Η Δάφνη Καραβοκύρη μας εισάγει στον ιδιαίτερο κόσμο του VICE Σε έναν πραγματικό κόσμο, χωρίς μοντάζ και καλλωπισμούς.
Ένα πρόσωπο που κατάφερε από την πρώτη παρουσίαση στο Vice.com να μας κερδίσει με το ταλέντο και την αφοπλιστική της ειλικρίνεια.
CREATIVES:
Photographer: George Alexandrakis (www.alexandrakis.info)
Art Direction: Amarildo Topalis
Styling: Christina Costea
Make up: Eleftheria Michailidi
Total Look: Costumier
Γιατί πιστεύεις ότι τα ΜΜΕ χαρακτηρίζουν ένα θέμα σκληρό, ενώ η ίδια η κοινωνία περιβάλλεται από σκληρές εικόνες;
Είναι τραγικά τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Θα έλεγα ακραία. Χάνουμε το δάσος αν ασχοληθούμε με το αν ένα δημοσιογραφικό θέμα είναι σκληρό και όχι με τη σκληρότητα του ίδιου του γεγονότος. Είναι τα γεγονότα ακραία από μόνα τους. Είναι η πραγματικότητα που ορίζει το επίθετο «σκληρό». Θέλεις να μιλήσουμε με παραδείγματα; Το φεστιβάλ σφαγής σκύλων στη Γιουλίν στη Βορειοανατολική Κίνα, οι ομαδικοί βιασμοί των γυναικών στην Ινδία, τα εγκλήματα του ISIS. Αυτός είναι ο κόσμος μας αυτή τη στιγμή. Δύσπεμπτος από μόνος του.
Συνηθίσαμε στις εικόνες που καθημερινά βλέπουμε γύρω μας ή η διαφορετικότητα των θεμάτων που πραγματεύεστε ηχούν στα αυτιά των θεατών ως πρωτόγνωρα, μέχρι να αποκτήσουν και αυτά την καθημερινή τους διάσταση;
Στο VICE ασχολούμαστε με θέματα που συνήθως δεν ασχολούνται τα υπόλοιπα Μέσα ή, αν ασχοληθούν, εμείς θα προσεγγίσουμε μια διαφορετική πτυχή τους. Συνηθίζουμε να λέμε ότι σε ένα θέμα θα πάμε ή πρώτοι, όταν δεν θα είναι κανένα Μέσο, ή τελευταίοι, όταν θα έχουν φύγει όλοι για να ερευνήσουμε τον απόηχο ενός γεγονότος.
Δεν είναι πρωτόγνωρα τα θέματά μας. Είναι πρωτόγνωρα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο. Δεν ψάχνουμε παράξενες ιστορίες, απλά παρουσιάζουμε τις ιστορίες ή τις ειδήσεις που ενδιαφέρουν κι εμάς τους ίδιους.
Ένας “ευαίσθητος” άνθρωπος με δυσκολία θα αντιμετώπιζε κάποια θέματα που παρουσιάζονται στο VICE, τι αποθέματα εσωτερικής δύναμης χρειάζεσαι για να βγάλεις εις πέρας τα ρεπορτάζ; Συναισθηματικά πότε λύγισες και σε ποιο θέμα;
Μερικές φορές είναι πολύ δυσάρεστη η πραγματικότητα, όχι τα θέματα που παρουσιάζουμε. Εγώ προσωπικά προσπαθώ να απομονώνω το συναίσθημα και να βάζω μπροστά τη λογική. Δύσκολο πολύ και έχω δρόμο ακόμα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν νιώθω. Από την άλλη, δεν κάνουμε στο μέσο που εργάζομαι δακρύβρεχτες διηγήσεις και δεν χρησιμοποιούμε λυπητερές μουσικές που ουσιαστικά προσπαθούν να εκβιάσουν το συναίσθημα. Προσπαθούμε να διεγείρουμε τη λογική για να απαντήσουμε το γιατί συμβαίνει κάτι και πώς επηρεάζει (ή θα επηρεάσει στο μέλλον) τη ζωή μας.
Μισή Βραζιλιάνα, μισή Ελληνίδα, ποια στοιχεία της κουλτούρας του κάθε τόπου έχεις κρατήσει μέσα σου;
Η μητέρα μου γεννήθηκε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Ο πατέρας μου Έλληνας από την Αθήνα. Δεν θα σου πω για την κουλτούρα των τόπων τους, θα σου πω για τα χαρακτηριστικά τους ως προσωπικότητες. Η μητέρα μου δυναμική, με χρώμα, μπρίο, καυστικό χιούμορ και εξαιρετική μεθοδικότητα. Ο πατέρας μου, αισιόδοξος, δημιουργικός, ευρηματικός και γλυκός. Θέλω να πιστεύω ότι, όταν με κοιτάζω στους καθρέφτες της ζωής μου, έχω πάρει τα καλά στοιχεία και των δύο. Αυτό που με έκανε αυτή η μίξη πολιτισμών, είναι πολίτη του κόσμου. Αυτό μου έδωσε αβάντα στο πώς βλέπω και αντιμετωπίζω τους ανθρώπους σήμερα.
Ποιος είναι ο ιδανικός προορισμός από όλα τα ταξίδια που έχεις κάνει και γιατί; Εν συνεχεία, σε ποιο μέρος οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται ως προσωπικότητες και όχι ως καταγωγές;
Έχω πάει σε διάφορα και ενδιαφέροντα μέρη του κόσμου. Θυμάμαι ότι είχα εντυπωσιαστεί από την ποιότητα του κόσμου στη Σρι Λάνκα. Ένα μέρος με πολύ δυσάρεστη σύγχρονη ιστορία, αλλά υπέροχους ανθρώπους και φυσική ομορφιά. Προσπαθώ όταν ταξιδεύω να παρατηρώ και να μη λειτουργώ ως τουρίστρια. Αν το κάνεις αυτό, ξαφνικά παύεις να κρίνεις τους προορισμούς ως τουριστικούς ή μη τουριστικούς. Μη νομίζεις, δεν τα καταφέρνω πάντα, αλλά αυτός είναι ο στόχος μου. Ό,τι αφορά στο δεύτερο ερώτημα, στην Αγγλία που σπούδασα, είτε ήσουν Ιταλός, Έλληνας, Άραβας, Αφρικάνος, Κινέζος δεν έπαιζε κάποιο ρόλο στην αντιμετώπιση των γύρω σου.
Ποιους από τους ανθρώπους που έχεις παρουσιάσει τους κουβαλάς ως σκέψη μέσα σου;
Το να “κουβαλάς” έναν άνθρωπο στη σκέψη σου δεν μου λέει κάτι. Το να κρατάς επαφή μαζί του μου λέει πολλά. Η Ιωάννα, από τη Δράμα, που παρουσιάσαμε στη σειρά Beyond Gender Greece by VICE στο netwix.gr είναι στην καρδιά μου.
Ένα θέμα που αντίκειται στα πιστεύω σου θα το παρουσίαζες;
Εάν με ενδιαφέρει ένα θέμα θα ταξιδέψω και θα το διερευνήσω. Αφήνω την περιέργεια της αναζήτησής μου να ξεπεράσει τα πιστεύω μου, τα οποία δεν έχουν θέση τη στιγμή του ρεπορτάζ. Δεν πάω με ατζέντα. Να μάθω θέλω όσα περισσότερα μπορώ για όσα περισσότερα γίνεται.
Θεωρείς ότι η προβολή ανθρώπων που προκαλούν βία θα δημιουργήσει σοκ ή απλά μιμητές;
Αν δω έναν κλέφτη, θα πάω να κλέψω; Αν δω κάποιον να σκοτώνει, θα σκοτώσω κι εγώ; Ενδεχομένως τέτοιες εικόνες να επηρεάζουν τα παιδιά και γι’ αυτό οι γονείς τους θα πρέπει να τους εξηγούν τι είναι αυτά που βλέπουν, για παράδειγμα, στην τηλεόραση. Από την άλλη, η κακή χρήση της εικόνας, για παράδειγμα, μιας δολοφονίας, δημιουργεί ενδεχομένως μια κοινωνική απάθεια για το έγκλημα αυτό καθ’ αυτό. Επαναλαμβάνω, η κακή χρήση που έχει ως στόχο τα νούμερα τηλεθέασης.
Πιστεύεις ότι οι άνθρωποι έχουν την κοινωνική παιδεία να φιλτράρουν τις πληροφορίες που παρουσιάζετε;
Κάθε άνθρωπος θα καταλάβει κάτι διαφορετικό από ένα θέμα που παρουσιάζουμε. Αυτό που κάνουμε είναι να τους δώσουμε τα απαραίτητα στοιχεία προκειμένου να βγάλουν το δικό τους συμπέρασμα. Να μην τους κατευθύνουμε. Αυτό κάνουμε και στο VICE.COM και στην εκπομπή του VICE που παρουσιάζω στον ΑΝΤ1. Αν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε το πώς θα προσλάβει ο αναγνώστης/τρια ή ο/η θεατής ένα θέμα μας, τότε δεν θα κάνουμε δημοσιογραφία αλλά πολιτική.
