Άνθρωποι πεθαίνουν στον πλανήτη γη από πείνα, από δολοφονίες, από βίαιες και απεχθείς πράξεις. Ειδήσεις άλλοτε με μικρά γράμματα και άλλοτε με υπέρτιτλους, ανάλογα τη βαρύτητα και την προέλευση. Μαχόμαστε, ναι καλά διαβάζεις, φίλε μου, μαχόμαστε για μία προσωπική ματαιοδοξία χωρίς τέλος, για να γίνουμε κάτι, αλλά χωρίς λόγο.
Είναι τόσο μακριά αυτές οι ειδήσεις, γιατί στο μυαλό του θεατή-παρατηρητή είναι μακριά από τη δική του στρατόσφαιρα, τη δική μου, τη δική σου, και διαρκούν μερικά λεπτά για να μιλήσεις και να γράψεις για όλα αυτά. Ένας γραπτός λόγος που δεν έχει ουσία και μόνο λόγια, όπως αυτά, που είναι μερικά λόγια καταγεγραμμένα σε ένα άψυχο ηλεκτρονικό κειμενογράφο, με τα συναισθήματα να κρύβονται και να μην μπορούν να αποδοθούν επακριβώς.
Η ειδησεογραφία παραμένει μία απλή καταγραφή των γεγονότων και η ευαισθησία πλέον θεωρείται κάτι ξεπερασμένο και σύντομο. Αν γράψεις για κάποιον διαφορετικής φυλής, χρώματος, θρησκείας, τότε θα χαρακτηριστείς, γιατί απλά η λέξη «Άνθρωπος» χάθηκε από το λεξιλόγιό μας, χάθηκε από μέσα μας.
Γίναμε Friendly και κατηγοριοποιήσαμε τους ανθρώπους σε μαύρους, λευκούς, χλωμούς, Gay, straight, Αμεα και ένα σωρό κατηγοριοποιήσεις, χωρίς καμία ουσία, και το πιο σημαντικό ξεχάσαμε τον Άνθρωπο, γνωρίσαμε εθνικότητες και δεν γνωρίσαμε προσωπικότητες, γνωρίσαμε ανθρώπους από τις εικόνες και ξεχάσαμε το μέσα τους.
Με παγκόσμιο κυβερνήτη ένα κομμάτι χαρτί και όλα ματώνουν, με τους υπηρέτες του να το προσκυνούν και καταλήξαμε όλοι να είμαστε υπηρέτες εκείνου του χρήσιμου χαρτιού που, αντί να γράψουμε κάτι όμορφο πάνω, φοβόμαστε να μην τσαλακωθεί να μη μας λείψει.
Γεννηθήκαμε σε έναν πλανήτη που η λέξη γήινος μετονομάστηκε σε πολλές μικρές εθνικότητες που η λέξη Άνθρωπος μετονομάστηκε σε απλό παρατηρητή. Τι αλήθεια μας ανήκει;
Ξεκινήσαμε τα Je suis, αλλά χωρίς να μάθαμε ποτέ τι πραγματικά είμαστε και για ποιο λόγο είμαστε και, τελικά, je suis για τις εντυπώσεις. Τι πραγματικά πράξαμε για να σταματήσει όλο αυτό, γιατί αφήνουμε να συμβεί όλο αυτό. Δεν είμαι αλλά είμαστε περισσότεροι από τους λίγους εκείνους που θρέφονται από το αίμα, που προσκυνούν τον κατά παραγγελία θεό τους, το χαρτί που τους δίνει την πρόσκαιρη χαρά για να γίνουν πιο άπληστοι και να αποζητούν όλο και περισσότερα.
Η Ελευθερία, η Δημοκρατία, η θρησκεία και ένα σωρό έννοιες δεν είναι το λαστιχάκι εκείνο που το τραβάει μέχρι εκεί που ατομικά σε συμφέρει, έχουν μόνο μία έννοια πραγματική αγάπη σε κάθε γήινο πλάσμα και σεβασμό σε αυτόν, με ουσιαστικό τρόπο.
Και σου απαντάω, μπας και το πιστέψω και εγώ και ξεφύγω, δεν μας ανήκει τίποτα και δεν ανήκουμε σε κανέναν. Δημιουργηθήκαμε για να δημιουργήσουμε, όχι να καταστρέφουμε.
Μόνη μου πατρίδα η Γη.
