ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ

Αχ, αυτές οι παραλίες σε περιμένουν σχεδόν 7 μήνες για να σε υποδεχτούν και εσύ τι κάνεις ως αντάλλαγμα;

Με παγκόσμιο κυβερνήτη ένα κομμάτι χαρτί και όλα ματώνουν, με τους υπηρέτες του να το προσκυνούν και καταλήξαμε όλοι να είμαστε υπηρέτες εκείνου του χρήσιμου χαρτιού που, αντί να γράψουμε κάτι όμορφο πάνω, φοβόμαστε να μην τσαλακωθεί να μη μας λείψει.

Πόσο άσχημο να διαβάζεις λέξεις όπως «μπούρδες, αίσχος, βλακείες κ.ά τόσο αρνητικού ήχου λέξεις», χωρίς καν να το αιτιολογείς, χωρίς καν να μπαίνεις στην διαδικασία να σκεφτείς κάτω από ποιες συνθήκες γράφτηκε, πραγματοποιήθηκε κάτι ακόμη και αν αυτό δεν σε ενδιαφέρει, ή ποιους ανθρώπους μπορείς να πληγώσεις, απλά για να εντυπωσιάσεις, επειδή μία ιδιότητά σου μπορεί να το αποδείξει, αλλά τα έργα σου όχι; Ποια τα έργα σου αλήθεια; Πόση ενέργεια καταναλώνεις για να ασχολείσαι με τους άλλους; Ποια ήταν η τελευταία φορά που έκανες την αυτοκριτική σου; Τι έγινε, σε έβγαλες πάλι τέλειο;

“Δεν είναι χαζή μια ερώτηση αν δεν μπορείς να την απαντήσεις.” Jostein Gaarder, 1952-, Νορβηγός συγγραφέας

Editorial του Γιώργου Αλεξανδράκη. Σκοπός μου δεν είναι να σου δημιουργήσω τύψεις, αλλά να σε κάνω, μέσα από απλοϊκές σκέψεις, να μπορέσεις να ζήσεις όπως πραγματικά σου αξίζει. Το γράφω για να το διαβάζω και εγώ, μπας και καταλάβω να ζήσω ουσιαστικά χωρίς άγχος από ανόητους παράγοντες. Δεν θα το αφιερώσω σε αυτούς που βιώνουν τον καρκίνο, δεν έχουν ανάγκη από αφιερώσεις, αλλά σε όλους εκείνους που τα μη ουσιώδη έχουν γίνει τρόπος ζωής.