γράφει η Ηλέκτρα Λήμνιου
Συνήθως τα ταξίδια με το αεροπλάνο τα φοβάμαι. Κυρίως νιώθω άβολα για τον περιορισμένο χώρο. Είναι ωραία, όμως! Το “πήγαινε”, το “έλα”, ο προορισμός, το ταξίδι και όλα αυτά, ξέρετε. Και η παρέα, βασικός παράγοντας. Πριν φύγω, γιατί πρώτη φορά επισκέπτομαι χώρα του εξωτερικού, γνωστοί και φίλοι με ενημέρωναν για το αξέχαστο της εμπειρίας, ο καθένας παραθέτοντάς μου μία δική του ενδιαφέρουσα ιστορία από κάποια χώρα που είχε επισκεφτεί στο παρελθόν. Σίγουρα ταξίδεψα και στους δικούς σας προορισμούς για λίγο. Και είχαν δίκιο.
Ήταν κάτι πρωτόγνωρο κι εξίσου εντυπωσιακό. Όπως το περίμενα κι εγώ!
Προορισμός: Αυστρία. Χώρα της μουσικής. Ησυχία και πράσινο. Φαντάζομαι σε κάθε προορισμό ο καθένας μας αποζητά στοιχεία που έχει ανάγκη κι έχει επιθυμήσει. Και το Σάλτζμπουργκ ή Ζάλτζμπουργκ, το οποίο γύριζα για έξι ημέρες είχε αυτά ακριβώς. Τόσο οι διαδρομές με τα τρένα και τα πόδια όσο και η γραφικότητα των κτιρίων σε παρότρυναν να σκεφτείς για λίγο πώς θα ήταν η ζωή σου, εάν έμενες στη σοφίτα ενός διαμερίσματος με θέα το κάστρο της πόλης και με φόντο τις Άλπεις. Γιατί αυτό έβλεπα έξι ημέρες που ξυπνούσα νωρίς το πρωί και μου άρεσε υπερβολικά.
Πράγματι, είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό να βλέπεις και να προσπαθείς να εγκλιματιστείς σε μια νοοτροπία και σε έναν πολιτισμό που νωρίτερα δεν είχες ιδέα τι μπορεί να σήμαινε. Πάντως, για όσο διήρκησε, ήταν περιπετειώδες θα έλεγα. Οι Αυστριακοί πρόσχαροι -πλην των περισσότερων σερβιτόρων- και συνήθως δυσκολεύονταν να σου απευθύνουν το λόγο στα Αγγλικά. Συνεννόηση πάντως υπήρχε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κατέληγαν και οι δυο πλευρές στο ίδιο συμπέρασμα. Ο πεζόδρομος Linzergasse, το ποτάμι, η γέφυρα με τα πολύχρωμα λουκέτα, όπου οι διαβάτες σφραγίζουν την αγάπη τους με το έτερον ήμισυ ή και γενικότερα την αγάπη τους και όλα αυτά σε συνδυασμό με την υπέροχη λιακάδα, τα χρώματα της άνοιξης και γέλια απείρου κάλους συνέθεσαν το ταξίδι στο Σάλτζμπουργκ της Αυστρίας. Γνωριμίες με νέα πρόσωπα και συναντήσεις με γνωστούς από το οικείο περιβάλλον, φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείπουν. Επισκέψεις σε χώρους πολιτισμού, αλλά και ιστορικούς προφανώς αποτελούν ανεξαίρετο κομμάτι. Όπως το ίδιο κομμάτι και παράλληλα αξέχαστο παραμένει η σιέστα στο γκαζόν γύρω από το ποτάμι, μετά τις βόλτες στο κέντρο και τα πέριξ, με τους παρευρισκόμενους να ρουφάνε κάθε μοναδική ηλιαχτίδα, φορώντας τα πρώτα ανοιξιάτικα/καλοκαιρινά τους ρούχα. Τα βράδια οι επιλογές για εξόδους ικανοποιούν κάθε γούστο, ενώ εννοείται ότι η μπύρα είχε αντικαταστήσει το νερό για τους Αυστριακούς.
Εύχομαι και σε εσάς σε επόμενο ταξίδι σας να βρεθείτε σε party με ελληνική μουσική και θα εκτιμήσετε λίγο παραπάνω τον τόπο σας. Να χορεύετε, να περνάτε καλά, να μιλάτε σε wannabe σωστά αγγλικά/ γερμανικά/ ισπανικά, να φλερτάρετε, να πίνετε και να ζείτε τη ζωή σας με τον τρόπο που θέλετε.
Du hast mich!
Εις το επανιδείν…
