γράφει η Παμπ Χρυσή
Εκεί που νομίζεις ότι η θλίψη και το κακό θα νικήσουν πάλι και εκεί που έχεις απηυδήσει με το τόσο μαύρο γύρω σου κι εκεί που αναζητάς τις ακτίνες ζωής, ένας ζεστός και λαμπερός ήλιος κάνει την εμφάνιση του. Ένας ανοιξιάτικος ήλιος που ανυπομονούσες να φανεί .
Φως! Άνοιξη! Πόσο ευεργετικός αυτός ο ήλιος για το μέσα μας αλλά και για το έξω μας;
Επιτέλους βγάζεις τα βαριά ρούχα, θές να τα χώσεις σε ντουλάπια όσο πιο βαθιά μπορείς μαζί με τα σκοτεινά συναισθήματα, να τα κλειδώσεις καλά, να πετάξεις και το κλειδί.
Να ντυθείς ανάλαφρα, να διώξεις όλα τα περιττά, να βγεις εκεί έξω και να πάρεις αληθινές ανάσες.
Ένας καταγάλανος ουρανός καταγάλανος να σου θυμίσει, ότι όσο βάρβαρος και θλιβερός είναι ο κόσμος αυτός, πάντα μα πάντα θα υπάρχει κάτι ή κάποιος που θα σε κάνει να ανασαίνεις.
Άνοιξη. Πόση ομορφιά να χωρέσει σε αυτήν την εποχή; Εικόνες, μυρωδιές, να λουστείς στο Φως, για να σου δώσει λίγη ευτυχία, για να σε κάνει να ξεχαστείς από τον πόνο, τις ανάγκες για μία στιγμή ευτυχίας.
Ονειρεύεσαι ταξίδια, σμαραγδένια νερά, άμμο, αλμύρα, γλυκά μεθύσια που θα έρθουν.
Ονειρεύεσαι αληθινές ντόπιες γεύσεις, αγαπημένα φιλαράκια, γέλια, χαρούμενες φωνές, χορούς, φεγγάρια, ανοιξιάτικα φωτεινά.
Ονειρεύεσαι ανεμελιά, σαγιονάρες φθηνές και πλούσια συναισθήματα.
Ονειρεύεσαι έναν πιο γλυκό, πιο ανθρώπινο, πιο φωτεινό κόσμο.
Κλείνεις τα ηλεκτρονικά, κλείνεις την πόρτα της καρδιάς σου στα βαριά και σε όσα σε βασανίζουν, εκείνα που σε πονούν και βγαίνεις έξω εκεί που η ζωή έχει άλλο νόημα, πιο αληθινό. Ανασαίνεις ανάλαφρα, το ανοιξιάτικο αεράκι σου χαϊδεύει τα μαλλιά. Είναι όμορφη η ζωή, πάντα να το θυμάσαι.
Ακόμα και μέσα σε αυτόν τον κόσμο, έτσι όπως εμείς τον καταντήσαμε οι ακτίνες φωτός είναι πάντα εκεί για να σε οδηγήσουν. Άνοιξε την ψυχή σου και ακολούθησε τις. Χαμογέλα λουσμένος με το δικό σου φως.