Ο Γιώργος Μπίλιος ρίχνει αλάτι στις πληγές, αναθέματα, προθέματα στην επικαιρότητα, φτάνει να έχετε αποθέματα υπομονής για να διαβάζετε…
ΙΟΥΛΙΟΣ.
Μάθε μπαλίτσα στον άρχοντα…
Μουντι-άλ Μπάντι, Παγκόσμιο Κύπελλο, Λάκι καπ, η Ρένα είναι οφσάιντ, ο Βαμβακούλας και η γκολάρα του, το χρυσό ανάποδο ψαλίδι, γκολ εσείς-σέντρα εμείς, η Κόστα Ρίκα είναι το ίδιο με το Α-για-για-για-για-για Πουέρτο
Ρίκο; Ρίκο-ρίκο-ρίκοκο πιάσε ένα βερύκοκο, αυτός που βγαίνει αλλαγή ξαναμπαίνει; Οι φωτεινές ταμπέλες έχουν Σταμάτη και Γρηγόρη; Πόσες στημένες φάσεις μπορούν να αμφισβητήσουν την εγκυρότητα ενός αγώνα; Τι γίνεται όταν κερδίζεις απ’ ευθείας κόρνερ; Είναι πέναλτι ή μπέναλτι; Πόσο ανανεώθηκε η ΝΕΡΙΤ με τον Αλέκο Θεοφιλόπουλο; Θα δούμε επιτέλους αυτό το «σουτ τηλεφώνημα» ή καταργήθηκε με την εμφάνιση των κινητών τηλεφώνων; Γιατί δεν βγαίνει ο Δούρος; Ο Αλέφαντος δεν θα’πρεπε να είναι ο επίτιμος πρόεδρος των προπονητών της εξέδρας; Ποια ομάδα πήρε κλήση για παραβίαση ορίων ταχύτητας περιφοράς επιταφίου; Η Βραζιλία είναι η χώρα της σάμπας ή του καφέ; Ή μήπως οι εκφωνητές ζουν στη χώρα του κλισέ;Γιατί δεν αναλύει τις επίμαχες φάσεις ο Βασιλάκης Καΐλας και τις αφήνουν μόνο στον Βασιλάκη; Ο Κατσουράνης έχει facebook;
Όλη η χώρα ζει και αναπνέει για το Μουντιάλ. Το μείζον θέμα είναι τι κάνει ο Σάντος, ποιόν βάζει, ποιόν βγάζει, ποιο σύστημα είναι το καλύτερο. Εκεί που δεν είχαμε συνηθίσει να έχουμε κανένα σύστημα, ξαφνικά αποκτήσαμε κι επιλογές. Ξυπνάμε και κοιμόμαστε με μπάλα. Εκεί που είχαμε γραμμές και δη κόκκινες, αγαπήσαμε τις καμπύλες. Κάθε είδους. Ξεχάσαμε μνημόνια, τεταρτημόνια, παραδοξόνια, κορδόνια, σκοινιά – κορδόνια και κάνουμε τρελές τηλεθεάσεις, μια κατ’ εξοχήν καναπεδάτη χώρα. Ξαφνικά βρήκαμε και αφορμή για να βγούμε στους δρόμους. Για πανηγυρισμούς. Φευ. Δε πα να χάνουμε τις επικουρικές συντάξεις μας, τα κεκτημένα εργασιακά μας δικαιώματα, τους ανθρώπους γύρω μας, τους βασικούς μισθούς, εμάς μας απασχολεί ποιος θα παίξει βασικός στην ομάδα μας. Στην Εθνική μας. Την Εθνική όλων των Ελλήνων. Κι όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα κάποιων Ελλήνων.
Κρατήστε γερά πατριώτες, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Πρώτα πεθαίνουν οι άνθρωποί της… Μέχρι να πεθάνει η ίδια θα περάσουμε και στο Ευρωπαϊκό και θα δείξουμε στους άλλους, τους ξένους, την ελληνική ψυχή, τον τσαμπουκά, το πείσμα, το φιλότιμο και ό,τι άλλο έχουμε σε αφθονία και το ξεπουλάμε σε τιμή ευκαιρίας σε ευκολίες, αφού δεν μπορούμε να το κεφαλαιοποιήσουμε εκεί που πρέπει.
Μα να μην μπορεί να βάλει ένα πέναλτι κι αυτός ο άσχετος ο Γκέκας;
