Από τότε που η μάνα χειρουργήθηκε και δεν μπορεί να κουβαλάει ψώνια, κάθε Δευτέρα, στου Ζωγράφου, πάω εγώ στη λαϊκή. Χαμός από κόσμο, καροτσάκια, προϊόντα και φωνές. Μέσα σε αυτόν τον ωραίο χαμό, γνώρισα τη Φωτεινή. Επειδή έχω δουλειές και πάω αργά για τα ψώνια, μου κρατάει πάντα δύο σακούλες με πορτοκάλια από το Άργος , από ‘κει είναι, η Φωτεινή. Την προηγούμενη βδομάδα πήγα να πάρω τα πορτοκάλια μου και, ξαφνικά, της είπα να μου πει δυο λόγια για τη δουλειά της και ότι θα τραβήξω μερικές φωτογραφίες για ένα ηλεκτρονικό περιοδικό. Μ’ εμπιστεύτηκε αμέσως και μου είπε απλά: «Ναι αγόρι μου.»
Είναι αγρότισσα, μάνα τριών κοριτσιών και σύζυγος. Δουλευταρού, με ένα χαμόγελο πάντα, αν και η μέρα της ξεκινάει στις δύο και μισή τα χαράματα. Παίρνει το φορτηγάκι της, γεμάτο με πορτοκάλια, και έρχεται στην Αθήνα τρεις φορές την εβδομάδα, Ζωγράφου, Καλλιθέα και Εξάρχεια, στην Καλλιδρομίου. Όταν την ρώτησα πώς και δουλεύει στην λαϊκή αγορά, μου είπε ότι το ξεκίνησε για μια μικρή περίοδο και παρέμεινε λόγω των αναγκών της οικογένειάς της. Δεν μετανιώνει για το πώς εξελίχθηκε η ζωή της, γιατί έχει τις κορούλες της, που αναγνωρίζουν τους κόπους της και τον άντρα της που τη βοηθά.
Μου είπε ότι, μετά τη δουλειά, θα γυρίσει στο Άργος και, έπειτα, από ‘κει θα πάει στην Πάτρα να επισκεφτεί τη δεύτερή της κόρη που σπουδάζει εκεί. Της έγραψα την ηλεκτρονική διεύθυνση του citycode σε μία κενή απόδειξη από την ταμειακή της, και μου είπε: «Μην ανησυχείς θα είμαι εδώ, εγώ δεν ξέρω από υπολογιστές, αλλά, μιας και θα πάω στην Πάτρα, θα πω στη κόρη μου να μπει για να με δω.» Αυτή είναι η Φωτεινή, φωτεινό παράδειγμα γυναίκας! Για μένα η ηρωίδα του μήνα.
ΥΓ. Φωτεινή σ’ευχαριστώ πολύ για τα πορτοκάλια, κράτα μου άλλες δυο σακούλες την ερχόμενη εβδομάδα.
