Η φιλία είναι σαν το παλιό καλό κρασί, με το πέρας των χρόνων γίνεται πιο πολύτιμη, μια μεστή,πιο σπάνια και πιο ακριβή. Είναι απόγευμα Κυριακής και λέω να χαζέψω τον υπολογιστή μου, να ξεσκαρτάρω τα αρχεία μου και ανακαλύπτω έναν φάκελο με το όνομα, “Hi5”.Toν ανοίγω και είμαστε όλες εκεί, μικρές,σε διάφορες φάσεις της ζωής μας, σε γενέθλια, πάρτυ, χωρισμούς, καλοκαιρινές διακοπές, φοιτητική ζωή και πάντα όλες εκεί, με το χαμόγελο.
Κάποτε, αν μου έλεγες ότι τόσα χρόνια μετά θα λέμε έστω και «γεια» μεταξύ μας θα σου έλεγα ότι πιο εύκολο θεωρώ να ανέβω το Κιλιμάντζαρο και το Έβερεστ την ίδια μέρα παρά αυτό!Τόσα χρόνια μετά καταργώ το Έβερεστ, αλλά κρατώ το Κιλιμάτζαρο. Είναι δύσκολο πολύ δύσκολο συνάμα όμως και τόσο διασκεδαστικό. Μεγαλώνουμε και αλλάζουμε χαρακτήρα, συμπεριφορά, φάσεις, αφασίες και πάλι όμως με έναν περίεργο τρόπο είμαστε όλες εκεί. Τα μοιραζόμαστε όλα ακόμα και τη γκρίνια μας, τον εγωισμό μας, τις άσχημες συμπεριφορές μας, την παραξενιά μας, αλλά πλέον μας ξέρουμε και κάνουμε υπομονή.
Υπομονή γιατί όλο αυτό δεν χτίστηκε έτσι εύκολα δώσαμε σκληρό αγώνα, πήραμε πολλά η μία από την άλλη. Παλέψαμε γι αυτό η καθεμία με το δικό της τρόπο, μετρήσαμε ευκαιρίες, κάναμε μέρες χωρίς να μιλάμε μεταξύ μας, όμως η κατάληξη η ίδια, εκεί πάντα μαζί! Ίσως αυτό συμβαίνει γιατί πλέον είμαστε οικογένεια, αδέρφια δεν έχω, αλλά μάλλον τόσα χρόνια έχω αδερφές. Το Sex and the city το θεωρώ μία κακή περιγραφή της γυναικείας φιλίας, ίσως σε μερικές καταστάσεις να έχει πέσει μέσα,αλλά η γνώμη μου είναι ότι η γυναικεία φιλία είναι σχεδόν σαν την ερωτική σχέση!
Οι φίλες σου θέλουν τον χειρισμό και την προσοχή που θα δείξεις σε έναν άντρα στο πρώτο ραντεβού, μόνο που αυτό κρατάει χρόνια και χρόνια ατελείωτα… Είμαστε πιο απαιτητικές από τους άνδρες πιστεύω, και θα αναλύσουμε το καθετί και θα το αναλύσουμε και θα το αναλύσουμε…Έτσι είμαστε σε όλη τη ζωή μας και με το καθετί που συμβαίνει γύρω μας. Ονειρευόμαστε από μικρές που θα γίνουμε μεγάλες και να κάνουμε κοντά κοντά τα παιδιά μας για να παίζουν μαζί, να πηγαίνουμε όλες μαζί διακοπές με τα πιτσιρίκια και άλλα πολλά μεγαλώνοντας όμως τα πράγματα δυσκολεύουν.
Γνωρίζοντας έναν άνθρωπο όταν είναι μικρός και κάνοντας παρέα μαζί του τότε που όλα είναι αθώα, μικρά και σχεδόν εύκολα νομίζεις ότι έτσι θα μείνουν. Έλα όμως που δεν συμβαίνει ακριβώς αυτό, μη σας πω ούτε κατά προσέγγιση. Οι άνθρωποι αλλάζουν, οι συμπεριφορές αλλάζουν, η χημεία που έχεις μαζί τους μπορεί ν αλλάξει, τώρα πως όλο αυτό θα το χειριστείς προκειμένου να διατηρήσεις τη φιλία;
Μη ρωτάτε εμένα και ‘γω ακόμα το ψάχνω, μάλλον πειραματίζεσαι με διάφορους τρόπους μέχρι να βρεις τον σωστό. Στη πορεία της ζωής σου πολλοί άνθρωποι θα έρθουν και θα φύγουν, κάποιοι μπορεί να έρθουν και αργότερα μεγαλώνοντας και να μείνουν για πολλά χρόνια μαζί σου, κάποιοι απλά θα κάνουν ένα πέρασμα και θα σου μάθουν απλά κάτι, ότι υπάρχουν και εφήμερες φιλίες. Αυτοί οι άνθρωποι που θα μείνουν πολλά συνεχόμενα έτη στη ζωή σου, δίπλα σου κοντά σου, γιατί τους επέλεξες και σε επέλεξαν είναι εκείνοι που θα σου μάθουν ότι το παλιό κρασί είναι σπάνιο,αλλά δεν είναι ακατόρθωτο να το βρεις!
Οι δικές μου οι φίλες δεν ξέρουν ότι θα γράψω το κείμενο αυτό, είναι λοιπόν μία ευχαριστήρια έκπληξη για τα χρόνια που είναι εκεί δίπλα μου, μιλάμε καθημερινά ή όχι για μένα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία και θέλω να τους πω πως και αν μεταξύ αυτά τα χρόνια είπαμε και μια κουβέντα παραπάνω ή στεναχωρήσαμε η μία την άλλη νερό και αλάτι!
Αφιερωμένο αυτό το κείμενο στην Ντίνα, την Πόπη και τη Τζενίνα…
