γράφει η Πάμπ Χρυσή
Βραδιάζει νωρίς… Μουντός ουρανός, τρικυμιασμένη θάλασσα, το απέραντο γαλάζιο αγρίεψε.
Νοέμβρης μήνας χάραξε. Κι αν από πάντα ήταν μυστήριος, ιδιόρρυθμος, γεμάτος τερτίπια, φέτος, περισσότερο από ποτέ, φαίνεται το γκρίζο του, το σκοτεινό του.
Δεν έχει χρώμα αυτός ο μήνας. Ποτέ δεν είχε. Βροχερός, μελαγχολικός, πολλά βαρύς κι ασήκωτος.
Κι αν σε κάποιες άλλες, πιο χαμογελαστές κι αγαπησιάρικες εποχές, βρίσκαμε δύναμη κι αρχίζαμε την αντίστροφη μέτρηση, τέτοια εποχή, για τις γιορτές που κατέφθαναν, φέτος μετράμε μόνο λάθη, πάθη, θύματα, απώλειες. Μετράμε βάσανα και καημούς. Μετράμε πολέμους, ανασφάλειες. Μετράμε, και τι δεν μετράμε. Και φοβάμαι πως απλώς χάσαμε εντελώς το μέτρημα. Κι αν ακόμα με σαγιονάρα και λασπωμένο ενίοτε μπουτάκι κυκλοφορούμε, μέχρι κι ο καιρός αποτρελάθηκε ή τον αποτρελάναμε, τελοσπάντων, παγωμένες καρδιές παντού τριγύρω.
Ξερετε κάποτε ονειρευόμουν κι εγώ χειμωνιάτικες αγαπησιάρικες στιγμές, με παπλώματα, φίλους, ανοιχτές καρδιές, τζάκι κι αγάπη, μωρέ! Όχι οτι πια δεν τις ονειρεύομαι, αλλά με την όλη βαριά ατμόσφαιρα που μας περιβάλλει, όλο και λιγότερο ξέρω ότι θα τις ζήσουμε.
Βραδιάζει νωρίς, μια παγωνιά που δε ξέρω αν είναι από τα μέσα ή τα έξω μας προκαλεί ρίγη. Πόσες ψυχές εκεί έξω δεν έχουν στον ήλιο μοίρα; Πόσα πλάσματα θα παλέψουν για απλή επιβίωση, για ζωή κι αυτόν το χειμώνα; Πόσοι δεν θα τα καταφέρουν; Πόσα ερωτήματα στη ζωή μας πια;
Βραδιάζει νωρίς και οι καταιγίδες ουρλιάζουν. Κι αντί για λάμψεις μαγικές, βλέπουμε κι ακούμε αστραπές και βροντές. Φόβος, μας νίκησε πάλι ο φόβος. Και με τόσο σκοτάδι να ψάχνεις μια αχτίδα φωτός…
Νοέμβρης μήνας, και έρχονται κι άλλες βροχές. Σήκω μη βουλιάξεις! Μύρισε το νοτισμένο χώμα,ανάσα βαθειά. Κι αν γύρω παντού λασπόνερα, εσύ μη βουλιάξεις σε αυτά. Απλά ξέπλυνε τα μέσα και τα έξω σου.
Νοέμβρης μήνας, κι αν τα ρολόγια πλέον μας πισωγυρίζουν, προσπάθησε, πάλεψε, φόρεσε και εκείνο το ξεχασμένο χαμογελάκι και κάνε τη ζωή σου να πηγαίνει μόνο μπροστά!
Κλείσε τα μάτια, πάρε μια ζεστή κούπα καφέ, τα ξαναείπαμε τα πιο καλά στα πιό απλά που πλέον εκλείπουν, και συνέχισε να ονειρεύεσαι και να πράττεις. Νέα ώθηση και ξανά μπροστά!
Και εγκάρδιο, ζεστό, μήπως και διώξει την παγωνιά, χαμογελάκι!
[divider]Τεύχος Νοεμβρίου 2015[/divider]
