Με ένα ευρύ και πολυσυλλεκτικό ρεπερτόριο, ο Παναγιώτης Τερζάκης μετρά επίσημα δέκα χρόνια στον μαγικό κόσμο του τραγουδιού και της μουσικής τραγουδώντας, παίζοντας, δημιουργώντας στην Ελλάδα, την Ευρώπη, την Αμερική και την Κίνα. Το ιδιαίτερο χρώμα και η προσαρμοστικότητα της φωνής του υποστηρίζουν διαφορετικά είδη τραγουδιού, στα οποία και βάζει τη δική του σφραγίδα και ερμηνεία -από το κλασικό και μοντέρνο ρεπερτόριο στα αφροαμερικάνικα σπιρίτσουαλς και τη τζαζ και από τα Art Songs/Lieder στο δημοτικό τραγούδι και τη φόλκ.
Mέσα από ατομικά ρεσιτάλ, δρώμενα και θεατρικές παραγωγές και με σημαντικές συνεργασίες από όλο τον κόσμο έχει παρουσιάσει ποικίλα projects στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, ρώσικα, γιαπωνέζικα, εβραϊκά και φυσικά στη μητρική του γλώσσα, προωθώντας το ελληνικό τραγούδι στο εξωτερικό σε όλο του το φάσμα, παρουσιάζοντας θεματικές παραστάσεις ειδικά προσαρμοσμένες για το κοινό της κάθε χώρας.
Πότε κατάλαβες ότι θέλεις να γίνεις τραγουδιστής;
Αν και από μικρός είχα μια ιδιαίτερη σύνδεση με τη μουσική και τη φωνή, κάπου στις αρχές της εφηβείας συνειδητοποίησα πως θέλω να το ακολουθήσω και επαγγελματικά. Φυσικά τότε δεν είχα συγκεκριμένα πλάνα στο μυαλό μου, απλώς αισθανόμουν πολύ έντονα την ανάγκη να εξερευνήσω αυτό το κομμάτι και να επικοινωνήσω μέσα από αυτό. Ήμουν αρκετά κλειστό παιδί και έτσι αυτή η επιλογή δεν είχε να κάνει με όνειρα για φώτα και χειροκροτήματα, αλλά για μια πιο προσωπική ανάγκη. Έτσι αυτή η επιθυμία έγινε και πράξη μέσα από σειρά επιλογών, γεγονότων και εμπιστοσύνης στο ένστικτό μου.
Πώς αισθάνεσαι κάθε φορά που βρίσκεσαι επί σκηνής;
Δεν ξέρω αν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω αυτό που αισθάνομαι. Κάθε φορά είναι διαφορετικά, αλλά υπάρχει μια κοινή βάση συναισθημάτων. Νιώθω δέος, ευθύνη, αλλά παράλληλα μεγάλη ικανοποίηση και θέρμη. Επίσης, αισθάνομαι σιγουριά και απόλυτη σύνδεση με τον εαυτό μου. Λέω, μέσα από τα τραγούδια, αυτά που δυσκολεύομαι να πω με λόγια.
Τι θα ήθελες να αλλάξει στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται οι νέοι καλλιτέχνες στην Ελλάδα;
Τα πάντα! Δυστυχώς, η έννοια «νέοι καλλιτέχνες» στην Ελλάδα είναι απόλυτα παρεξηγημένη και εχθρική προς αυτούς. Δεν δίνεται το βήμα σε κανέναν, δεν υπάρχει πρόσβαση σε εκδηλώσεις, ραδιόφωνο και άλλα μέσα, αν δεν έχεις κάποια γνωριμία ή χρήματα και τα κρατικά μέσα δεν έχουν καμία είδους πλατφόρμα ή πλάνο για τη στήριξη των νέων καλλιτεχνών στη μουσική. Στο εξωτερικό στα 25 έχεις ήδη δώσει το στίγμα σου, μέχρι τα 40 έχεις ορίσει την καριέρα σου και μετά δουλεύεις πάνω σε έναν άξονα, απολαμβάνοντας τους κόπους σου. Εδώ στα 45 σου σε θεωρούν ακόμα νέο καλλιτέχνη μιας και η σκυτάλη δεν δίνεται ποτέ- το αποτέλεσμα; Στασιμότητα και επανάληψη. Κι αυτό σε μια χώρα που το νέο υλικό είναι αξιολογότατο και πολύ μπροστά.
Υπάρχουν περιπτώσεις καλλιτεχνών που στην Ελλάδα δεν έγιναν γνωστοί στο ελληνικό κοινό, αλλά διακρίθηκαν στο εξωτερικό; Πού οφείλεται αυτό;
Στη σκληρή δουλειά και στην αφομοίωσή τους από το όποιο σύστημα εντάχθηκαν. Και δεν το λέω με την αρνητική έννοια, αλλά με αυτή του δικτύου. Στο εξωτερικό υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες και αν ενταχθείς και δουλέψεις με πείσμα και επιμονή αυτό θα σου αποδώσει. Για τους Έλληνες καλλιτέχνες ένα μεγάλο θετικό σε αυτό που με ρωτάτε είναι και η ίδια τους η δουλειά, η οποία και είχε κάτι να πει και να προτείνει σε μια ξένη αγορά. Δεν είναι το ζητούμενο να γίνεις ένας εξ αυτών- αυτό το έχουν, μα να προτείνεις κάτι δικό σου, αρκεί να είναι υψηλού επιπέδου και να το υποστηρίζεις με δουλειά και ήθος.
Τι σε κρατάει στην Ελλάδα;
Η αγάπη μου για το τοπίο και τη μαγική της ενέργεια και οι άνθρωποι με τους οποίους έχω επιλέξει να συναναστρέφομαι σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και επαγγελματικό. Δυσκολεύομαι πολύ όμως και οι απογοητεύσεις είναι αρκετές. Προσπαθώ να βάλω μια γερή βάση στη χώρα μου για να μπορώ να ορίζω τις κινήσεις μου από εδώ. Δεν τη θεωρώ χωματερή και μόνο τόπο διακοπών, αν και το σύστημα προσπαθεί με επιμονή να με πείσει για το αντίθετο. Ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια, η συμπεριφορά του κράτους στους καλλιτέχνες είναι απαράδεκτη. Αλλά η Ελλάδα ως ιδέα και ως τόπος είναι συγκλονιστική και με εμπνέει καθημερινά.
Έχεις ταξιδέψει επαγγελματικά σε πολλές χώρες, ποια χώρα ήταν εκείνη στην οποία αγκαλιάστηκες περισσότερο;
Κάθε χώρα έχει το δικό της κοινό και επιμέρους και κάθε κοινότητα σε τοπικό επίπεδο. Δεν μπορώ να συγκρίνω, γιατί στον δικό μου τομέα, που δεν είναι και τόσο mainstream, συνήθως έρχονται άνθρωποι με ανοιχτούς ορίζοντες, οι οποίοι αγκαλιάζουν το καινούριο και διαφορετικό. Πρέπει να μαθαίνεις σιγά σιγά τις συνήθειες και τις αντιδράσεις τους για να αφουγκράζεσαι σιγά σιγά τι ζητάνε από σένα, τι τους αρέσει και τι όχι. Οι άνθρωποι είναι παντού όμως ίδιοι στη βάση τους, απλά αλλάζει η αντίληψη και η αντίδραση απέναντι στους καλλιτέχνες. Λένε πως «το κοινό ξέρει» και αυτό δεν είναι αλήθεια πάντοτε. Ισχύει από την ώρα που θα γνωρίσει κάτι και θα το επιλέξει. Αφήνοντας την Ελλάδα απέξω, και αυτό γιατί είναι η πατρίδα μου, ιδιαίτερη αναφορά θα κάνω στο κοινό της Αμερικής, το οποίο είναι εξαιρετικό- πολύ δοτικό με απίστευτη ενέργεια και διάθεση, αλλά και πολύ σεβασμό σε αυτό το οποίο επιλέγει να δει και να ακούσει. Οι στιγμές που έχω ζήσει μαζί τους είναι αξέχαστες!
Πιστεύεις ότι η αλλαγή στη συμπεριφορά μας ατομικά θα αλλάξει και τον κόσμο;
Αυτό είναι ιδεατό, γιατί οι περισσότεροι από εμάς είναι πολύ εγωιστές και δεν θέλουν να αλλάξουν. Μπορεί ο κόσμος να μην αλλάξει ποτέ στο σύνολό του, μιας και εδώ και χιλιάδες χρόνια η ιστορία επαναλαμβάνεται, όμως, σαφώς, η αλλαγή στη συμπεριφορά μας μπορεί να αλλάξει το άμεσό μας περιβάλλον σε βαθμό που δεν το περιμένουμε. Με απλές καθημερινές συμπεριφορές μπορούμε να ορίσουμε μια καλύτερη ζωή σε πολλά επίπεδα και να μεταδίδουμε ο ένας στον άλλον μόνο τα θετικά. Ας μην τα περιμένουμε όλα από τους άλλους. Η δύναμη είναι στο χέρι μας, τουλάχιστον όσον αφορά στα καθημερινά, που είναι και τα πιο σημαντικά.
Με αφορμή τον τίτλο της μουσικής παράστασης σου «Μία Φωνή ταξιδεύει»… Πού μπορεί να ταξιδέψει μία Φωνή; Ποιος ο προορισμός για όσους βρεθούν στην παράσταση;
Μια φωνή μπορεί να ταξιδέψει παντού! Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνεις τα λόγια για να σε αγγίξει. Ή πολύ απλά μπορεί να παράγει ήχους και να τραγουδά φωνήεντα. Η φωνή μας είναι ο καθρέφτης και το μέσο επικοινωνίας μας. Είναι το μαγικό όργανο κάθε ανθρώπου που το ορίζει αυστηρά προσωπικά, για αυτό και αγγίζει τους ανθρώπους θετικά ή αρνητικά στο άκουσμά της. Το ζητούμενο για όσους βρεθούν σε αυτή τη μουσική παράσταση, στον υπέροχο χώρο του Μεγάρου Δουκίσσης Πλακεντίας στην Πεντέλη, είναι να αισθανθούν αυτά τα οποία θα παραθέσω εκείνη την ημέρα και να αισθανθούν κάτι από αυτά που μου έχουν «πει» τα τραγούδια όλα αυτά τα χρόνια που τα δουλεύω και τα επεξεργάζομαι. «Μια φωνή ταξιδεύει» και ακολουθεί μια «γυναίκα-ιδέα» από τη Νέα Υόρκη στην Αθήνα μέσα από ένα μεγάλο ταξίδι στο Μισσισίπι, τη Λατινική Αμερική, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία με προορισμό την Πεντέλη. Στο δρόμο συναντά φίλους και σκοπούς, οι οποίοι ενώνονται κάτω από έναν κοινό άξονα παράθεσης μουσικής και λόγου με τραγούδια ερωτικά, νοσταλγικά, ανάμνησης, αλλά νέων στόχων. Είναι ένα πρόγραμμα πολυποίκιλο, χαρούμενο, αλλά και πιο προσωπικό κατά στιγμές. Εύχομαι να ενεργοποιήσει τις καρδιές όλων όσων παρευρεθούν! Συνοδοιπόροι τρεις εξαιρετικοί σολίστες: Ο Δημήτρης Βεζύρογλου, ο Περικλής Τιμπλαλέξης και ο Δημήτρης Λαζαρίδης.
Ποια είναι τα επαγγελματικά σου σχέδια;
Θα ήθελα στο άμεσο μέλλον να καταφέρω να ολοκληρώσω την ηχογράφηση ενός μεγάλου project που έχω ξεκινήσει, ώστε να κυκλοφορήσει μέσα στην επόμενη χρονιά σε μια μουσική κασετίνα και το οποίο έχει πολλά διεθνή μουσικά στοιχεία. Εύχομαι να είμαι τυχερός και να μπορέσω να παρουσιάσω live νέες δουλειές, αλλά και project που έχουν παρουσιαστεί στο παρελθόν και συνεχώς ανανεώνονται όπως το «Μαύρο μου χελιδόνι». Έχω πολλά σχέδια, πολλά όνειρα και πολύ κέφι για να τα παρουσιάσω. Προσμένω τις κατάλληλες στιγμές και τους κατάλληλους ανθρώπους!
Παναγιώτης Τερζάκης – “Μια φωνή ταξιδεύει…”
3 Σεπτεμβρίου στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας
Aγαπημένα τραγούδια και άλλα, λίγο ξεχασμένα, από το ελληνικό και διεθνές ρεπερτόριο.
Ένα fusion project που συνδυάζει με μοναδικό τρόπο την αμερικάνικη και την ευρωπαϊκή τραγουδοποϊία. Η βαθιά, δυναμική φωνή του Παναγιώτη Τερζάκη, το συναρπαστικό παίξιμο των μουσικών που τον συνοδεύουν και το αισθαντικό tango της Κυριακής Κοκκινίδου που συνδέει τις μιλόνγκες του Μπουένος Άϊρες με της Αθήνας γίνονται οδηγός σε ένα μελωδικό, πολύχρωμο ταξίδι στην Αμερική, την Ευρώπη και φυσικά την Ελλάδα του χτες και του σήμερα σε πολλές γλώσσες και δυνατούς ρυθμούς! Ο Παναγιώτης Τερζάκης παρουσιάζει ένα μοναδικό πρόγραμμα διανθισμένο με αγαπημένα τραγούδια από όλο τον κόσμο και σε πολλές γλώσσες. Ένα μουσικό ταξίδι στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά και φυσικά ελληνικά.
Παναγιώτης Τερζάκης, τραγούδι
Δημήτρης Βεζύρογλου, πιάνο
Περικλής Τιμπλαλέξης, βιολί
Δημήτρης Λαζαρίδης, ηλεκτρική τζαζ κιθάρα
Special Guest: Κυριακή Κοκκινίδου- Στάθης Κανιός, tango
Με ένα ευρύ και πολυσυλλεκτικό ρεπερτόριο ο Παναγιώτης Τερζάκης μετρά επίσημα δέκα χρόνια στον μαγικό κόσμο του τραγουδιού και της μουσικής τραγουδώντας, παίζοντας, δημιουργώντας στην Ελλάδα, την Ευρώπη, την Αμερική και την Κίνα. Το ιδιαίτερο χρώμα και η προσαρμοστικότητα της φωνής του υποστηρίζουν διαφορετικά είδη τραγουδιού στα οποία και βάζει τη δική του σφραγίδα και ερμηνεία-από το κλασσικό και μοντέρνο ρεπερτόριο στα αφροαμερικάνικα σπιρίτσουαλς και τη τζαζ και από τα Art Songs/Lieder στο δημοτικό τραγούδι και τη φόλκ. Mέσα από ατομικά ρεσιτάλ, δρώμενα και θεατρικές παραγωγές και με σημαντικές συνεργασίες από όλο τον κόσμο έχει παρουσιάσει ποικίλα projects στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, ρώσικα, γιαπωνέζικα, εβραϊκά και φυσικά στη μητρική του γλώσσα προωθώντας το ελληνικό τραγούδι στο εξωτερικό σε όλο του το φάσμα παρουσιάζοντας θεματικές παραστάσεις ειδικά προσαρμοσμένες για το κοινό της κάθε χώρας.
Έχει εμφανιστεί στην Αμερική, την Ευρώπη αλλά και την Κίνα και σε χώρους όπως: όπως Zero Arrow of the American Repertory Theater, Jarvis Theater of Napa California, The Pickman Hall, T. Eliot Library (Harvard University), M.I.T Chapel, King’s Chapel, The Hellenic Cultural Center of Watertown, The Center For The Arts in Natick, Amazing Things Firehouse of Birmingham, St. Paul Boston’s Cathedral, Lowell University, Lowell’s Historic National Park, Red Hall Theater (Shanghai), Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Βουλευτικό Ναυπλίου, Μουσείο Ηρακλειδών, GazArte, στο ιστορικό Cafe Αλάβαστρον μεταξύ άλλων, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές από κοινό και κριτικούς.
Το πρώτο του άλμπουμ με ελληνικά δημοτικά τραγούδια μέσα από ένα νέο αφαιρετικό πρίσμα και τον γενικό τίτλο “Far Away Land” απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και συμπεριλήφθηκε στο Top-100 των World Music Charts της εταιρείας διανομής στην Αμερική βάσει πωλήσεων σε ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιαπωνία και Αυστραλία. Τον Φεβρουάριο του 2012 κυκλοφόρησε ψηφιακά διεθνώς το αγγλόφωνο EP “FREE”, ένα Avant Americana fusion και περιλαμβάνει νέες εκτελέσεις τριών τραγουδιών των Sam Cooke, John Denver και Trent Reznor- για πρώτη φορά από Έλληνα τραγουδιστή καθώς και μία νέα σύνθεση του Παναγιώτη.
O Παναγιώτης παράλληλα γράφει μουσική και τραγουδά για θεατρικές παραστάσεις.
INFO:
Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014 στις 20.30
Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας, Τέρμα Λόρδου Βύρωνος, Πεντέλη
Τιμή εισόδου: 10 ευρώ
