Η Μαρία Σολωμού δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Αυτό που πραγματικά δεν γνωρίζουν κάποιοι, που απλά την βλέπουν, τη διαβάζουν και δεν έχουν άμεση επαφή μαζί της είναι πως πραγματικά είναι η Μαρία ως άνθρωπος.
Είναι ευθύς άνθρωπος και πολύ αγαπητή από τους συναδέλφους της.
Φωτογραφίες: George Alexandrakis Photography
Η πρώτη εντύπωση που δίνεις δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και, πολλές φορές, σε παρεξηγούν. Πού νομίζεις ότι οφείλεται αυτό;
Όταν δεν γνωρίζω έναν άνθρωπο, είμαι λιγάκι επιφυλακτική και δεν ανοίγομαι, δηλαδή δεν είμαι από τους κοινωνικούς ανθρώπους που θα πιάσουν πρώτοι την κουβέντα, ομιλητική, είμαι λίγο κλειστός ως άνθρωπος. Αυτό μπορεί να το παρεξηγήσει κάποιος και να πει ότι είμαι σνομπ, όμως δεν είμαι σνομπ, απλά δεν μπορώ να κάνω χαρές με το καλημέρα σας και συνήθως τους πιο διαχυτικούς ανθρώπους που, από την πρώτη στιγμή θα με γνωρίσουν θα κάνουν σαν να είμαστε φίλοι χρόνια, ε, αυτό με κάνει λίγο επιφυλακτική.
Στη πορεία λοιπόν που γνωρίσεις κάποιον τι σε κάνει να τον συμπαθήσεις ή όχι;
Είμαι φυσιογνωμίστρια, συμπαθώ ή όχι, άσχετα αν τον ξέρω, από τη φυσιογνωμία του. Αυτό δεν έχει να κάνει με εξωτερική εμφάνιση, έχει να κάνει κυρίως με το τι μου βγάζει αυτός ο άνθρωπος, Μπορεί να είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου ή και ο χειρότερος, έχει να κάνει όμως με το αν μου κάνει η αύρα του, η ενέργειά του, κάτι απροσδιόριστο που συνήθως το καταλαβαίνω εγώ. Είμαι πολύ αυθόρμητη και ό,τι νιώθω το δείχνω.
Πιστεύεις στην πρώτη σκέψη;
Βέβαια! Είναι πολύ σημαντικό ο λόγος μας να είναι αποτέλεσμα της πρώτης σκέψης. Δεν συμβαίνει βέβαια στη ζωή μας αυτό, η πρώτη σκέψη μας να είναι ο λόγος μας, συνήθως άλλα λέμε άλλα εννοούμε, αλλά μπορεί να συμβεί βέβαια. Εκτιμώ τους ανθρώπους εκείνους που είναι ντόμπροι. Ντόμπρος βέβαια δεν σημαίνει και αγενής, αλλά τους εκτιμώ πολύ γιατί και εγώ είμαι αυθόρμητη, ό,τι μου βγάλει κάποιος, όπως νιώσω, θα το πω. Οι κολλητοί μου και οι άνθρωποι που με γνωρίζουν δεν με παρεξηγούν, όταν δεν με γνωρίζει κάποιος μπορεί και να είμαι παρεξηγήσιμη η συμπεριφορά μου, το να λέω ό,τι νιώθω, αυθόρμητα χωρίς δεύτερες σκέψεις. Δεν σημαίνει βέβαια ότι θα συμφωνούμε ή ότι θα γίνω αγενής, ή χωρίς τακτ απέναντι στους ανθρώπους ή επειδή είναι δική μου άποψη θα πρέπει απαραίτητα να συμφωνήσει και κάποιος! Όχι, αυτό έχει να κάνει με μένα και φυσικά είναι θεμιτός ο διάλογος πάνω σε κάτι που μπορεί να λυθεί.
Έχεις παρατηρήσει με τους ανθρώπους γύρω σου να συμφωνούν επειδή και μόνο είσαι η Μαρία Σολωμού;
Αν και δεν θα το καταλάβω αυτό, για το γεγονός και μόνο ότι ως άνθρωπος κρατάω τις πρώτες σκέψεις και, γενικά, δεν έχω καχυποψία απέναντι στους συνανθρώπους μου, δυστυχώς μπορεί και να μην το καταλάβω. Αν δεν συμπαθώ κάποιον δεν σημαίνει ότι θα μιλήσω με αγένεια ή θα πω «Κοίταξε να δεις, δεν σε συμπαθώ» – δεν θα το έκανα ποτέ αυτό για να μην τον φέρω σε δύσκολη θέση και να μην τον προσβάλλω. Απλά θα κρατήσω μια απόσταση ή δεν θα κρατήσω επαφή. Προτιμώ περισσότερο αυτό από το να πω ψεύτικα λόγια του τύπου «αγάπη μου» κ.ο.κ και από πίσω να λειτουργεί το κουτσομπολιό. Είναι πιο έντιμο, θεωρώ, απέναντι στον άνθρωπο αυτόν να κρατήσω τις απαραίτητες αποστάσεις.
Τον τελευταίο χρόνο μου έχουν αποκαλυφθεί «τέρατα».
Και πού είσαι ακόμη;
Αυτό φοβάμαι, γιατί εγώ είμαι πολύ αγνή στις σχέσεις μου, είμαι ο εαυτός μου, είμαι ευκολόπιστος άνθρωπος.
Ποιος είναι ο ιδανικός φίλος/φίλη για σένα;
Είναι οι άνθρωποι οι οποίοι μπορεί να μη βλεπόμαστε κάθε μέρα, λόγω φόρτου εργασίας ή οικογενειακών υποχρεώσεων, αλλά να έχουμε την επαφή μας στο τηλέφωνο ανά πάσα στιγμή ό,τι και αν συμβεί. Να είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον, όταν συναντιόμαστε, και ας έχουμε έναν μήνα να ειδωθούμε, υπάρχει ρακόρ σαν να έχουμε να βρεθούμε χθες. Αυτές οι φιλίες κρατούν «αιώνες». Στα είκοσί μας πίναμε όλη μέρα καφέδες, πάρτι, κοιμόμασταν ο ένας στο σπίτι του άλλου, αλλά, μεγαλώνοντας, μειώνονται δυστυχώς. Και πάλι, όμως, υπάρχει πιο ουσιαστική επαφή στο σήμερα.
Καταλαβαίνεις όταν κάποιος σε χρησιμοποιεί; Ποια είναι η αμέσως επόμενη κίνησή σου, όταν το διαπιστώσεις;
Οι φίλοι μου οι πραγματικοί δεν το κάνουν, γιατί δεν θα ήταν φίλοι μου. Από εκεί και πέρα οι «φίλοι» του τύπου κάπου σε έχω δει κάπου σε ξέρω, εκείνοι λοιπόν που δεν έχουν αυτή την ηθική απέναντί μου, εκεί παύω να είμαι καλός άνθρωπος και κάποια στιγμή θα συναντηθούμε.
Αυτοί οι άνθρωποι που φθονούν ή που σχολιάζουν την Μαρία Σολωμού δεν πρέπει να γνωρίζουν ότι τίποτα δεν σου δόθηκε απλόχερα;
Έχω δουλέψει αρκετά σκληρά, γιατί το να πάρεις την πρώτη σου δουλειά σημαίνει ή ότι είσαι πολύ πιο ικανός από τους υπόλοιπους ή ότι ταιριάζεις στο προφίλ του ρόλου περισσότερο από τους άλλους ή ότι βρίσκεσαι τη σωστή ώρα στο σωστό μέρος. Εν πάση περιπτώσει, θέλει ταλέντο και τύχη για να ξεχωρίσεις. Επειδή όμως το ταλέντο υπάρχει άφθονο στο χώρο μας και πολλοί σπουδαίοι άνθρωποι υπάρχουν επίσης, και ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, πιστεύω ότι ήμουν και αρκετά τυχερή στην αρχή. Δεν με βοήθησε κανένας, δεν με προώθησε κανένας, με όποια έννοια και αν εννοείται αυτό, και πιστεύω ακράδαντα, ακόμη και τώρα, ότι η προώθηση δεν θα σε πάει μακριά στον τομέα αυτόν. Θα σε φτάσει σε ένα σημείο και αν δεν τα λες, θα υπάρχει η ημερομηνία λήξεως. Μπορεί να κοροϊδέψεις έναν, δύο, δέκα ανθρώπους, αλλά όχι όλον τον κόσμο.
Όσους ανθρώπους έχω γνωρίσει στον χώρο, και κάνω αναφορά στο όνομα σου, αναφέρονται στο πόσο επαγγελματίας είσαι; Εσύ το αντιλαμβάνεσαι όλο αυτό ή απλά πράττεις όπως αισθάνεσαι;
Από τη σχολή κιόλας είχα καθηγητές που αυτό μου το πέρασαν πάρα πολύ έντονα και συνειδητοποίησα πάρα πολύ γρήγορα πόσο σκληρή είναι η κατάσταση και η φύση της δουλειάς με την έννοια ανταγωνισμού και τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Όταν λοιπόν ξεκίνησα να δουλεύω, ήξερα ότι έπρεπε να έχω στρατιωτική πειθαρχία, να προσπαθώ να ακούω τις οδηγίες από τον σκηνοθέτη, να σέβομαι τους συντελεστές, τόσο συναδέλφους ηθοποιούς όσο και του συνεργείου.
Δεν δέχομαι τους «ντιβισμούς» στη δουλειά μου όχι μόνο από τον εαυτό μου, αλλά και δεν μπορώ να πιστέψω ότι μπορεί να συμβούν ή ότι υπάρχουν άνθρωποι που τα δέχονται. Δεν ξέρω σε αυτά είμαι λίγο «σπασικλάκι». Όταν δημιουργείται μια δουλειά είμαστε όλοι εκεί, ίσοι! Ηθοποιοί, συντελεστές κ.ο.κ. , με έναν κοινό σκοπό, να βγει ένα θετικό αποτέλεσμα! Δεν έχω το δικαίωμα να πω όχι, δεν μπορώ εκείνη την ώρα θα έρθω άλλη ώρα ή έχω πονοκέφαλο και δεν μπορώ τώρα, δηλαδή αν έχεις θέατρο τι θα πεις, ακυρώνω τη παράσταση; Δεν μπορείς να λειτουργείς έτσι.
Έχεις αντιμετωπίσει κάποιο περιστατικό ενός συναδέρφου που έπραξε αντιεπαγγελματικά;
Έχω βιώσει δύο – τρία περιστατικά, και μάλιστα με νέους συναδέρφους, και είχα πάθει σοκ! Εκεί γίνομαι εγώ «σκύλα». Δεν γίνεται, ειδικά δε στις πρώτες σου δουλειές, να κάνεις «ντιβισμούς»! Αυτές οι συμπεριφορές θα πρέπει να πεθαίνουν νωρίς, γιατί αποτελούν τροχοπέδη για μια ομαδική δουλειά και ειδικά όταν θέλεις το τελικό αποτέλεσμα να είναι θετικό.
Ως καθηγήτρια σε Ανωτέρα Δραματική Σχολή, συμβουλεύεις τους σπουδαστές σου περί επαγγελματισμού;
Ναι, πολύ έντονα, γιατί τα νέα παιδιά, και ειδικά η νέα φουρνιά τα τελευταία χρόνια, νομίζουν ότι οι σχολές είναι «κομμωτήρια» ή λίγο από σχολείο Λυκείου. Είναι μετά το σχολείο βέβαια, αλλά δεν είναι Λύκειο και δεν είναι για χαβαλέ. Όσο σοβαρότερα το δουν τόσο καλύτερα θα μπορούν να αντεπεξέλθουν στις έξω συνθήκες εργασίας. Άλλωστε δεν τους έβαλαν με το ζόρι, το επέλεξαν και μάλιστα πολλοί γονείς συνήθως τους είπαν όχι, οπότε είναι μια καθαρά δική τους επιλογή και δεν νοείται να είσαι «τουρίστας». Δεν μπορεί να σε ενδιαφέρει πιο πολύ το εξώφυλλο από την ίδια τη δουλειά σου και οι προθέσεις κάποιων φαίνονται από πολύ νωρίς, οπότε τους αναφέρω συνεχώς ότι πρέπει να δείξουν την απαραίτητη σοβαρότητα στη δουλειά τους, εφόσον, μάλιστα, αποτελεί προσωπική τους επιλογή.
Διαβάζοντας το βιογραφικό σου στο θεατρικό πρόγραμμα από την παράσταση «Πήρε τη ζωή της στα χέρια της», διαπιστώνω ότι είναι ένα αυτοσαρκαστικό βιογραφικό. Τι σημαίνει για σένα αυτοσαρκασμός;
Ναι, αυτοσαρκάζομαι πολύ, γιατί αλλιώς δεν γίνεται! Είναι σημαντικό στη ζωή μου. Δεν μου αρέσει η σοβαροφάνεια, αλλά και ούτε οι άνθρωποι που συμπεριφέρονται έτσι. Προτιμώ την αθωότητα, τη «χαζομάρα», τη «βλακεία», με την καλή έννοια, την έννοια του αυθορμητισμού, όχι την επικίνδυνη βλακεία, γιατί και αυτό είναι ένα θέμα.
Θεωρείς ότι είσαι κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους ανθρώπους, λόγω της αναγνωρισιμότητας, αλλά και της ιδιότητας σου;
Δεν θεωρώ ότι είμαι κάτι πολύ σημαντικό, δεν μπορώ να έχω ύφος, δεν νιώθω διαφορετική από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ίσως μόνο σε θέμα αντίληψης νιώθω διαφορετική, όπως κάθε άνθρωπος, όχι σημαντικότητας. Δεν μπορώ να κάνω ότι εγώ είμαι καλύτερη από τον κύριο που κάθεται στο διπλανό τραπεζάκι, επειδή έχω μάθει 5 κείμενα παραπάνω και έχω υποδυθεί έναν δύσκολο ρόλο. Αυτός μπορεί να είναι πυρηνικός φυσικός ή να δουλεύει στα ναυπηγεία και να εργάζεται εξίσου σκληρά, διαφορετικής φύσης δουλειά που, άλλοτε, την κάνουμε καλά και άλλοτε όχι, εξαρτάται πάντα από τον παράγοντα «άνθρωπος». Τι δηλαδή, επειδή είμαστε αναγνωρίσιμοι, είμαστε κάτι διαφορετικό; Ε, φυσικά και όχι.
Τελικά πώς αισθάνεσαι την αναγνωρισιμότητα;
Το κομμάτι αυτό της αναγνωρισιμότητας ώρες – ώρες είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, για να μην σου πω όλες τις ώρες είναι ένα μεγάλο πρόβλημα.
Χρησιμοποιείς τα Social Media, ενημερώνεσαι από το ίντερνετ;
Θέλω να σου πω ότι είμαι ένας άνθρωπος που δεν μπαίνει στο Internet εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις. Δεν χρησιμοποιώ Social Media και η αλήθεια είναι ότι πρόσφατα έμαθα πως λέγονται έτσι.
Διαβάζεις ένα κακοπροαίρετο σχόλιο, και μάλιστα ανώνυμο, στα Social Media. Γενικότερα, όταν κάποιος σου μεταφέρει ότι γράφτηκε κάτι, κάπου, πώς αισθάνεσαι, τι κάνεις;
Δεν τα διαβάζω, ακόμη και αν με πάρουν φίλοι μου να μου πουν ότι γράφτηκε κάτι με πολύ ήπια μορφή βέβαια. Εγώ απλά το κόβω εκεί, δεν θέλω να μάθω, δεν με ενδιαφέρει, δεν θα μπω ποτέ να το διαβάσω. Με ρωτάνε κατά καιρούς δημοσιογράφοι «το διαβάσατε αυτό;» και, φυσικά, δεν το έχω διαβάσει, οπότε δεν ξέρω καν που αναφέρονται! Η άγνοια είναι πολύ μεγάλη σωτηρία σε τέτοιες περιπτώσεις… Ό,τι δεν γνωρίζω δεν έχει συμβεί για μένα, γιατί λοιπόν να στεναχωρηθώ για κάτι το οποίο δεν το γνωρίζω;
Αυτή την έκφραση που λένε μερικοί, προκειμένου να δικαιολογήσουν την ιδιότητά τους, ότι «Είσαι Δημόσιο πρόσωπο οπότε τους δίνεται το δικαίωμα να μπορούν να γράψουν ό,τι θέλουν, να ασχοληθούν με την προσωπική σου ζωή» πως το βρίσκεις;
Προσωπικά, αν με ρωτάς, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να ασχοληθούν με την προσωπική ζωή του άλλου. Αν θέλουν να ασχοληθούν πραγματικά, ας ασχοληθούν με τη δουλειά κάποιου. Μέσω του διαδικτύου, κυρίως πλέον, αποκτά βήμα ο καθένας και εκεί που παραπονιέται για κάτι που βλέπει στην τηλεόραση για κάτι που δεν του άρεσει, τα ίδια πράττει ο ίδιος μετά από λίγο, αναφερόμενος χυδαία σε κάποιον, ή βρίζοντας τον μέσω του βήματος που του δίνεται στο διαδίκτυο.
Αν τώρα αυτό τον βοηθάει, δηλαδή το να χρησιμοποιεί τη βωμολοχία ως μέσο ψυχοθεραπείας, τότε εντάξει, τι να πεις.
Αυτό που έχω να πω είναι ότι, όταν κάνεις κακό σε κάποιον ή σκέφτεσαι αρνητικά, αυτό γυρνάει στους ίδιους, αποδεδειγμένα!
Τελικά είναι μέρος της δουλειάς τους όλο αυτό, το να ασχολούνται με την προσωπική ζωή κάποιου;
Όχι, δεν είναι μέρος της δουλειάς τους και είναι πολύ μεγάλη κουβέντα αυτή και, αν αρχίσω να λέω, δεν θα τελειώσω ποτέ.
Θέλεις να κόψουμε την ερώτηση;
Όχι, θα σου πω. Βαριέμαι να ασχολούμαι με αυτό το πράγμα! Βαριέμαι να μπω σε σχολιασμό! Βαριέμαι κάποιους ανόητους ανθρώπους! Βαριέμαι….
Ως μητέρα ενός ανήλικου αγοριού, άλλαξαν καθόλου (από άποψη χρόνου) οι επαγγελματικές σου επιλογές;
Σταμάτησα να κάνω θέατρο και γύρισμα συγχρόνως, γιατί μέχρι τότε έκανα και τα δύο μαζί. Όταν συνδυάζεις όμως και τα δύο, γίνεται το φοβερό: Τελειώνεις το γύρισμα στις 19:00 το απόγευμα, πηγαίνεις στο θέατρο κατευθείαν, γυρνάς σπίτι στις 00:00 τα μεσάνυχτα, οπότε αυτό δεν μπορεί πλέον να γίνεται. Αποφάσισα, λοιπόν, με τη γέννηση του Αλέξανδρου, να κάνω ένα από τα δύο για να μπορώ να του προσφέρω ποιοτικό χρόνο. Ήταν μία πολύ συνειδητή απόφαση.
Ο Αλέξανδρος έχει παρακολουθήσει κάποια θεατρική παράσταση που παίζεις; Τι σου είπε μετά το τέλος της παράστασης;
Έχει παρακολουθήσει δύο θεατρικές δουλειές, μία κωμωδία και ένα mezzo, από δύο – τρεις φορές την καθεμία. Μου αναφέρει συνήθως τα λάθη της παράστασης, τις γκάφες, κάτι που παραλείψαμε, κάπου που γέλασα, ενώ την προηγούμενη φορά δεν το είχα κάνει, κάτι που έπεσε από τα χέρια μας. Παρατηρεί τις γκάφες μόνο. Είναι στην ηλικία αυτή που με αυτά χαίρεται. Όταν τελειώσει η παράσταση τον ρωτάω.
Μαρία: Πώς σου φάνηκε το έργο; Κατάλαβες κάτι;
Αλέξανδρος: χμ
Μαρία: Σου άρεσε;
Αλέξανδρος: Έτσι και έτσι.
Μαρία: Η μανούλα;
Αλέξανδρος : Καλά
(γέλια)
Θα υιοθετούσες ένα αδέσποτο ή θα αγόραζες ένα κουτάβι;
Όχι, θα υιοθετούσα με μεγάλη χαρά. Το σκέφτομαι, αν και είναι μια τεράστια ευθύνη, και θα πρέπει να είμαστε σίγουροι πριν προβούμε στην υιοθεσία. Έχασα τη σκυλίτσα μου στα 18 της χρόνια και, όταν έφυγε, πέρασα πολύ δύσκολα. Με ενδιαφέρει όταν θα υιοθετήσω να μπορώ να του προσφέρω χρόνο ποιοτικό και όχι να το καταδικάσω. Προς το παρόν δεν είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο, λόγω φόρτου εργασίας, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Επίσης, θέλω πολύ να εξοικειωθεί ο μικρός με τα σκυλάκια, γιατί τα φοβάται. Με τις γάτες είμαστε κάπως καλύτερα, μιας και η πολυκατοικία που μένουμε είναι… γατοπολυκατοικία και έχουμε περιθάλψει, ταΐσει, στειρώσει πολλές αδέσποτες γάτες.
Έχει συμβεί κάποιο περιστατικό που τον είχε φοβίσει;
Έτρεξε ένα λυκόσκυλο, προφανώς να παίξει μαζί του, και εκείνος το έβαλε στα πόδια, κλαίγοντας και ουρλιάζοντας. Με είχε λούσει κρύος ιδρώτας, αλλά έπρεπε να παραμείνω ψύχραιμη για να μην τον τραυματίσει για μια ζωή αυτό. Μου κόπηκε η ανάσα, γιατί δεν γνώριζα εκείνη τη στιγμή τι θα μπορούσε να συμβεί και του φώναζα με ηρεμία. Απορούσα με την ηρεμία μου, αλλά η καρδούλα μου το ήξερε, μέχρι να μάθω ότι το σκυλάκι το έκανε από παιχνιδιάρικη διάθεση. Από την άλλη, δεν ήθελα να του μείνει στη συνείδηση ως μια τραυματική εμπειρία και να αποκτήσει φοβίες. Τώρα πηγαίνουμε σε φίλους που έχουν σκυλιά για να αποκτήσει οικειότητα.
Είσαι από τις μαμάδες εκείνες που λένε την έκφραση «Μην το πλησιάζεις, γιατί θα σε δαγκώσει»;
Αν και εγώ γνωρίζω πώς να αντιμετωπίσω ένα σκυλί, ενώ ο μικρός όχι, αυτήν την έκφραση δεν θα του την πω ποτέ, προκειμένου να μην κάνω ένα φοβικό παιδί. Ακόμη και στη θέαση ενός σκυλιού που δεν θα γνωρίζω αν είναι επιθετικό ή μη, δεν θα τον τραβήξω απότομα και δεν θα κάνω κινήσεις που θα του δημιουργήσουν άγχος. Θα προσπαθήσω εκείνη τη στιγμή και ανάλογα θα πράξω.
Αν διαπιστώσεις ότι κάποιος κακοποιεί ένα αδέσποτο τι θα κάνεις ή τι έχεις κάνει;
Θα γίνω πολύ σκληρή απέναντι τους, δεν ξέρω πώς θα αντιδράσω, αλλά θα αντιδράσω, αφού δεν καταλαβαίνουν διαφορετικά. Από μικρή ήμουν ευαίσθητη με τα ζώα, στην πορεία και με τα παιδιά. Αν διαπιστώσω περιστατικό κακοποίησης, εκεί είναι πραγματικά που θα με γράψουν οι εφημερίδες και θα με γράψουν άσχημα.
Τελικά, ο σεβασμός στα ζώα, στα παιδιά και, γενικότερα, στους συνανθρώπους μας είναι θέμα παιδείας;
Δεν ξέρω αν είναι θέμα παιδείας, δεν μπορώ να κατατάξω τους ανθρώπους σε αμόρφωτους, αστοιχείωτους, σε καλούς και κακούς. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι οι άξεστοι χτυπούν τα παιδιά τους, τα ζώα και τις γυναίκες τους και οι μορφωμένοι κοινωνικά, εκλεπτυσμένοι ή ελίτ εν πάση περιπτώσει γνωρίζουν ότι η κακοποίηση είναι άσχημη πράξη. Αυτό δεν πάει ακριβώς πακέτο. Μπορεί στο μυαλό μας να έχουμε έναν άξεστο άνθρωπο που κλωτσάει, βασανίζει ένα αδέσποτο, αλλά μπορεί και να μην είναι απαραίτητα αυτό, μπορεί να είναι και ένας «κύριος», και καλά καθωσπρέπει, και να μην περνάει από τον νου σου.
Μου έχουν τύχει δυο περιστατικά, και μάλιστα βρισκόμουν σε μεγάλη απόσταση, και κατάλαβα ότι κάτι πάει να συμβεί και εκεί άρχισα και τους φωνάζω. Κατάλαβαν ότι αυτό που πάνε να κάνουν μάλλον δεν θα ήταν και τόσο καλό, οπότε έφυγαν.
