Το ημερολόγιο μιας εγκύου.
Κάθε αλλαγή και δύσκολη!
Όπως συμβαίνει σε όλους μας, έτσι και για τα παιδιά, η «επιστροφή στα θρανία», μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, είναι δύσκολη. Η προσαρμογή σε κάθε ηλικία έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και είναι πολύ εύκολο, αν οι γονείς δεν είναι προετοιμασμένοι να αγχωθούν πολύ με αυτό που θα αντιμετωπίσουν.
Ένας από αυτούς τους γονείς ήμουν κι εγώ, λοιπόν! Φέτος, που το Μαράκι έκλεισε τα δύο, καταφέραμε να ξεσαλώσουμε για τρεις εβδομάδες στην Κύθνο με τον παππού και τη γιαγιά και κάποιες μέρες τον μπαμπά της. Όταν λέω «ξεσαλώσουμε», εννοώ, φυσικά, πως, ενώ τηρήσαμε τις ώρες του ύπνου μας (και του απογευματινού, αλλά και του βραδινού), τα πρωινά μας και οι απογευματινές ώρες ήταν γεμάτες από υπέροχες βουτιές και ατελείωτα παιχνίδια στην παραλία με πολλά παιδάκια και με γονείς με κέφι! Η Μαρία κουραζόταν πνευματικά και σωματικά όσο δεν έπαιρνε.
Η επιστροφή στους τέσσερεις τοίχους της Αθήνας έμοιαζε με ατελείωτο βασανιστήριο. Η Μαρία έκλαιγε συνέχεια, χωρίς φυσικά να μπορεί να μου πει τι της συμβαίνει. Ξύπναγε το πρωί και φώναζε τη γιαγιά της, που φυσικά δεν μένει μαζί μας στην Αθήνα… Και, γενικά, υπήρχε ένας φοβερός εκνευρισμός και μια γκρίνια που δύσκολα μπορούσες να κατανοήσεις… Το παιδί τελικά βίωνε δύσκολα την αλλαγή. Είχε χάσει εντελώς τον μπούσουλα κι εμένα με είχε πιάσει πανικός!
Τελικά, όμως, για άλλη μια φορά, όλα τα φροντίζει η φύση. Ο καιρός το Σεπτέμβρη είναι ακόμα καλός για πρωινό μπάνιο(αν δεν πιάσουν τα τρελά μποφόρ, φυσικά) και ο ήλιος, που πια είναι πολύ πιο μαλακός, σου επιτρέπει να ξεμυτίσεις λίγο νωρίτερα για βόλτα σε πάρκα και κούνιες, αλλά και να μαζευτείς στις 8.00, αφού πια έχει αρχίσει να νυχτώνει, βάζοντας σε διαδικασία τον οργανισμό του παιδιού να ρίξει τους ρυθμούς του και μέχρι τις 9.00 να έχει κοιμηθεί.
Γι’ αυτό ψυχραιμία. Όλοι δυσκολευόμαστε με τις αλλαγές… Πόσω μάλλον τα παιδιά μας! Φιλώ σας.Β.
