Συνέντευξη: Γιώργος Μπίλιος
Ο Κώστας Λειβαδάς είναι ένας άνθρωπος της μουσικής που εδώ και 18 χρόνια βρίσκει πάντα έναν τρόπο να μας απασχολεί σαν να είναι πρωτοεμφανιζόμενος. Με ορμή και δύναμη, πάθος και φλόγα. Σαν να μην πέρασε μια μέρα…
Μέσα στα χρόνια τι αλλάζει στα μπαλκόνια μας; Είναι άραγε η θέα ή η οπτική μας;
Μα η θέα εξαρτάται από την οπτική μας και από την γωνία, την κλίση, το ύψος και πολλά άλλα στη βάση των οποίων βλέπουμε και επεξεργαζόμαστε την ζωή, στο μέσα και στο έξω ταξίδι. Οφείλουμε όμως, να καθαρίζουμε όσο μπορούμε την ματιά μας με τα χρόνια.
Η επιτυχία είναι θέμα «Επιμονής» ή «Μοίρας»; Πως ορίζεται;
Πολλά πράγματα μαζί. Και μοίρα και επιμονή και ταλέντο και συγκυρίες χιλιάδες και τύχη βέβαια. Εδώ να πως όμως, ότι αυτό εξαρτάται και από το τι εννοεί ο καθένας επιτυχία. Αν μένει μόνο στο υλικό και απτό μέρος, αλλά και πόσες απαιτήσεις έχει από τον εαυτό του. Αν με ρωτούσες, όμως, να διαλέξω το κυρίαρχο είναι η πολλή, πολλή, πολλή, δουλειά.
Πόσο κουραστική μπορεί να είναι η έμπνευση; Εσύ πως λειτουργείς μαζί της; Την προσκαλείς ή σε βρίσκει;
Είναι μια πολύ περιπλοκή διαδικασία τις περισσότερες φορές. Το πως προετοιμάζεις τον εαυτό σου και το ποσό πολύ πρέπει να περιμένεις πολλές φορές ακίνητος, ενώ άλλες πηγαίνοντας γυρεύοντας. Πολλές φορές πρέπει να περιμένεις πολύ. Όταν όμως, έρθει η στιγμή να μιλήσεις και έχεις κάτι να πεις και όταν εκείνη αποφασίσει και έρθει πια να σε δει και να σε βρει, τότε τα πράγματα μπορεί να συμβούν πολύ γρηγορά από εκεί και μετά… εξαρτάται πολύ από σένα. Εξαρτάται από το κόσκινο σου και πάντα από σένα και τις κεραίες σου.
Αν θα ήθελες να αλλάξεις κάτι σε σένα – και δεν εννοώ τα μαλλιά που είπαμε και τηλεφωνικά – τι θα ήταν αυτό; Θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου να κάνει κάτι άλλο πέραν του τραγουδιού;
Όχι. Πέρα από το γράψιμο ή την δυνατότητα να λέω τις ιστορίες μου ή να παίζω μουσική, όχι. Από παιδί ήξερα τι θέλω να κάνω. Όμως μου αρέσει η ευρύτητα ενδιαφερόντων και η ισορροπία ενός ανθρώπου που ξέρει και επιβιώνει αληθινά. Θα δούλευα σε πολλούς τομείς γύρω από την μουσική και την τέχνη. Από το ραδιόφωνο μέχρι βιβλιοθηκάριος στο Εδιμβούργο, ετοιμάζοντας παράλληλα όμως τραγούδια και βιβλία.
Είναι η μουσική ένας δρόμος που απλά αλλάζει μονοπάτια και κατευθύνσεις; 18 χρόνια είναι αρκετά για να αποτυπώσεις όλες σου τις διαδρομές; Υπάρχει κάτι που ακόμα είναι απωθημένο και θα ήθελες να το δεις να πραγματοποιείται;
Εξαρτάται από τόσα πολλά πράγματα. Εξαρτάται από το πόσους εαυτούς θέλεις να φέρεις σε αρμονία, τις επιρροές σου, αν ασκείσαι σε διαφορά είδη, αν γράφεις για άλλους η συγκεκριμένη μπάντα. Πολλά. Εγώ είχα πολλά χιλιόμετρα και παρακαμπτήριους να διανύσω και αλλάζοντας ήχο ή είδος πολλές φορές χαιρόμουν, οπότε κρατούσα το αίμα της γραφής καθαρό και την ταυτότητα της αναγνωρίσιμη. Ναι, έχω ένα απωθημένο κι αυτό είναι να εκδώσω τα πρώτα μου τραγούδια που δουλεύαμε με τους Υπνοβάτες, το πρώτο μου συγκρότημα. Ευτυχώς άρχισα να δουλεύω τώρα για αυτό…
Τι είναι αυτό που σε ξεκουράζει στην καθημερινότητά σου; Κάτι που ξέρεις ότι σε ηρεμεί και σε αποφορτίζει.
Όλα τα αθλητικά και όλες οι συναυλίες αγαπημένων μου που μπορώ να τις δω στο διαδίκτυο πια, τα διεθνή περιοδικά και οι ερημικές βόλτες στην Πεντέλη ή στα Χανιά. Και το διάβασμα ανά πασά στιγμή.
Όλοι έχουμε κάποια σημεία αναφοράς. Ανθρώπους, βιβλία, καταστάσεις, ταινίες, τραγούδια, εμπειρίες, που μας στιγματίζουν. Κάποια απ΄αυτά ανεξίτηλα. Εσένα; Θα ήθελες να μοιραστείς κάτι απ΄αυτά με τους αναγνώστες του City Code;
Έπεσες στην περίπτωση ειλικρινά. Είναι τόσο δύσκολο να σου απαντήσω γρήγορα. Όποτε μου έχουν ζητήσει λίστα με τα 10 αγαπημένα έχω σταματήσει στα 100, αλήθεια. Θα είναι άδικο για εκείνους που αγαπώ και για όσα λάτρεψα και λατρεύω. Αυτές τις μέρες πάντως, είχα συνέχεια στο μυαλό μου τον Μανό Χατζιδάκι και το «Εγώ είμαι ένα σύννεφο». Ευχαριστώ
