Ο Γιώργος Χατζηπαύλου απαντάει στις δικές του ερωτήσεις χωρίς να το θυμάται, αφού έχουν περάσει δύο χρόνια όταν του είχαμε ζητήσει να κάνει συνέντευξη στον Βρετανό συνάδελφό του Alistair Barrie. Γιατί τι πιο σημαντικό ένας συνεντευξιαζόμενος να εμπνέεται από τις ερωτήσεις, πόσω μάλλον όταν τις έχει δημιουργήσει ο ίδιος.
Το stand up comedy ήταν επιλογή της στιγμής, είδες μια παράσταση και είπες «αυτό θέλω οπωσδήποτε να το κάνω» ή ήταν προϊόν αναζήτησης μιας ολοκληρωμένης μορφής έκφρασης;
Ήταν συνδυασμός. Την εποχή που είδα πρώτη φορά stand up comedy αναζητούσα ήδη καιρό μια δημιουργική ενασχόληση με επίκεντρο το κείμενο. Οπότε χωρίς να υπολογίζω το κομμάτι της παρουσίασης στη σκηνή -γιατί θεωρούσα λανθασμένα ότι μπορώ να γράφω για άλλους χωρίς να παίζω ο ίδιος-, το ίδιο βράδυ άρχισα να σκέφτομαι ότι είναι κάτι που θα ήθελα να δοκιμάσω σε επίπεδο κειμένου.
Σε προσωπικό επίπεδο υπάρχουν πράγματα που δουλεύεις και δεν έχουν άμεση σχέση με την κωμωδία αλλά παρ’ όλα αυτά σε βοηθούν ώστε να παράγεις καλύτερη κωμωδία;
Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο, απλώς αποφεύγω η ψυχαγωγία μου να βασίζεται αποκλειστικά στην κωμωδία (σειρές, εκπομπές, ταινίες κ.λπ.). Περισσότερο για να καθαρίζει το μυαλό μου.
Πόσο καιρό δουλεύεις ένα κείμενο μέχρι να πεις «Οk, τώρα είναι έτοιμο!»
Συνήθως από μία εβδομάδα μέχρι ένα μήνα γράφοντας, προβάροντας και αλλάζοντας πράγματα μέχρι να διαμορφωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να νιώθω ότι μπορεί να «σταθεί» μπροστά σε κοινό.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι εκείνο το διάστημα δουλεύω πάνω μόνο σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι. Γράφω για 3-4 θέματα παράλληλα ανά περιόδους κι εκείνο που είναι σχετικά πιο έτοιμο από τα υπόλοιπα περνάει στην παράσταση και για 2-3 μήνες το δοκιμάζω όσο πιο συχνά μπορώ και στη συνέχεια πάλι το αλλάζω και το διαμορφώνω ανάλογα. Από εκεί και πέρα θεωρώ ότι είναι έτοιμο σε ποσοστό 70-80%, συνήθως.
Επειδή η παράσταση όμως έχει δικό της ρυθμό και λογική υπάρχουν πολλά πράγματα που αλλάζουν, μπαίνουν ή αφαιρούνται όσο είσαι στη σκηνή. Με αυτή την έννοια μόνο κατά προσέγγιση μπορείς να πει ότι ένα κείμενο είναι οριστικά τελικό πριν περάσει μία σεζόν που το κείμενο έχει «δουλέψει» και «λειτουργήσει» καλά σε διαφορετικό κοινό, πόλεις και παραστάσεις.
Έχεις κάνει stand up comedy σε τρεις διαφορετικές δεκαετίες της ζωής σου. Υπάρχουν διαφορές στα θέματα με τα οποία ασχολείσαι και στον τρόπο που τα προσεγγίζεις;
Στην τρίτη δεκαετία μετράω μερικές εβδομάδες μόνο αλλά τώρα μου είναι κατανοητό γιατί περιμένατε δύο χρόνια για να μου στείλετε το ερωτηματολόγιο! Perfect timing!
Λοιπόν, υπάρχουν κάποιες διαφορές. Πρώτα απ’ όλα υπάρχουν θέματα για τα οποία είχα γράψει αστεία παρότι τα είχα ζήσει μόνο σαν θεατής και τώρα που τα γνωρίζω και εμπειρικά θεωρώ ότι είμαι πιο εύστοχος. Για παράδειγμα κείμενα για γονείς. Τώρα που είμαι ο ίδιος μπαμπάς σαφώς τα προσεγγίζω με βάση την προσωπική κρίση καθώς μου είναι πιο κατανοητά πια.
Επίσης ενώ τα πρώτα χρόνια για την εύρεση θεμάτων βασιζόμουν σε μεγάλο βαθμό στην έμπνευση, τώρα πια, τα τελευταία 10 χρόνια, επιλέγω κυρίως τα θέματα για οποία θα γράψω αστεία. Αυτό σημαίνει ότι σε μεγάλο βαθμό μέσα στην κωμωδία μου υπάρχει σε ορισμένες περιπτώσεις η προσωπική μου άποψη αλλά και αστεία για θέματα που ίσως τα πρώτα χρόνια να μην περνούσε καν από το μυαλό μου ότι μπορώ να γράψω γι΄ αυτά.
Τέλος, κάτι αναμενόμενο και λογικό να αλλάξει στα χρόνια είναι ότι όσο μεγαλύτερη απόσταση παίρνω από διάφορες φάσης της ζωής μου τόσο καλύτερα μπορώ να μιλήσω γι’ αυτές.
Υπάρχει κάτι που ανακάλυψες για τον εαυτό σου μέσα από το γράψιμο και είτε σου έκανε εντύπωση είτε σου φάνηκε τρομακτικό στην αρχή;
Ότι όσο περισσότερο γράφω τόσο πιο ελεύθερος και σίγουρος νιώθω να μιλήσω για θέματα που ίσως στο παρελθόν είτε κρατούσα για μένα είτε δεν ακουμπούσα γιατί ήταν προσωπικά.
Χρησιμοποιώ, δηλαδή, όλο και περισσότερο σαν όχημα για την κωμωδία μου την ειλικρίνεια προς τον εαυτό μου. Κάτι που θεωρώ ενδιαφέρον και καθόλου τρομακτικό.
Τα δικά σου όρια στο χιούμορ ποια είναι; Υπάρχουν θέματα με τα οποία από δική σου επιλογή δεν ασχολείσαι;
Το κύριο ένστικτο του κωμικού τον οδηγεί στο να εντοπίζει ή να δημιουργεί καταστάσεις για τις οποίες μπορεί να γράψει αστεία. Τα όρια λοιπόν για μένα είναι στην πρόθεση και όχι στα θέματα.
Να μην έχει δηλαδή σκοπό το κείμενό σου να προσβάλει ή να θίξει αλλά να υπογραμμίσει και να αναδείξει πρώτα απ’ όλα το αστείο, το περίεργο και το παράλογο μιας κατάστασης. Αν εξασφαλίσεις αυτό θεωρώ ότι μπορείς μετά να είσαι όσο αιχμηρός θέλεις.
Απαγορεύεται η χρήση των φωτογραφιών, κειμένου χωρίς τη γραπτή έγκριση από τη CITY CODE.
