γράφει η Ηλέκτρα Λήμνιου
Cover Image: Ray Ceasar
Δεκέμβρης, κρύο, παλτά, σκουφιά, χαμόγελα, αγάπη, γλυκά και ξανά αγάπη. Α! Και λαμπάκια. Πολλά λαμπάκια. Πράγματι αυτός ο μήνας εκπέμπει λίγο αγάπη παραπάνω. Οι άνθρωποι είμαστε περισσότερο “ζεστοί”. Κι έτσι πρέπει. Το ιδανικό θα ήταν να είμαστε έτσι όλο τον χρόνο, αλλά δεν θα είχε γούστο ο Δεκέμβρης σε αυτή την περίπτωση.
Κάθε χρόνο, τις μέρες του Δεκεμβρίου, σκορπάμε στους δρόμους, γεμάτοι χαρά, γεμίζουμε τα σπίτια με κόσμο, αφήνοντας παράμερα τη μίρλα, τα άγχη και όλα αυτά τα σχετικά κακά συναισθήματα. Άλλοι υπερβολικά, άλλοι με μέτρο ζούμε τις γιορτινές μέρες με ανθρώπους που αγαπάμε. Νιώθω λες και γράφω έκθεση στο γυμνάσιο, αλλά έτσι είναι. Τα Χριστούγεννα γινόμαστε και πάλι παιδιά. Μπορεί το χριστουγεννιάτικο δέντρο να μην είναι τόσο γεμάτο όσο παλαιότερα, τότε που ήσουν 8 χρονών και έπαιρνες δώρα από τους γονείς σου, τη γιαγιά σου, τον παππού σου(ξεχωριστά), τους θείους(αν είχες καλούς θείους, θα ένιωθες υπερτυχερός) και τους εκάστοτε φίλους των γονιών σου, οι οποίοι και δώρο να μην σου έφερναν, μια σοκολάτα σίγουρα θα σου ανήκε.
Φαντάζομαι πως όλοι θα έχετε ζήσει την εμπειρία “Ξυπνήστε! Ώρα να φτιάξουμε γλυκά!”. Για ‘μένα ήταν δικαιολογημένη απουσία από το δημοτικό. Εννοείται πως καθόμουν σπίτι με τη μαμά, τη γιαγιά και την αδερφή μου να φτιάξουμε αχνιστούς κουραμπιέδες και γεμάτα σιρόπι μελομακάρονα. Η αγαπημένη μου στιγμή ήταν η στιγμή της δοκιμής από τον μπαμπά, ερχόμενος από την δουλειά, κι εννοείται των μεγαλύτερων αδερφών μου. Ακούγαμε τα σχετικά: “Γεια στα χέρια σας! Άντε και του χρόνου!”” και μια περηφάνια τη νιώθαμε όλες οι “μαγείρισσες”.
Αγαπημένο κομμάτι είναι εννοείται τα εορταστικά τραπέζια. Συγγενείς και φίλοι μαζευόμαστε παραμονές και ανήμερα Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς και …του δίνουμε και καταλάβαινε. Ο καθένας θα έχει τη δική του οικογενειακή εικόνα στο μυαλό του. Για ‘μένα η καλύτερη στιγμή είναι αυτή με τα ξαδέρφια στο σπίτι, εκεί που αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο και περνάς τόσο ωραία σαν να μην υπάρχει αύριο. Τα επιτραπέζια παιχνίδια είναι μέρος αυτού του κομματιού. Αν και τα προτιμάμε και κατά τη διάρκεια όλου του έτους, στις γιορτές των Χριστουγέννων αποκτούν άλλη αξία.
Ένα πράγμα μόνο με στενοχωρούσε τα Χριστούγεννα (το ‘χω ξεπεράσει πλέον). Θεωρούσα μεγάλο κρίμα τις ονομαστικές γιορτές τη συγκεκριμένη περίοδο. Ξεκάθαρα για λόγους μειωμένων δώρων.
Εύχομαι, λοιπόν, το 2015, που κοντοζυγώνει, να γεμίσει με ελπίδες κι όνειρα τις καρδιές μας, να είμαστε όλοι λιγότερο γκρινιάριδες και να απολαμβάνουμε αυτά που έχουμε, χωρίς να ζητάμε τα πολλά.
