Δημήτρης Παπαδημητριάδης/Δημιουργός maga.gr – Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής
Ο Δημήτρης Παπαδημητριάδης εργάζεται ως ιδιώτης ψυχίατρoς – ψυχοθεραπευτής και συμμετέχει σε δράσεις ακτιβισμού για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των πνευματικών δικαιωμάτων. Έχει ιδρύσει το διαδικτυακό περιοδικό και ραδιόφωνο maga.gr.
Η αφορμή αυτής της συνέντευξης υπήρξε ότι ο Δημήτρης, εκτός από δημιουργός ενός ανεξάρτητου μέσου, είναι κοντά στη δική μας φιλοσοφία που ο θεατής – αναγνώστης δεν αντιμετωπίζεται ως νούμερο ή ως κλικάρισμα. Ίσως να φανώ ρομαντικός, αλλά διαβάστε προσεχτικά τη συνέντευξη και θα κατανοήσετε πολλά.
Φωτογραφίες: Lena Konstantakou
Θυμάστε όταν ξεκινήσατε το maga.gr; Υπήρξαν εμπόδια ή όλα κύλησαν ομαλά;
Ξεκίνησα το maga πριν από περίπου 5 χρόνια μόνος μου, ως hobby στον ελεύθερο χρόνο μου, από τις σκέψεις μου ως ψυχίατρος για τη σχέση της κοινής γνώμης με το διαδίκτυο.
Η ιδέα ήταν ότι υπήρχε ένα κενό μεταξύ των ανεξάρτητων blogs και των οργανωμένων ΜΜΕ ελληνικού ενδιαφέροντος. Σκεφτόμουν, δηλαδή, ότι υπήρχε χώρος και ίσως η ανάγκη για ένα πραγματικά ανεξάρτητο και πολυσυλλεκτικό μέσο, που θα αξιοποιούσε τις δυνατότητες της τεχνολογίας του διαδικτύου και θα παρείχε αποκλειστικά πρωτογενές περιεχόμενο, τόσο σε επίπεδο κειμένων όσο και ζωντανών εκπομπών διαδικτυακού ραδιοφώνου. Με τη σύμπραξη πολλών και ταλαντούχων δημιουργών, που θα ωφελούνταν από την πρόσβαση σε ένα μεγαλύτερο κοινό -σε σχέση με τα προσωπικά blogs- αλλά με κάποια κεντρική επιμέλεια εν είδει αρχισυνταξίας, χωρίς όμως τις κατευθύνσεις, την πίεση και τις εξαρτήσεις των εμπορικών media.
H μεγαλύτερη δυσκολία ήταν να γνωστοποιηθεί η ιδέα και να βρεθούν οι συνεργάτες. Στην αρχή, λοιπόν, συμμετείχαν λίγοι φίλοι. Φαίνεται, όμως, ότι η ιδέα διαδόθηκε γρήγορα κι έτσι σήμερα είμαστε κοντά στους 70 magίτες, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και αλλού, έχω μια υπέροχη συνέταιρο την κα Μάρω Πετούνη, καθώς επίσης έχουμε βρει και πολλούς, άξιους «μιμητές» (με την καλή έννοια).
Από την αρχή μέχρι και σήμερα διαπιστώνω ότι η πορεία σας τόσο από άποψη θεματικής είναι σταθερή και με ταυτότητα, δεν σκεφτήκατε ποτέ να αλλάξετε και να προσαρμόσετε στα δεδομένα των άλλων μέσων και να γίνει άλλο ένα περιοδικό χωρίς ταυτότητα, αλλά με περισσότερες θεάσεις;
Ακριβώς επειδή επιμείναμε ως ομάδα στον μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα μας και στην πολυφωνία μας, δεν κάναμε ποτέ εκπτώσεις. Περισσότερο από τα «νούμερα» μας ενδιέφερε να χτίσουμε αργά και σταθερά τη φήμη μας, με την επιδίωξη το κοινό μας να μας ταυτίσει με τις εξής τρεις έννοιες: «αυθεντικότητα», «ανεξαρτησία», «αξιοπιστία».
Έτσι, ο αναγνώστης μας δεν θα βρει ούτε ένα κείμενο στο maga.gr που έχει έναν φοβερό και τρομερό τίτλο, ο οποίος όμως δεν ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο. Ούτε θα βρει κάτι που έχει ήδη διαβάσει αλλού. Ούτε, ασφαλώς, θα βρει ειδήσεις ή άλλες αναμασημένες πληροφορίες. Αντίθετα, θα βρει πολλά κείμενα που θα τον κάνουν να σκεφτεί περισσότερο για ένα θέμα, πολλές αυθεντικές συνεντεύξεις κ.τ.λ. Αυτό έχει σημαντικό κόστος στη ροή μας, με πολλές αυξομειώσεις στην επισκεψιμότητα κατά το μήκος του χρόνου, αλλά δεν μας ενδιαφέρει.
Σας έτυχε στην αρχή του maga να ανεβάσετε ένα κείμενο και κάποιος να πάρει βασικά μέρη του να τα αλλάξει και να τα παρουσιάσει ως δικά του; Πόσο δύσκολο είναι αυτό για τον δημιουργό; Αν ναι, ποια τα συναισθήματα όταν είσαι στην αρχή και φυσικά το «επώνυμο» παραμένει πάντα στα μάτια του κόσμου ως πρωτότυπο;
Ασφαλώς, ειδικά με συνεντεύξεις μας. Και, βέβαια, συνεχίζει να συμβαίνει, συχνά-πυκνά, ακόμη και από εμπορικά ΜΜΕ. Έχετε δίκιο στην παρατήρησή σας ότι το μέσο που είναι περισσότερο γνωστό κατοχυρώνεται στην αντίληψη του αναγνώστη ως ο πρωτότυπος δημιουργός.
Μάλιστα τότε, στη δική μας αρχή, όπως λέτε, εισπράτταμε σαν απάντηση στη διαμαρτυρία μας ότι «είχαμε κι εμείς να κερδίσουμε σε προβολή από την αντιγραφή της ύλης μας σε ένα πιο γνωστό μέσο». Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και είναι πασίγνωστη αρχή του marketing ότι αν βάλετε ένα γνώριμο brand δίπλα σε ένα λιγότερο γνωστό, κανείς δεν συγκρατεί το δεύτερο. Στην πραγματικότητα, ο μόνος που ωφελείται από την κλοπή είναι ο μεγάλος, είτε υπάρχει αναφορά στην πηγή είτε όχι. Είτε υπάρχει ενεργός σύνδεσμος είτε όχι.
Τα συναισθήματα, επομένως, βρίσκονται μεταξύ της απελπισίας και της αγανάκτησης. Ενίοτε κάνουμε παράπονα, ακόμη και νομικές ενέργειες. Πρόκειται για μία εξοργιστική πρακτική, δυστυχώς, με αποκλειστικό παρανομαστή το θράσος και την αναίδεια.
Για να διαβάσετε όλη τη συνέντευξη κάντε κλικ στα κουτάκια (1,2,3,4,5)
