήταν δύσκολο για μας να ξαναβρεθούμε εκεί και επιπλέον, είχαμε σκοπό να δουλέψουμε κάποια άλλη ταινία. Σκεφτήκαμε μερικές ιδέες, κάποιες εκ των οποίων μπορεί και να υλοποιήσουμε.
Εν τέλει, καταλήξαμε σε αυτή την ιδέα, παίζοντας το έργο αυτό κάθε μήνα, στον ίδιο χώρο, σαν ένα έργο σε εξέλιξη, όπου η μουσική γράφεται μπροστά από το κοινό, σε ένα ελεύθερο περιβάλλον. Και η ταινία Menschen am Sonntag είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμασταν, μια ανάλαφρη ταινία και, παράλληλα, πολύ ενδιαφέρουσα και εύκολη για επεξεργασία.
[fbvideo link=”https://www.facebook.com/mumtheband/videos/10152772646211945/” width=”500″ height=”400″ onlyvideo=”1″]
Τώρα η μουσική έχει ολοκληρωθεί και μπορεί να παρουσιάζεται σε επιλεγμένα κινηματογραφικά φεστιβάλ και χώρους, στους οποίους ταιριάζει αυτό το είδος. Μέχρι στιγμής, ολοκληρώσαμε δύο εμφανίσεις στο Βερολίνο και δύο στην Κωνσταντινούπολη και συνεχίζουμε με μια ευρωπαϊκή περιοδεία δύο εβδομάδων, εντός Μαρτίου.
[divider]English[/divider]Múm
Interview: Despina Monoyiou
Icelandic ambient group múm (pronounced ‘moom’) was formed in 1997 and its founding members are Örvar Þóreyjarson Smárason and Gunnar Örn Tynes.
Apart from their 6 albums (the 7th will be released soon), the band has also written their own soundtrack for the classic film, ‘Battleship Potemkin’, performing it live in film festivals in Spain and the USA. They have also collaborated with the National Dutch Chamber Orchestra, working on various compositions of the Greek composer Iannis Xenakis.
Currently, the band is travelling in Europe, presenting their electronic silent film project Menschen am Sonntag.
The band members define themselves as a big family of people. A number of musicians and friends accompany the duo on stage and when in the studio recording.
Your music is eccentric and traditional at the same time, combing classic instrumentation and electronica, analogue and digital technologies, haunted and fragile melodies. Does this sum up the way you perceive our world?
I’m not necessarily sure it’s the way we perceive the world, but these are definitely some of the elements we need to navigate through if we want to explore our world. Our music might not be a detailed depiction of how we perceive the world…. it’s more of a vessel for us and the listener to explore the world with. It’s a pair of weird binoculars.
It seems that you are constantly working on something , either on a film soundtrack or an orchestral collaboration. How do you manage working on such different things simultaneously?
We really need the diversity to keep us interested, we need to be doing different things all the time. Otherwise, we would just get bored I guess. And we would love to do more, we are very interested in film at the moment.
Obviously, your band’s great success is not valued by the number of your studio album.
No, probably not. When our new album comes out later this year, we will still only have managed seven albums in about 17 or 18 years. But that’s ok, like you said we have done plenty of other things. And we haven’t constantly been working on múm either, I have had a few different bands as well along the way and have taken a few long breaks to focus on my studies. And Gunnar is a very busy producer in Iceland and has recorded and produced quite a few different albums over these years.
Do you think that the ‘fluidity’ of the band’s members adds up to a work that lacks tension and stress?
I think the fluidity of the band is both a prerequisite and a result of the music we make. I don’t think we could have made this music without the flux, any time things become stale, that’s where we lose interest. And the music we make would not have been made if we wouldn’t have all these free thinking people around us; but because they are also people who like exploring, it’s natural that they move on. At first, this may have been difficult to understand, but as soon as we realised it, things did become more relaxed.
What would you describe as a landmark in your career so far?
That’s a very hard one to say. Anytime you make something new, it’s the greatest feeling in the world. I don’t know…. my favourite project we have done was a small radio theatre play we made called Svefnhjólið or the Sleeping Wheel, written by Gyrðir Elíasson and produced for the Icelandic public radio. I don’t know why, but every time I look back I feel that’s possibly our best work to date.
Could you tell me about the Silent Film Project Menschen am Sonntag?
When we had just started múm, there were these improvisation nights that were very popular in the Reykjavik electronic ambient scene, where artists would come and play to a film that they had never seen before, very spontaneous and very fun. A few years later, when we were more established artists, we were asked by the Icelandic film museum to pick a film to do a whole new score to. Without thinking much about it, we picked the Battleship Potemkin which was one of my favourites, but it is also a quite complicated film. So we did a few performances of that, at the film festival in Gijon and in Brooklyn, for instance, and we kept getting asked to do that again, but we always felt it was too much for us to visit again and we had talked about it for a while to do a new film. A few ideas came up, some that we might still do.
And finally we came up with this concept of playing it monthly in the same venue, like a work in progress, where we would get to write the music in front of people in a free environment. And the film, Menschen am Sonntag a is exactly what we needed, it’s light but very interesting and open at the same time.
Now the music has come together so we are playing it at selected film festivals and venues where this kind of thing fits. We just did two nights in Berlin and two nights in Istanbul and we are heading out for a two week European tour of it in March.
The rest of the family is: Róbert Reynisson (guitar / vocals/ effectuals), Eiríkur Orri Olafsson (trumpet / pianette / moog / whistling), Hildur Gudnadottir (cello / vocals), mr.Silla (Vocals / various) and Finlander, Samuli Kosminen (drums / percussion).
