Συνέντευξη: Γιώργος Μπίλιος
Ο τρόπος που ερμηνεύει την κάνει να ακούγεται άλλοτε ωμή, άλλοτε συναισθηματική, φορές επιθετική, κάποιες άλλες γλυκιά. Αλλά πάντα μελωδική. Ακροβατεί μεταξύ ανεμελιάς και ωριμότητας. Με χαρακτηριστικό ηχόχρωμα που παραπέμπει στην Amy και αρρενωπή θηλυκότητα που αφοπλίζει. Είναι η Katerine Duska και είναι καλά. Έχει τον πρώτο της δίσκο στα χέρια της και τον κόσμο μπροστά της, να τον κατακτήσει. Για όλα αυτά και άλλα πολλά μίλησε στο City Code αυτού του μήνα.
Τι σημαίνει για σένα “Embodiment”; Πώς αντιλαμβάνεσαι την “Ενσάρκωση”; Ποιος είναι ο ρόλος που ενσαρκώνεις;
´Ενιωσα πως σαν λέξη αντηχεί το πόσο απορροφήθηκα από τη δημιουργία αυτού του δίσκου και το πόσο έντονα βίωσα την όλη διαδικασία. Ο δίσκος περιλαμβάνει τραγούδια που έχουν γραφτεί μέσα σε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, σχεδόν 8ετίας, και χρειάστηκε για κάποια τραγούδια να ξαναταυτιστώ με το παρελθόν μου και να το ενώσω με το παρόν. Οι ρόλοι, αν θέλεις, είναι όλες πτυχές του εαυτού μου, κάποιες ξεχασμένες και άλλες που δεν έχουν ακόμη αποκαλυφθεί…
Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με το τραγούδι; Ποια ήταν η αφορμή;
Ξεκίνησε με την πρωτοβουλία μιας φίλης μου, στη Β´Γυμνασίου, να δηλώσει, εν αγνοία μου, τη συμμετοχή μου σε σχολική μουσική παράσταση!
Ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που θυμάσαι τον εαυτό σου να τραγουδάς;
Μου είναι αδύνατον να θυμηθώ! Φαντάζομαι κάποιο νανούρισμα… Θυμάμαι πάντως να μου λένε οι γονείς μου ότι, μωρό, εκστασιαζόμουν με το Ρίτα Ριτάκι!
Πώς αισθάνεσαι όταν μια ιδέα σου για τραγούδι παίρνει σάρκα και οστά; Ανακούφιση, περηφάνεια, ανυπομονησία για το επόμενο;
Το στάδιο της ενορχήστρωσης και της παραγωγής είναι συναρπαστικό. Το αντιμετωπίζω σαν στάδιο “ενηλικίωσης” των κομματιών, όπου ωριμάζουν και αρχίζουν να φέρουν πλέον μια ταυτότητα. Ομολογώ πως είναι πολύ απαιτητικό και αγχωτικό στάδιο για μένα, αλλά, όταν υλοποιείται με επιτυχία, είναι τρομερά ενθαρρυντικό και προσφέρει, πράγματι, μεγάλη έμπνευση για τη συνέχεια.
Στον καινούργιο σου δίσκο έχεις ένα τραγούδι το “Autumn Again” που το αφιερώνεις στον αδερφό σου. Πόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής σου είναι η οικογένεια;
Είναι σαφώς το μεγαλύτερο και το πιο καθοριστικό. Η ζωή μου όλη είναι οι άνθρωποι που αγαπώ.
Απ’ ό,τι ξέρω έχεις ζήσει και στον Καναδά. Μπορείς να εντοπίσεις διαφορές στον τρόπο ζωής, συμπεριφοράς αλλά και αντιμετώπισης της μουσικής; Όταν σκέφτεσαι, σκέφτεσαι ελληνικά ή καναδέζικα;
Ναι. Έχω ζήσει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου στον Καναδά και νιώθω πως έχω δύο πατρίδες. Σε πολλά αισθάνομαι Καναδή και σε άλλα Ελληνίδα. Υπάρχουν μεγάλες διαφορές όσον αφορά στις κουλτούρες. Ο Καναδάς είναι μία χώρα τάξης και οργάνωσης, αξιοκρατίας, δικαιοσύνης, υπευθυνότητας, μ´έναν λαό αρκετά νομοταγή. Η Ελλάδα έχει άλλα καλά. Έχει μια χαλαρότητα και έναν ίσως μεγαλύτερο αυθορμητισμό. Έχει έναν χαρακτήρα πληθωρικό και δραματικό που μιλάει στην καλλιτεχνική μου φύση (γέλια). Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, συνέχεια. Αγαπώ και τις δύο χώρες πάρα πολύ, μ´έχουν εμπνεύσει και μ’ έχουν διαμορφώσει και οι δύο. Ο Καναδάς έχει μια μουσική σκηνή παγκόσμιας εμβέλειας και πολύ ανοιχτή σε διαφορετικούς και πρωτοποριακούς ήχους. Η Ελληνική μουσική σκηνή είναι μικρή με έναν πιο δικό της ήχο που όλο και αναπτύσσεται όμως και ανοίγεται! Όσον αφορά στις γλώσσες, είναι και οι δύο μητρικές και σκέφτομαι και στις δύο. Γράφω, παρόλα αυτά, αποκλειστικά στα Αγγλικά. Μέχρι στιγμής, μόνο σε αυτή τη γλώσσα μου βγαίνει φυσικά.
Σε ποιούς σηκώνεις το δικό σου Filthy Finger?
Δεν θα πω σε ποιους αλλά σε τι. Στην αδικία, στην εκμετάλλευση, στη διαφθορά, στον κυνισμό, στην υποκρισία, στο ψέμα, στον ρατσισμό και στις ανισότητες, στον ατομικισμό και στον συμβιβασμό.
Αυτό το τεύχος έχει αναφορές στο “deja vu”. Μήπως έχεις κάποια ιστορία να μας καταθέσεις;
Δεν θυμάμαι κάτι συγκεκριμένο, αλλά παθαίνω ” deja vu” πολύ συχνά, σχεδόν σε ανησυχητικό βαθμό! Μου συμβαίνει το “αυτό το έχω ξαναδεί” αλλά και το “αυτό το έχω ξανανιώσει” σε τελείως ανυποψίαστες στγμές για άκυρα πράγματα.
Τι είναι αυτά που σου αρέσει ν’ ακούς στις πιο δικές σου στιγμές;
Αναλόγως τη διάθεση και το mood. Με ηρεμεί πάντα πολύ η jazz. Επίσης, τον τελευταίο χρόνο τουλάχιστον, οι προτιμήσεις μου είναι σταθερές: Kimbra, James Blake, FKA Twigs και Villagers.
Live; Eτοιμάζεις κάτι τώρα με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου;
Παίξαμε πριν από λίγες μόλις ημέρες στο Passport- Κεραμεικός, όπου περάσαμε μοναδικά. Τώρα στοχεύουμε, με μεγάλο ενθουσιασμό, σε μια σειρά από live για το χειμώνα, στο πλαίσιο της προώθησης του νέου δίσκου! Πολύ σύντομα θα έχουμε περαιτέρω ανακοινώσιμες πληροφορίες!
CREATIVES:
Photographer: George Alexandrakis, Creative Art: Amarildo Topalis,
Styling: Nayo P, Make up & Hair: Penny Kandilioti
Η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκε στο
www.sopratutto.gr
