CALEXICO
Συνέντευξη: Γιώργος Μπίλιος
Οι Calexico έρχονται και πάλι στην αγαπημένη τους Ελλάδα, κατευθείαν από το Μεξικό, έχοντας στις αποσκευές τους έναν καινούριο, υπέροχο δίσκο, το «Edge of the sun» και μιλάνε στο City Code αυτού του μήνα για τις μουσικές και όχι μόνο αναζητήσεις τους, σε μια απολαυστική συνέντευξη.
Διάβασα σε μια συνέντευξή σας ότι «το παράθυρό μας πάντα κοιτάζει όχι μόνο τη Δύση, αλλά την Ανατολή και τον κόσμο γενικότερα». Είναι θέμα προοπτικής;
John: Ναι. Από κει που βρισκόμαστε είναι η Δύση και αν πάμε ακόμα πιο δυτικά φτάσαμε στο Μεξικό… κι αγαπάμε το Μεξικό! Αλλά επίσης ταξιδεύουμε και σε άλλα μέρη του κόσμου και ονειρευόμαστε ότι παίζουμε σε μέρη που δεν έχουμε παίξει ποτέ. Οπότε είναι θέμα ανοιχτού μυαλού και καρδιάς που επιτρέπουν στα πράγματα να γίνονται.
Joey: Αυτή η «ανοιχτή» διάθεση με την οποία αντιμετωπίζω τα πράγματα υπήρχε μέσα μου από μικρός. Μέσα από τη μουσική μπόρεσα να ακούσω και να αισθανθώ τι πραγματικά είναι ο κόσμος έξω από το σπίτι μου. Καθώς μεγάλωσα, αισθάνομαι τυχερός που ταξίδεψα σαν μουσικός και συνάντησα ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Σίγουρα, συναντώντας ανθρώπους από άλλες χώρες και κουλτούρες διαμορφώνει την προοπτική σου σχετικά με το πως λειτουργεί ο κόσμος και πόσο καλός μπορεί να είναι. Οπωσδήποτε αυτό ενίσχυσε την οπτική και τις εμπειρίες μου. Η μουσική ήταν πάντα το «μέσο» να ταξιδεύω και να ανυπομονώ να δω περισσότερα από τον κόσμο στα χρόνια που έρχονται.
Πως βοήθησε το Μεξικό στη δημιουργία του τελευταίου σας album;
John: Το Coyoacan, όπως το Αλγέρι πριν και το Austin Texas ακόμα πιο πριν, υπήρξε ένα μέρος στο οποίο μπορούσαμε να εστιάσουμε στη μουσική, να παίξουμε, να επαναπροσδιορίσουμε τους εαυτούς μας και να δουλέψουμε απερίσπαστοι. Θυμάμαι επίσης την ομορφιά της γειτονιάς που μέναμε, το φαγητό και την αγάπη με την οποία μας αγκάλιαζαν οι φίλοι μας.
Joey: Το Μεξικό είναι πολύ κοντά από κει που μένουμε και η πόλη του είναι μια μεγάλη πόλη που συνδυάζει το αρχαίο με το μοντέρνο. Είναι μια στοιχειωμένη πόλη αλλά παράλληλα και μια ονειρική πόλη. Με ενθουσιάζουν τα επίπεδα της ζωής που ο επισκέπτης μπορεί να αντιληφθεί επισκεπτόμενος συγκεκριμένα μέρη, όπως για παράδειγμα, τις πυραμίδες του Teotihuacan. Η μποέμ συνοικία του Coyoácan ήταν ιδανική για να αφιερώσεις χρόνο να γράψεις, να εκφράσεις και να δημιουργήσεις μουσική. Ανυπομονώ να επιστρέψω. Με κάποια έννοια, η περιοχή αποτέλεσε το έναυσμα για τις συνεντεύξεις σχετικά με το album, αλλά και μια υπόσχεση για να επιστρέψουμε στο Μεξικό και το Coyoácan, σύντομα.
Πιστεύω πως η βασική συνταγή της επιτυχίας σας είναι ο τρόπος που αναμιγνύετε την κλασική Americana με τον Ισπανικό ήχο. Κι αυτό γιατί ακούγεται παραδοσιακό και φρέσκο ταυτόχρονα. Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη συνταγή ή πρόκειται για έναν τρόπο έκφρασης; Ποιες οι κύριες επιρροές σας που οδήγησαν σ’ αυτό το αμάλγμα;
John: Ναι, όντως ακούγεται φρέσκο και ξαφνιάζει μέχρι κι εμάς. Νομίζω ότι αυτό είναι το κλειδί, ότι δηλαδή αφήνουμε τους εαυτούς μας να ξαφνιάζονται. Ακούγοντας κάποιες παλιές αγαπημένες μελωδίες latin jazz στα 90’s, θέλαμε να δουλέψουμε σ’ αυτούς τους ρυθμούς και στα τραγούδια μας και αγαπώντας αυτό που έκαναν οι Beastie Boys, σκεφτήκαμε να χρησιμοποιήσουμε samples με τέτοιους ήχους. Όμως τα samples ήταν ακριβά, οπότε και αποφασίσαμε να τα δημιουργήσουμε μόνοι μας. Για μένα, ως ντράμερ, το να παίξω αυτούς τους ρυθμούς μου άνοιξε έναν ολόκληρο καινούριο κόσμο. Με ενθουσιασμό παρατηρούσα τον κόσμο να χορεύει ξέφρενα στα live μας.
Joey: Η αισθητική και η κατεύθυνση του ύφους έχουν άμεση σχέση με την ενορχήστρωση, τη μουσική και τη μίξη τεχνοτροπιών και επιρροών μας. Αποκαλύπτει πολλά για το ποιοι είμαστε και τι κάνουμε. Υπάρχει ένα μέρος στη μουσική που επιτρέπει στις διαφορετικές επιρροές να συναντιούνται και να συνδέονται αλληλεπιδρώντας. Παράλληλα, υπάρχει μια ρευστότητα με τον τρόπο που η μπάντα αλλάζει ταχύτητες και έκφραση, βάσει των δυναμικών που λειτουργούν κατά καιρούς. «Λόγος, αναπνοές και χώρος» είναι οι λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό.
Έχετε συνεργαστεί με πολλούς Ισπανόφωνους τραγουδιστές, όλα αυτά τα χρόνια, για να δώσετε το ανάλογο χρώμα στα τραγούδια σας. Ποια είναι τα κριτήρια επιλογής τους; Έχετε κάποια φωνή στο μυαλό σας την ώρα που γράφετε ή τελειώνετε το κομμάτι και προσπαθείτε να ανακαλύψετε ποια ταιριάζει καλύτερα;
John: Τα ισπανικά είναι μια υπέροχη γλώσσα, την οποία ακούμε και συχνά εδώ στα νοτιοδυτικά, ο 10χρονος γιος μου προτιμά τα Μεξικάνικα ραδιόφωνα γιατί του αρέσει να ακούει ισπανικά. Δε νομίζω ότι επιλέξαμε να βάλουμε τα ισπανικά στα τραγούδια μας, αυτά μας επιλέξανε! Είναι περισσότερο στοιχείο του που μένουμε και πως σκεφτόμαστε, είναι η επίσημη γλώσσα, περισσότερο από τα αγγλικά. Συνεχίζω να προσπαθώ να μαθαίνω, αλλά εντωμεταξύ, αν προκύψει κάτι, είναι ευλογία.
Joey: Έχουμε συναντήσει πολλούς καλλιτέχνες, τόσο σε τοπικό όσο και διεθνές επίπεδο που τραγουδούν ή μιλούν ισπανικά όπως οι: Amparo Sanchez, Manu Chao, Gaby Moreno, Lhasa de Sela, Mariachi Luz de Luna, Nortec Collective, Mexican Institute of Sound, Salvador Duran. Και να μην ξεχάσω βέβαια και κάποια μέλη του γκρουπ όπως οι Sergio Mendoza, Jacob Valenzuela και Jairo Zavala που μιλούν άπταιστα ισπανικά. Η αισθητική της λάτιν κουλτούρας ασκούσε πάντα επιρροή στον τρόπο γραφής μας και στην κατεύθυνση της ταυτότητάς μας. Συνήθως όμως, πρώτα γράφουμε τη μουσική και μετά αναζητούμε κάποιον που να ταιριάζει στην ατμόσφαιρα και το συναίσθημα του τραγουδιού.
Το τραγούδι σας Bullets & Rocks, από τον τελευταίο σας δίσκο, αναφέρεται στο προσφυγικό ζήτημα και τους μετανάστες, ένα θέμα που απασχολεί έντονα τις κοινωνίες μας, ειδικά με την έξαρση της Συριακής κρίσης. Πόσο δύσκολο πιστεύεται είναι για τις κοινωνίες μας να «αγκαλιάσουν» τη διαφορετικότητα και ανθρώπους που έρχονται κυνηγημένοι για να ζήσουν;
John: Δε νομίζω ότι είναι δύσκολο. Η πλειονότητα των ανθρώπων σε αυτό τον πλανήτη είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν. Έχω την εντύπωση ότι θα βλέπουμε περισσότερους να έχουν θετική επιρροή ως προς την αντιμετώπιση του προβλήματος, παρά αρνητική.
Joey: Ευελπιστώ πως τα media μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο προβάλλοντας θετικές εικόνες υποστήριξης των μεταναστών σε όλο τον κόσμο και όχι αρνητικές, με εκείνους που λειτουργούν κάτω από καθεστώς φόβου και ανασφάλειας. Συμφωνώ με τον John ότι υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι που βοηθούν ή είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν. Όλοι ταυτιζόμαστε με την μετανάστευση, είναι η κοινή μας ιστορία. Μέσα από τις διάφορες εκφράσεις της τέχνης, ταυτιζόμαστε με τις πιο σύγχρονες ιστορίες. Η μουσική μπορεί να είναι η γέφυρα και τα τραγούδια ο σπόρος της αλλαγής.
Αν έπρεπε να αναφέρετε 3 δίσκους που σας άλλαξαν τη ζωή ποιοι θα ήταν;
John:
The Beatles Let it Be
The Police Outlandos de Amour
Miles Davis Kind of Blue
Joey:
Vic Chesnutt “West of Rome” 1991
Tom Waits “Bone Machine” 1992
Latin Playboys “self titled” 1994
Υπάρχει κάποιο απόφθεγμα/μότο που χρησιμοποιείτε στη ζωή σας;
John: Είναι κάτι που μου έλεγε ο πατέρας μου… «άστο να συμβεί»… per siempre.
Joey: Πάρε 3 βαθιές ανάσες ή περισσότερες αν χρειάζεται.
Στο προηγούμενο τεύχος του City Code φιλοξενήσαμε μια συνέντευξη του Eric Burdon, ενώ στο τεύχος Νοεμβρίου έχουμε μια συνέντευξη με τους Takim. Συνεργαστήκατε και με τους 2 στο κομμάτι «Roll Tango» του τελευταίου σας δίσκου. Πως αισθανθήκατε με αυτή τη συνεύρεση;
John: Ο John και ο Ryan το οργανώσανε μια μέρα που είχαμε κενό στην Αθήνα. Με το που έφτασα δούλευαν το Roll Tango και ήταν συναρπαστικά. Οι Takim ήταν απίστευτοι, τόσο θετικοί και γενναιόδωροι. Η αγάπη για τη μουσική ξεχειλίζει από αυτούς τους τύπους! Όταν ήρθε ο Eric ήμασταν όλοι τόσο ταπεινοί και ευγνώμονες ταυτόχρονα με την παρουσία αυτού του θρύλου της μουσικής. Η φωνή του απλά έδεσε με το τραγούδι, ενώ ο δραματικός χαρακτήρας της μελωδίας των Takim το απογείωσε.
Joey: Αισθάνομαι επίσης ευγνώμων που δούλεψα με τόσο ταλαντούχους και γεμάτους έμπνευση μουσικούς, τόσο με τους Takim όσο και με τον Eric Burdon. Αγαπώ τον τρόπο που η μουσική ενώνει τους ανθρώπους. Η μαγεία της στιγμής είναι πάντα ένα δώρο για μας που συμμετέχουμε αλλά και για το ακροατήριο. Ένα μεγάλο ευχαριστώ πρέπει να δοθεί στον Δημήτρη τον Καρπούζα που βοήθησε στη δημιουργία αυτής της ευκαιρίας και στο κατάλληλο κλίμα στο υπέροχό του στούντιο ( Lizard Sound Studio ). Με μεγάλη χαρά θα ήθελα να ξαναδουλέψω με τα παιδιά στο στούντιο. Πάντα απολαμβάνουμε τα ταξίδια μας αλλά και τα live στην Ελλάδα, αλλά αυτή η συνεργασία είναι από τα highlight των εμπειριών μας στη χώρα σας.
Και το επόμενο βήμα για τους Calexico?
John: Αλήθεια δεν ξέρω… αλλά θα βάλω τα δυνατά μου για να συμβεί!
Joey: Ανυπομονώ να δουλέψω σε νέο project με τους Calexico και να προκύψουν νέες συνεργασίες, είτε με άλλους καλλιτέχνες ή ανακαλύπτοντας νέα πεδία, όπως soundtracks για ταινίες.
Website: www.casadecalexico.com
