Η Νατάσα Εξηνταβελώνη υποδύεται την 17χρονη Αλεξία – τηλεοπτική κόρη της Μαρίας Σολωμού, στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά του Mega Μάνα Χ Ουρανού, σε σενάριο του Γιώργου Φειδά και σκηνοθεσία Ανδρέα Μορφονιού.
Θεατρικά υποδύεται το ρόλο της «Κορίν» στην Χίλντα της Marie Ndiaye που παίζεται στο θέατρο Βικτώρια.
Σοβαρή με μεστό λόγο και ευγένεια η Νατάσα είναι από τις νέες ηθοποιούς που θα μας απασχολήσουν θετικά στο μέλλον.
CREATIVES: Photographer: George Alexandrakis, Creative Art: Amarildo Topalis, Styling: Christina Costea, Make up: Gogo Nikiforaki, Hair: Matina Stathopoulou
Σπουδάζεις στο παιδαγωγικό, όμως αποφασίζεις να συμμετάσχεις στις εξετάσεις του Εθνικού θεάτρου, από όπου τελικά και αποφοίτησες; Πώς πήρες την απόφασή σου αυτή;
Ήμουν εξαρχής αναποφάσιστη και δεν είχα καμία διάθεση να εγκλωβιστώ σε μια «απόφαση για το μέλλον». Οπότε, όταν ακόμη έφτιαχνα το μηχανογραφικό μου και επέλεγα το Παιδαγωγικό, είχα ήδη αποφασίσει να κάνω σεμινάρια θεάτρου, ξεκινούσα να ζωγραφίζω και να παρακολουθώ παραστάσεις χορού. Αγάπησα την υποκριτική αμέσως και ήθελα να το σπουδάσω «εδώ και τώρα»- έτσι έδωσα εξετάσεις στη δραματική.
Τι πιστεύεις ότι ευθύνεται που πολλοί συνάνθρωποί μας, κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, εγκαταλείπουν ή κάνουν παύση για να σπουδάσουν κάτι διαφορετικό;
Δεν θα μιλήσω για τον παραλογισμό του εκπαιδευτικού συστήματος, που απαιτεί από τα δεκαπέντε σου να αποφασίσεις για το μέλλον, χωρίς να σου προσφέρει τα επαρκή ερεθίσματα. Πλέον διαλέγω να δω το αισιόδοξο κομμάτι του πράγματος- είναι ωραίο οι άνθρωποι να μην επαναπαύονται, να εμπνέονται από κάτι νέο, να αναζητούν ό,τι τους λείπει και να δοκιμάζουν ξανά.
Υπήρξαν αντιδράσεις (θετικές ή λιγότερο θετικές) από το οικογενειακό σου περιβάλλον για την απόφασή σου να σπουδάσεις υποκριτική;
Όχι. Οι γονείς μου κρατούσαν πάντα μια διακριτική στάση σε σχέση με τις επιλογές μου και αυτό είναι κάτι για το όποιο τους ευχαριστώ.
Σήμερα αισθάνεσαι ότι ήταν μία σωστή επιλογή για σένα;
Σίγουρα ναι. Η ως τώρα εμπλοκή μου είναι αναντικατάστατη. Έτσι, και για τυχόν απογοητεύσεις, έχω αποθέματα.
Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη μόλις πήρες στα χέρια σου το πτυχίο της σχολής του Εθνικού;
Τα χρόνια που πέρασαν στη σχολή ήταν πολύ έντονα. Τόσο πολύ που νομίζω θέλω κι άλλο χρόνο για να πω πως έκλεισε αυτός ο κύκλος. Βέβαια, εδώ είναι η πραγματικότητα για να μας προχωράει, έτσι σκέφτηκα.
Η Χίλντα, στο έργο που παίζεις, είναι μία νεαρή υπηρέτρια που απλά θέλει να παραμείνει μία απλή υπηρέτρια; Η Νατάσα τι θέλει να γίνει; Το έργο, αν και γράφτηκε το 1999, είναι ένα διαχρονικό έργο; Ποιες οι αλήθειες που πραγματεύεται στο σήμερα;
Η Χίλντα είναι όντως μια νεαρή υπηρέτρια, όμως το «τι κρύβει στο μικρό της μυαλουδάκι, δεν θα το μάθουμε ποτέ», λέει η κυρία Λεμαρσάν. Σίγουρα δεν είναι ευτυχισμένη ως υπηρέτρια, όμως δεν ανοίγει ποτέ την πόρτα για να φύγει, ούτε φωνάζει για βοήθεια- άρα τι πραγματικά θέλει; Η Νατάσα θέλει, όπως όλοι, όπως και η Χίλντα, να είναι ευτυχισμένη. Και τα εμπόδια, εκτός από απτά, καταλήγουν να είναι εσωτερικά και ίσως κρυφά. Αυτό μας λέει η συγγραφέας Marie Ndiaye. Εκτός από τα πλήγματα που δέχεται ο ανίσχυρος, έχει να υπερνικήσει και την παράλογη συνθήκη ότι κάποιος τον μεταχειρίζεται ως «ανίσχυρο» και, πολύ παραπάνω, ότι ο ίδιος έφτασε να αποδέχεται τη θέση του ως τέτοια.
Με την αποφοίτησή σου «κερδίζεις» το ρόλο της Αλεξίας στην τηλεοπτική σειρά Μάνα Χ Ουρανού στο Mega. Η τηλεόραση εξαρχής ήταν μία από τις επιλογές σου; Θυμάσαι την πρώτη μέρα στο τηλεοπτικό πλατό;
Η τηλεόραση δεν ήταν καθόλου στο μυαλό μου αρχικά, ήταν από αυτά τα άγνωστα πράγματα, που προκύπτουν και, απλά, αφήνεις να συμβούν. Είχα τόσο το άγχος της έκθεσης όσο και τον ενθουσιασμό. Η πρώτη μέρα στο πλατό ήταν σοκ. Εντυπωσιάστηκα με τη δουλειά που είχε γίνει, με όλους αυτούς τους ανθρώπους πίσω από τις κάμερες! Και μετά η πρώτη λήψη: Τρόμος με τις κάμερες, τρόμος με το πόσος κόσμος σε περιμένει… Τώρα γελάω με το πόσο έξω απ’ τα νερά μου ένιωθα – πολύ μεγάλο σχολείο.
Από τη μία ο Θεατρικός ρόλος της Κορίν στη «Χίλντα», από την άλλη ο ρόλος της Αλεξίας στη τηλεοπτική σειρά της Μάνα Χ –Ουρανού, δύο διαφορετικοί ρόλοι. Ποια τα κοινά σημεία και των δύο ρόλων σε σχέση με εσένα;
Τελείως διαφορετικά πράγματα. Στην Αλεξία προσπάθησα να θυμηθώ εφηβικά συναισθήματα -άγχη, τσακωμούς, έρωτες, φιλίες. Καταστάσεις που σαν έφηβη τις βίωνα πιο εσωτερικά σε σχέση με την Αλεξία, αλλά ρομαντικά, όπως και εκείνη. Για την Κορίν, έπρεπε να ψάξω πιο πολύ για να «κατασκευάσω» το ρόλο. Είχα να ερευνήσω άλλα κοινωνικοπολιτικά δεδομένα -τις συνθήκες ζωής στα προάστια του Παρισιού, τη φτώχεια, τις ταξικές διαφορές και τις όλες πολιτικές αλλαγές από το 1999 που γράφτηκε το έργο μέχρι και σήμερα. Τελικά το έργο αποδεικνύεται διαχρονικό και η συμπεριφορά της Κορίν γνώριμη: Μια νέα κοπέλα (σχεδόν της ηλικίας μου) προσπαθεί να κάνει όνειρα και να αντισταθεί στη μοίρα που της φυλάει η κοινωνική της θέση, άλλα, τελικά, φαίνεται πως θα συμβιβαστεί, όπως άλλωστε συνηθίζεται.
Θα σου πω μερικά ονόματα από τη σειρά και θέλω να μου πεις αυθόρμητα τι σου έρχεται στη σκέψη;
Γιώργος Φειδάς: Πολύ συχνά γράφει πράγματα που μου έχουν συμβεί ή αναφέρει κάτι σε μια σκηνή που σκεφτόμουν λίγο πριν τη διαβάσω και άλλα τέτοια μεταφυσικά…
Μαρία Σολωμού: Η βασίλισσα της ατάκας -όταν έχει διάθεση για κυνισμό, είναι απόλαυση. Πολύ γλυκός άνθρωπος- αγαπημένη.
Μαρία Κωνσταντάκη: Είναι «κινητή ηλιαχτίδα»- όπου πάει, αργά ή γρήγορα, όλοι περνάνε καλά.
Τάσος Γιαννόπουλος: Απλότητα και καλοσύνη- στον υπέρτατο βαθμό.
Ελίνα Ακριτίδου: Πολύ ευγενικός άνθρωπος και ιδιαίτερος. Επίσης, πεθαίνω για συζητήσεις Ελίνας- Πάρι: τέλεια χημεία!
Πάρις Παρασκευάδης Πλάνετς: Τελικά αναρωτιέμαι μήπως είναι το κάρμα μου!
Νέα στα τηλεοπτικά αλλά και στη θεατρική σκηνή, πολλά site αναφέρονται ήδη στην προσωπική σου ζωή, πολλοί είναι εκείνοι που τα διαβάζουν (έπεσα τυχαία ένεκεν της έρευνας), σε ενόχλησε ή σε ενοχλεί που στο ξεκίνημά σου κάποιοι γράφουν για τα προσωπικά σου; Τι πιστεύεις ότι κάνει κάποιον να διαβάσει ένα σχετικό δημοσίευμα;
Εγώ, ως κοινό, τα έβρισκα πάντα πολύ βαρετά αυτά τα δημοσιεύματα, οπότε δεν μπορώ να μπω εύκολα στη λογική του αναγνώστη. Όταν κάτι έχει δε τον χαρακτήρα του κουτσομπολιού, με βρίσκει αντίθετη και αισθητικά. Για την ώρα όμως, δεν νομίζω πως απασχολώ με τέτοιο τρόπο και σίγουρα δεν θα το ήθελα.
Δύσκολο το επάγγελμα του ηθοποιού, κυρίως εν καιρώ κρίσης. Τι αγαπάς και τι μισείς σ’ αυτό; Κοινώς, ποιες οι χαρές και ποιες οι δυσκολίες;
Αγαπώ τις δυσκολίες του επαγγέλματος- τη μελέτη, την απαιτούμενη προπόνηση του ηθοποιού, τις ώρες των προβών και της άσκησης. Τις ευκολίες τις φοβάμαι γιατί καμιά φορά σε απομακρύνουν από το ζητούμενο. Η κρίση είναι άλλο ένα δεδομένο, που, όσο δεν μπορείς να παρακάμψεις, μπορείς να εμπνευστείς από αυτό και ίσως να αξιοποιήσεις καλλιτεχνικά τους οικονομικούς περιορισμούς που συνεπάγεται.
Πώς βιώνεις τη διαδικασία μιας οντισιόν; Ποιος είναι ο ρόλος εκείνος που, αν ήξερες ότι γίνεται οντισιόν, θα περίμενες με τις ώρες μέχρι να σε δουν;
Σε τέτοιες καταστάσεις «κρίσης» αγχώνομαι, αλλά συνήθως καταφέρνω να διαχειριστώ το άγχος μου και να περάσω καλά. Δύσκολο να διαλέξω έναν ρόλο- αποκλείεται! Μπορώ να πω δέκα ή είκοσι, αλλά και πάλι θα νιώθω ότι κάτι παρέλειψα.
Πολλοί πιστεύουν ότι ένας νέος ηθοποιός δεν πρέπει να απορρίπτει ρόλους. Τι είναι αυτό που θα σε έκανε να αρνηθείς έναν ρόλο;
Παρότι θα ήθελα να συνεργαστώ με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους και να δοκιμάσω πολλά πράγματα, πιστεύω στην ανάγκη του ηθοποιού να είναι επιλεκτικός με τις δουλειές που κάνει. Θεωρώ, ας πούμε, πως, όπως επιλέγει ο σκηνοθέτης τον ηθοποιό, έτσι πρέπει να επιλέγει και ο ηθοποιός το σκηνοθέτη, για να είναι ειλικρινής μια συνεργασία. Το ίδιο πιστεύω και για ένα έργο- είναι προτιμότερο ένας ηθοποιός να απορρίψει μια δουλειά που δεν τον συγκινεί, είναι πιο δημιουργικό οι εμπλεκόμενοι να μοιράζονται τον ίδιο ενθουσιασμό. Για την ακρίβεια, νομίζω, όποιος δεν έχει το πάθος για μια συγκεκριμένη δουλειά, είναι καλύτερο για όλους να κάτσει σπίτι του.
Το τεύχος Απριλίου είναι αφιερωμένο στον Βορρά (Νοrth ). Ποιο παραμύθι του Andersen έχεις διαβάσει σε ποιο από τα παραμύθια του θα μπορούσες να σε φανταστείς;
Υπέροχα παραμύθια, η Μικρή Γοργόνα και το Μολυβένιο Στρατιωτάκι. Τα Κόκκινα Παπούτσια, συγκλονιστικό. Το αγαπημένο μου ως παιδί ήταν το Κοριτσάκι με τα σπίρτα, που ακόμη με κάνει να κλαίω.
Η Νατάσα είναι….(συμπλήρωσε τη φράση)
…. συνεχώς μπλεγμένη σε σκέψεις. Αμέσως μόλις κάνει τη μια σκέψη, ξεκινάει ένας εσωτερικός αντίλογος και αυτό δε σταματάει ποτέ!
Πες μας πού, πότε, με ποιους παίζεις αυτή την περίοδο.
Κάθε Τετάρτη στις 22.20, παίζουμε στο «Μάνα χ Ουρανού», στο Mega. Γράφει ο Γιώργος Φειδάς, «φτιάχνει» ο Ανδρέας Μορφονιός.
Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.00, παίζουμε τη «Χίλντα» με την Άννα Κουτσαφτίκη και τον Νικόλα Πιπερά, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου, στο θέατρο Βικτώρια.
Για περισσότερες φωτογραφίες της Νατάσα Εξηνταβελώνη στο τεύχος Απριλίου στο Issuu
