γράφει ο Γιώργος Μπίλιος
Η ελληνική γλώσσα είναι κατά γενική ομολογία μια πλούσια γλώσσα σε αντίθεση με τη χώρα προέλευσής της. Είναι μια άκρως περιγραφική γλώσσα όπου σπανίως συναντάς ίδιες εκφράσεις για διαφορετικά πράγματα. Γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται από την ποικιλία της. Σε άλλες γλώσσες, τα πράγματα είναι μάλλον περιορισμένα. Παραδείγματος χάρη, στην αγγλοσαξωνική διάλεκτο χρησιμοποιούν τη λέξη “spirit” και για το πνεύμα αλλά και για το οινόπνευμα. Στην ελληνική γλώσσα η διαφοροποίηση είναι εμφανής, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε στην παραπάνω πρόταση.
Παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια έχει υποστεί μια επιδρομή από ξενόφερτες συντμήσεις που ενώ αρχικά είχαν «χρησιμεύσει» στην επικοινωνία μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή, ξαφνικά άρχισαν να εισβάλλουν και στην καθομιλουμένη. Εκφράσεις όπως OMG, LOL, WTF, YOLO, Man, BRB κλπ, πήραν θέση στο λεξιλόγιό μας. Κάποια παραδείγματα θα σας πείσουν:
-
Ααααααα, μια κατσαρίδα, μια κατσαρίδαααααααααα.
-
OMG, δεν το πιστεύω… (ΟΜΙΤΖΙ)
Άλλο…
-
Με πήρε τηλέφωνο o Μήτσος μέσα στην μαυρίλα και μου λέει: «Μαν, δεν την παλεύω, μου την έχει δώσει» Και του λέω WTF; Και μου λέει περνάω φάση black κι έτσι. Του λέω την περνάς emo κι έτσι δηλαδή; Μου λέει, περίπου . Του λέω, έλα ρε μαν, yolo. Εκεί κάπως ηρέμησε. Τελικά πρέπει να μιλάς στη γλώσσα του άλλου για να σε καταλάβει…
Κι άλλο…
-
Είχαμε κλείσει πρόβα μ’ έναν καινούριο ντράμμερ πριν από κανά 2 βδομάδες. Φαινότανε ωραίος τύπος από το τηλέφωνο, είχε βγάλει και τα κομμάτια και τέτοια. Του λέμε τη διεύθυνση για να’ρθει στο στούντιο και περιμέναμε. Περιμέναμε, περιμέναμε, περιμέναμε. Τίποτα ρε συ. Ξαφνικά μπαίνει ο τυπάκος μέσα, αλαφιασμένος. Λέει παιδιά συγνώμη αλλά μου έτυχε κάτι απίστευτο. Μπερδεύτηκα με τη διεύθυνση και πήγα σε άλλο στούντιο. Ε, και τι έγινε, του είπαμε κι εμείς. Ναι, λέει εκείνος αλλά το στούντιο το άλλο δεν ήταν τέτοιο στούντιο σαν αυτό. Μπαίνω μέσα, βλέπω κόκκινο χαμηλό φωτισμό, λέω σε μια κυρία εκεί ξέρετε σε ποια αίθουσα είναι οι Broken Flowers; Όλο νόημα μου λέει το μοναδικό λουλούδι που έχουμε μαζί μας είναι το μαραμένο κυκλάμινο και σε περιμένει. Λέω πλάκα θα μου κάνουν τα παιδιά και της λέω, ναι αυτό, που είναι; Μου λέει €30 με όλα μέσα. Είπα από μέσα μου η τιμή είναι δια πέντε, τι μου τη λέει εμένα, αλλά και πάλι δεν έδωσα σημασία. Λέω, ναι. Μπαίνω μέσα και βλέπω ένα κρεβάτι και στα 2’ μπαίνει μέσα μια ξανθιά Κινέζα – που όπως κατάλαβα μετά ήταν το μαραμένο κυκλάμινο – και μου λέει με σπαστά ελληνικά «ξάπλωσε και απόλαυσέ το». Γουρλώνοντας τα μάτια μου ανοίγω την πόρτα τρέχοντας και ψάχνω την έξοδο. Με βλέπει η κυρία και μου λέει «δεν σου αρέσουν τα κυκλάμινα, ε;». Της λέω «δεν έχω πρόβλημα απλά ήθελα να κάνω πρόβα». Μου λέει «μα κι εδώ πρόβες κάνουμε…»
-
LOL.
Ο άλλος μπορεί να σου λέει τον πόνο του, την ιστορία της ζωής του κι εσύ απλά να τον «ξεπετάς» με μια σύντμηση που το συναισθηματικό της υπόβαθρο θα ζήλευε κι ο Ρόμποκοπ. Ευτυχώς πάντως που ακόμα δεν έχουν εφευρεθεί τα οπτικοποιημένα μηνύματα στις ζωντανές συνομιλίες γιατί θα γεμίζαμε χαμογελάκια, καρδούλες και χίλια μύρια εμέτικονς αντί να αισθανόμαστε, να το δείχνουμε και να περιμένουμε να μας το δείξουν. Με μια σύσπαση του προσώπου, μια κίνηση του χεριού, ένα τραγούδι.
Και μην ξεχνάτε,ε; YOLO! Τι δεν ξέρετε τι σημαίνει; «you only live once», άσχετοι, ε, άσχετοι…τς..τς..τς…
[divider]Τεύχος Φεβρουαρίου 2016[/divider]
