Φωτογραφίες: George Alexandrakis
Είναι ηθοποιός, αλλά και κασκαντέρ, από τους ελάχιστους κασκαντέρ που υπάρχουν στην Ελλάδα. Το ζήτημα όμως είναι, όσον αφορά και στις δύο Τέχνες ότι είναι ταλαντούχος και με αργά και σταθερά βήματα εξελίσσεται και δεν επαναπαύεται, αλλά συνεχώς δουλεύει τόσο με τον εαυτό του όσο και την Τέχνη του. Μην αμελήσετε να τον δείτε στη θεατρική παράσταση «Ραμόνα travel/η γη της καλοσύνης» στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Εξαιρετική και με συνέπεια οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών, αλλά και στο σύνολο της δουλειάς που έχει γίνει σε ένα τόσο απαιτητικό έργο.
Τι σε παρακίνησε να γίνεις ηθοποιός;
Στα παιδικά μου χρόνια, η μητέρα μου μου έπαιρνε πολλά βιβλία, τα οποία διάβαζα μονορούφι. Και είχα δει σχεδόν όλες τις ταινίες του Τσάπλιν. Από μικρός μου άρεσε ο φανταστικός κόσμος του βιβλίου και του κινηματογράφου. Στη Βουλγαρία δεν μπόρεσα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου, αλλά τα κατάφερα εδώ στην Ελλάδα.
Τηλεόραση, θέατρο, κινηματογράφος; Ανάφερέ μου τους λόγους εκείνους που αγαπάς το καθένα ξεχωριστά;
Στο θεατρικό σανίδι ζω με την ενέργεια του κοινού, είναι ένα μεθυστικό παιχνίδι να δίνεις και να εισπράττεις. Ο κινηματογράφος είναι η αγάπη μου για τις έντονες σκηνές δράσης και η δυνατότητα να λειτουργείς πιο ρεαλιστικά με πιο λιτά εκφραστικά μέσα. Από τηλεόραση δεν έχω μεγάλη εμπειρία.
Ως κασκαντέρ, σε τι ακριβώς ειδικεύεσαι; Ποιες οι διαφορές του να είσαι κασκαντέρ στην Ελλάδα σε σχέση με το εξωτερικό;
Ως κασκαντέρ ειδικεύομαι στα περισσότερο σωματικά κόλπα – να με χτυπάει αυτοκίνητο, πτώση από σκάλες και διάφορα ύψη, φωτιά, άοπλη σκηνική μάχη βασισμένη στην τεχνική αυτοάμυνας Krav Maga και άλλα. Εκπαιδεύτηκα και στην οδήγηση ακριβείας για αυτοκίνητα. Στην Ελλάδα, στον τομέα των κασκαντέρ στον κινηματογράφο, δεν υπάρχει παράδοση και δεν υπάρχει ως επάγγελμα. Οι σκηνές δράσης γυρίζονται ή με κασκαντέρ από εξωτερικό ή χάρη ενός «τρελού». Για μία ταινία συνεργάστηκα με τον Δημήτρη Τσιτσιπάνη από τη Θεσσαλονίκη, πολύ καλός κασκαντέρ στον τομέα αυτοκίνητα και μηχανές. Ενώ στην Αθήνα συνεργάζομαι με τον Στάθη Συμεών(εκπαιδευτής πολεμικών τεχνών) και τον Γιώργο Ρουστέμη επίσης ηθοποιός.
Πώς είναι οι συνθήκες εργασίας αυτή τη στιγμή στο ελληνικό θέατρο και τι πρέπει να αλλάξει στο μέλλον;
Το επάγγελμα του ηθοποιού πια έχει καταντήσει χόμπι. Το κράτος δεν βοηθάει τον πολιτισμό, ούτε υπάρχει πια κάποια ευκολία για τους χορηγούς. Για να γίνει μια παράσταση κάνεις τρεις μήνες απλήρωτες πρόβες και μετά ελπίζεις να πάει καλά η παράσταση για να πληρωθείς. Δεν ξέρω τι αλλαγές χρειάζονται, αλλά το βασικό για μένα είναι Υπουργός Πολιτισμού να είναι ένας καλλιτέχνης και όχι επαγγελματίας πολιτικός.
Τι σε κάνει χαρούμενο στους «περίεργους» καιρούς που διανύουμε;
Δεν μπορώ να πω ότι είμαι χαρούμενος με την πολιτική εικόνα στην Ευρώπη και Ουκρανία. Βλέπω το ακροδεξιό κίνημα στην Ελλάδα να παίρνει ψήφους από τους «παθητικούς» πολίτες, οι οποίοι αφήνουν άλλοι να αποφασίζουν τη μοίρα τους. Αλλά και η Ε.Ε. δεν βοηθάει για πιο ομαλή προσαρμογή των κρατών που έχουν οικονομικά προβλήματα. Η συνεχόμενη πίεση φέρνει και αντιδράσεις των πολιτών.
Έχεις κάποιο μότο που ακολουθείς στη ζωή σου; Αν ναι, το κάνεις πράξη;
Δεν έχω κάποιο μότο. Απλά έχω υπομονή και επιμονή για να καταφέρω αυτό που θέλω.
Μια και το City Code σημαίνει κωδικός της πόλης, «Aποκωδικοποίησέ» μου ποιο σημείο της πόλης σου αρέσει και γιατί;
Αγαπημένη μου περιοχή είναι τα Εξάρχεια. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά εκεί νιώθω έναν αέρα συνεχόμενης αναζήτησης είτε σε πολιτικό είτε σε πολιτιστικό και καλλιτεχνικό επίπεδο.
Μια συμβουλή για τους νέους ηθοποιούς που ξεκινάνε τα βήματα τους σήμερα;
Δεν μπορώ να συμβουλέψω τίποτα τα νέα παιδιά που διαλέγουν να ακολουθήσουν τον δύσκολο, αλλά και ευχάριστο, δρόμο της υποκριτικής. Πριν από πέντε – έξι χρόνια θα έλεγα να κυνηγήσουν το όνειρό τους, αλλά σήμερα να είναι προετοιμασμένοι να βρεθούν αρκετές φορές χωρίς ούτε ένα κέρμα στην τσέπη. Όσο για την Τέχνη μας τη μαθαίνουμε όσο ζούμε. Η ευχαρίστηση να συνεργάζεσαι και να συζητάς με καλλιεργημένους και πνευματικούς ανθρώπους είναι απερίγραπτη και είναι η αμοιβή σου.
Επαγγελματικά σχέδια;
Αυτή τη στιγμή είμαι στην παράσταση Ραμόνα travel / η γη της καλοσύνης από την ομάδα Βijoux de Kant, σε κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, την Λένα Δροσάκη και τον Δημήτρη Μοθωναίο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών στο Πειραιώς 260. Παράλληλα, κάνω πρόβες για την τραγωδία «Φιλοκτήτης» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία του Κώστα Φιλίππογλου και μετάφραση του Γ. Μπλάνα. Έχω την τιμή να παίζω δίπλα στον Μιχαήλ Μαρμαρινό, τον Αιμίλιο Χειλάκη και τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη. Ο Χορός είμαστε εφτά νέοι ηθοποιοί και μας βοηθάει πάρα πολύ στην κίνησή μας η Φρόσω Κορρού.
