Ανδριάνα Μπάμπαλη – Μουσικός/Τραγουδίστρια/Τραγουδοποιός
Συνέντευξη: Δέσποινα Μονογιού
Φωτογραφίες: George Alexandrakis photography ( www.alexandrakis.info)
Μακιγιάζ: Gogo Nikiforaki
Η Ανδριάνα είναι ένα σύγχρονο κορίτσι με σπίθα στα μάτια. Μια σπίθα για αμεσότητα, αλλαγή, δράση και όχι λόγια.
Ταυτόχρονα, μια καλλιτέχνις ταπεινή, εσωστρεφής, με παρεΐστικη διάθεση και δημιουργικό πνεύμα.
“Το μαζί είναι δρόμος”. Ένας δίσκος με τίτλο που δίνει το σύνθημα και με στίχους τραγουδιών επίκαιρους όσο ποτέ για τη φθορά του ανθρώπου και των ανθρώπινων σχέσεων στις μέρες μας. Πόσο εξιλεωτική είναι τελικά η μουσική για τον ίδιο τον καλλιτέχνη με την ιδιότητα όχι μόνο του ερμηνευτή, αλλά και αυτή του τραγουδοποιού;
Είναι ένας τρόπος έκφρασης απόλυτα λυτρωτικός και ολοκληρωτικός. Λες όσα θες να πεις, όσα παρατηρείς και ζεις εσύ, οι άλλοι γύρω σου. Και μπορείς να μπεις σε διαφορετικούς ρόλους, φύλλο και εποχές. Προσωπικά με ευχαριστεί περισσότερο απ’το τραγούδι.
«Χόρευε εσύ κι εγώ θα σε βαθμολογώ. Θα μείνω έξω απ’ το χορό. Θέλω μονάχα να βλέπω. Κόλλησα κι εγώ. Την αρρώστια της αλαζονείας.» Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Πως τη βιώνεις την τριβή αυτή του ανθρώπου καθημερινά και τι συναισθήματα σου προκαλεί;
Με κουράζει η πραγματικότητα σήμερα και κυρίως η έλλειψη συνεννόησης , λογικής και ψυχραιμίας. Ο κόσμος απελευθερώθηκε μπορεί να μιλήσει για τα πάντα, αλλά απ’τη θέση του παρατηρητή που κρίνει από μακριά αλλά ποτέ δεν πράτει. Κι έτσι μένουμε κολλημένοι σε μια ρητορική και εξυπνακίστικη αντιμετώπιση της ζωής, σε τίτλους.
Πως ξεκίνησε η επαφή σου με τη μουσική;
Εντελώς τυχαία. Δανείστηκα μια κιθάρα απ’το θείο μου για να μάθω τραγούδια στα 14 μου. Μου έμαθε κάποια πράγματα ο γιός της σπιτονοικοκυράς μας, ο αγαπημένος μου Γιώργος και έπειτα συνέχισα στο ωδείο. Από εκεί με έστειλε ο δασκαλός μου Πέτρος Κούρτης σε οντισιόν του Νίκου Πορτοκάλογλου κι έτσι ξεκίνησα.
15 χρόνια μετά. Πως θα ξεκινούσε η Ανδριάνα Μπάμπαλη την πορεία της;
Με θάρρος και πίστη στις δυνάμεις μου.
Σε έναν κόσμο που όλα είναι δυνατά, τι είδους live θα σε ευχαριστούσε περισσότερο;
Ένα ακουστικό λαιβ με ένα ωραίο κουαρτέτο εγχόρδων με φίλους μου, διάρκειας 90 λεπτών το πολύ. Αλλά ουσιαστικό και μαγικό.
Ποιος σταθμός του ταξιδιού σε ικανοποιεί περισσότερο; Η δημιουργική διαδικασία ή η παρουσίαση του τελικού αποτελέσματος;
Η δημιουργική διαδικασία. Νιώθεις ζωντανός και έχεις λόγο να ζεις. Δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω.
Είναι κάτι που θα άλλαζες, αν ήταν στο χέρι σου, στη μουσική βιομηχανία;
Δεν ξέρω ακριβώς. Επειδή πρόκειται για “βιομηχανία” δεν μπορεί να γίνει λιγότερο σκληρή και υπολογιστική. Θα έλεγα όμως στους ακροατές να γίνουν λίγο πιο ανοιχτοί σε διαφορετικά ακούσματα και πρόσωπα. Η εμμονή με πρόσωπα και πράγματα και η οπαδοποίηση του ακροατή του στερεί πολλές και νέες απολαύσεις.
Ένα κορίτσι εναλλακτικό, μια μουσικός με προσωπικότητα ήπιων τόνων και με σταθερή πορεία. Κατά πόσο σε αφορά η πρωτιά; Ή αν θες, τι είναι για σένα πρωτιά;
Δεν ήμουν ποτέ μπροστάρα ως ιδιοσυγκρασία. Γι’ αυτό και όταν το εντόπισε αυτό η “μουσική βιομηχανία” όπως είπες, με εγκατέλειψε. Δεν έχω τα στοιχεία του καλλιτέχνη που μαγεύει μαζικά τα πλήθη και τα παροτρύνει σε διονυσιασμούς και χορούς. Το ήξερα πάντα και δεν το προσπάθησα καν. Μου αρέσει η καλλιτεχνία και η καλαισθησία, χαρακτηριστικά που δεν αφορούν τόσο την πλειοψηφία.
Τι μουσική ακούγεται πιο πολύ στο δικό σου playlist;
Αυτή την εποχή Bach και Leo Brower λόγω μελέτης…
Τι είναι αυτά που αγαπάς να κάνεις όταν είσαι εσύ και ο εαυτός σου;
Χαζολόγημα στο διαδίκτυο, (το ομολογώ ) και περπάτημα άσκοπο.
