Ποια η άποψή σας για τα μέσα που η ύλη τους βασίζεται σε αναδημοσιεύσεις και καταπατούν τα πνευματικά δικαιώματα δημιουργών, αρθρογράφων, φωτογράφων, μεταφραστών κ.ο.κ.
Στις μέρες μας, που η διαφημιστική δαπάνη είναι πολύ περιορισμένη, πολλοί εμπορικοί ιστότοποι προσπαθούν να επιβιώσουν με τα ελάχιστα έξοδα, αλλά με τη μεγαλύτερη δυνατή επισκεψιμότητα, που απαιτεί με τη σειρά της την αντίστοιχη μεγαλύτερη δυνατή ροή ύλης. Μοιραία, το πρωτογενές περιεχόμενο, που έχει περισσότερες απαιτήσεις, θυσιάζεται και η αντιγραφή γίνεται ο κανόνας και όχι η εξαίρεση για τους περισσότερους. Φθηνές λύσεις συνεπάγονται φθηνούς συμβιβασμούς, με τεράστιο κόστος στην ποιότητα.
Διαδίδονται φήμες στο διαδίκτυο πόσο δύσκολο είναι για κάποιον να πάρει ένα απλό τηλέφωνο και να το διασταυρώσει;
Με την επικράτηση των κοινωνικών δικτύων, οι αναγνώστες -ολοένα και περισσότερο- δεν επιλέγουν τον ιστότοπο που φιλοξενεί την είδηση, αλλά την ίδια την είδηση από το newsfeed τους στο Facebook, στο Twitter κ.τ.λ.
Όποιος αναρτήσει πρώτος κερδίζει -δυνητικά- μεγαλύτερη διανομή και περισσότερους επισκέπτες. Η διασταύρωση της πληροφορίας προϋποθέτει χρόνο και προσωπικό, που οι περισσότεροι ιστότοποι δεν είναι πρόθυμοι να διαθέσουν. Αλλά το αδιάκριτο και βιαστικό αναμάσημα, στην υπηρεσία των κλικς, επιφέρει μεγάλη τσαπατσουλιά και απροσεξία.
Γιατί η ανάκληση μιας αναληθούς πληροφορίας γίνεται με πολύ δύσκολο τρόπο από τα ίδια μέσα που την αναπαράγουν;
Καταρχήν η ανάκληση είναι αναποτελεσματική, γιατί η παραπληροφόρηση έχει ήδη συμβεί. Από την άλλη, υποθέτω ότι κάθε δευτερόλεπτο που συνεχίζει να κυκλοφορεί ένας βαρύγδουπος τίτλος στο διαδίκτυο, ο ιστότοπος που τον φιλοξενεί συνεχίζει να μετράει επισκέψεις. Φοβάμαι, όμως, ότι δεν είναι στην κουλτούρα μας εδώ, έτσι κι αλλιώς, να αναλαμβάνουμε την ευθύνη στο λάθος μας. Αν ήταν, ολόκληρη η χώρα μας θα είχε μια διαφορετική πορεία, αν καταλαβαίνετε πως το εννοώ.
