Οι πεταλούδες ελεύθερες πετούν

γράφει η Ηλέκτρα Λήμνιου

Λίγο που ο Φεβρουάριος δεν θεωρείται ότι ήταν ένας τυπικός και προβλεπόμενος μήνας, λίγο που ο Μάρτιος μπήκε με έναν σχετικό ήλιο που, για τα δεδομένα της εποχής μας, ανεβάζει όσο να ‘ναι τη διάθεση, λίγο που οι ελπίδες μας ποτέ δεν πεθαίνουν, λίγο λίγο ας αποφασίσουμε να ζήσουμε με όσα έχουμε, με όσους στέκονται σιμά μας και χωρίς πολλές γκρίνιες (είπα εγώ και ολόκληρη η ομάδα του City Code). Εξάλλου, αν λάβουμε υπόψη μας και τον Ιανουάριο, το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο (στα όρη στ’ άγρια βουνά, φτυστείτε και κουνηθείτε, ταυτόχρονα).

Ως γνήσια, λοιπόν, αντι-αγιοβαλεντινικιά έρχομαι να πω ότι εντυπωσιάστηκα που φέτος ούτε αρκουδάκια ούτε πολλές αγάπες ή λουλούδια κατέκλυσαν την αρχική μου στο Facebook και το Instagram. Ούτε που η κολλητή μου δε μου ευχήθηκε για πρώτη φορά χρόνια πολλά, αλλά όλο αυτό δεν ήταν λίγο καταπιεστικό τις προηγούμενες χρονιές; Και σε σχέση κι εκτός, πάλι καταπιεζόμουν. Έτσι, μόνη μου. Τέλος πάντων, πάει πέρασε, αλλά θα ξανάρθει. Παρόλο, λοιπόν, που η κολλητή μου δεν μου ευχήθηκε, οι πεταλούδες ελεύθερες πετούν γύρω μου και εύχομαι σε όλους να πετύχουν αυτό που θέλουν, να αποκτήσουν και να διώξουν ό,τι θέλουν, γενικά σε κάθε τεύχος μπορώ να εύχομαι πολλά πράγματα. Ο Di Caprio, άλλωστε, τόσα χρόνια ευχόταν και περίμενε και να που το παρέλαβε το αγόρι το Oscar.

Πέραν αυτών, υπάρχουν κι άλλες πεταλούδες που φεύγουν και πετούν μακριά και γενικά ας μην έχουμε τίποτα δεδομένο. Όχι, δεν μιλάω για τίποτα μακάβριο, εξάλλου φέτος θα το παίζουμε ζεν και ατρόμητοι (είναι ο φετινός ρόλος). Μιλάω για τις καινούριες ευκαιρίες που ανοίγονται μπροστά σου και τις αρπάζεις και φεύγεις. Κι έτσι πρέπει. Να είναι καλά το Skype. Και το Facebook. Instagram δεν έχετε όλοι, τι να σας κάνω. Μερικοί, λοιπόν, φεύγουν και ξαναγυρνάνε, άλλοι φεύγουν και γυρνάνε μόνο για διακοπές και άλλοι φεύγουν, και καλά κάνουν, και δεν γυρίζουν. Και αυτοί οι τελευταίοι πεταλούδες είναι. Λίγο μαύρες. Και λίγο άραχνες. Και υπάρχουν κι αυτές, φυσικά, που πετούν επίσης ελεύθερες, όπως όλες, αλλά αυτές οι συγκεκριμένες δεν θέλουμε να πετάνε και τόσο ελεύθερες. Τόσο εγωιστικά. Τόσο αντι-αγιοβαλεντινίστικα. Αλλά δε θέλουμε.

Να θυμάστε τον Leo παιδιά… και να ακούτε μουσική.