Την φράση “Κάνε εκείνο γιατί θα έρθει ο λύκος να σε φάει.” την έχω ακούσει σε πολλά σπίτια. Την λένε συνήθως για να φάει το παιδί, να ηρεμήσει ή να σταματήσει τις ζαβολιές. Το παιδί σταματάει ότι κάνει και αρχίζει και φοβάται, κλαίει και ποιος άλλος ξέρει τι μπορεί να αισθάνεται πέρα από φόβο φυσικά, φοβάται τον αόρατο εχθρό μέχρι το ίδιο να συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει λύκος που μπορεί να ανοίξει την πόρτα του σπιτιού και να το κάνει γεύμα. Βέβαια σε αυτό τον παροξυσμό έρχεται να το δέσει το όλο παραμύθι και τα διάφορα αντιπαιδαγωγικά καρτούν που παίζουν στο παιδικό πρόγραμμα.
Τότε ερχόμαστε εμείς ως σούπερ ήρωες για να το απαλλάξουμε από τον φόβο που ήδη του είχαμε δημιουργήσει, να του αναιρέσουμε όχι ότι οι λύκοι δεν υπάρχουν μέσα στα σπίτια, στις πόλεις αλλά ότι αν και εφόσον έρθει “θα τον σκοτώσουμε, χτυπήσουμε” και δεν ξέρω τι άλλες σκηνές βίας του περιγράφουμε απλά για να το απαλλάξουμε ή έτσι νομίζουμε από τις φοβίες.
Πίστευα ότι όταν θα μεγαλώσουμε και αυτά που ενδεχομένως μας έλεγαν οι γονείς μας θα τα διώξουμε από την ζωή των παιδιών μας ότι θα μάθουμε να χρησιμοποιούμε την λογική ή και το συναίσθημα. Ότι σκοπός μας θα ήταν να δημιουργήσουμε επόμενες γενιές πιο σίγουρες, απαλλαγμένες από φοβίες και φόβους ειδικά δε όταν αυτές συνδέονται με την βία έναντι στην ζωή.
Ο λύκος, η αρκούδα και άλλα ζώα που σήμερα βρίσκονται και υπό εξαφάνιση γιατί εμείς οι άνθρωποι τα αφανίσαμε με την συμπεριφορά μας, είτε γιατί κτίσαμε τις φωλιές τους, είτε γιατί καταπατήσαμε, κάψαμε το δάσος που ζούσαν ξαφνικά φαίνονται στα μάτια ενός παιδιού ως κακά και αιμοβόρα, η άμυνα τους να ζήσουν φαντάζει ως κάτι παράλογο και μέσο απειλής για τα παιδιά μας για να φάνε ένα πιάτο φαγητό.
Ξοδέψαμε τόσα χρήματα σε παιδοψυχολόγους και άλλους επαγγελματίες που φυσικά δεν θεωρώ ότι είναι κακό αλλά δεν μάθαμε τα βασικά τον σεβασμό στην φύση, ένα ελεύθερο μάθημα που μας δίνεται απλόχερα για να απαλλαχτούμε από αόρατους εχθρούς και απειλές και εκείνη μας κρατάει ζωντανούς ως αντάλλαγμα που δεν την ενοχλούμε, την καταστρέφουμε.
Ας δημιουργήσουμε ωραίες γενιές, με κοινωνική μόρφωση με περισσότερη επαφή με την φύση και με λιγότερες φοβίες για την ζωή.
