γράφει η Ηλέκτρα Λήμνιου
Εκεί που η ρουτίνα σου έχει φάει τη ζωή κι εκεί που αναρωτιέσαι πώς πέρασε κιόλας τόσος καιρός από τις αρχές του έτους, χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, συνειδητοποιείς… Συνειδητοποιείς τι έχεις κάνει όλους αυτούς τους μήνες, ποιοι ήρθαν και ποιοι έφυγαν, έμπρακτα ή στη θεωρία. Συνειδητοποιείς τι έδωσες κι αν είσαι από αυτούς “της ανταλλαγής”, αναρωτιέσαι τι πήρες. Άγχος, τρέξιμο, δουλειά, φωνές, εντάσεις είναι ένα μεγάλο μέρος του αγώνα σου για επιβίωση σε αυτό που αποκαλούμε “Ζωή”. Σίγουρα, εάν το επεξεργαστείς στο ωραίο σου μυαλό κατ’ αυτόν τον τρόπο, η “Ζωή” σου η ίδια θα σε φάει. Θα αναζητάς μονίμως δικαιολογίες για το τι φταίει. Ποιος σε έφερε ως εδώ που έχεις φτάσει. Στα όριά σου. Τα όρια τα θέτει ο καθένας μόνος του. Δε θα θέσω εγώ όρια για τη δική σου τη ζωή. Ούτε κι εσύ από την πλευρά σου για τη δική μου. Εάν αυτό συμβεί είναι γιατί εσύ ο ίδιος το άφησες να γίνει. Ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τη “Ζωή” του. Και κάπως έτσι ερχόμαστε και ζούμε άσχημα. Συμβιβαζόμαστε με κάτι ανοίκειο και πέρα από τα δικά μας όρια και δεδομένα.
Τι έχεις κάνει, λοιπόν, όλους αυτούς τους μήνες; Είσαι σε ένα περιβάλλον με ανθρώπους που μοιράζεστε κοινά βιώματα. Μοιράζεστε τα νέα σας, ανταλλάσσετε απόψεις, αναλύετε τα προβλήματά σας, κάνετε σχέδια για το άμεσο ή και το μακρινό μέλλον, βάζετε στόχους. Αυτά; Τα ξεχνάς; Είσαι σε μία δουλειά την οποία έχεις επιλέξει. Σε αυτή, λοιπόν, τη δουλειά κοίτα να γίνεσαι καλύτερος. Προβλήματα θα υπάρχουν παντού. Ακόμα και στην όποια επόμενη θες να αναλάβεις, ακριβώς έχεις πήξει στην τωρινή σου. Σε αυτή τη δουλειά που είσαι τώρα συναναστρέφεσαι με κόσμο. Γνωρίζεστε. Μοιράζεστε. Γελάτε. Τραγουδάτε και τσακώνεστε. Συνειδητοποίησε, λοιπόν, τι μαθαίνεις από αυτή και τους ανθρώπους που την απαρτίζουν και ξεζούμισέ τη. Είναι η “Ζωή” σου και η επιλογή σου. Μέχρι να βρεις την επόμενη που, κατά τη γνώμη σου, θα είναι καλύτερη.
Τι άλλο έχεις κάνει όλον αυτό τον καιρό; Έχεις γνωρίσει νέους ανθρώπους. Μη φοβάσαι να γνωρίζεις νέους ανθρώπους. Μόνος του δεν έζησε κανείς. Όλοι τις ίδιες ανάγκες έχουμε. Στήριξη, συντροφικότητα, αγάπη και χαμόγελα. Αν εσύ πρώτος δείξεις τον καλό σου εαυτό, τότε η ανταπόκριση θα είναι ανάλογη. Το θέμα είναι να το διατηρήσεις. Οι άνθρωποι δεν είμαστε μηχανές, να πατάνε ένα κουμπί και να δίνεται η εντολή. Οι άνθρωποι θέλουμε διεκδίκηση. Είτε αφορά μία σχέση φιλίας είτε αφορά μία ερωτική ή ακόμα και την ίδια σου την οικογένεια. Προσπάθησε να μη συνηθίζεις.
Η μιζέρια είναι σαν το σαράκι. Σε τρώει. Αργά και βασανιστικά. Το θέμα είναι να το προλάβεις. Όχι για τους άλλους και τα λόγια. Μία δραστηριότητα, μία καινούρια φιλία, ένας έρωτας που μόλις ξεκίνησε είναι αυτά τα πυροτεχνήματα που μας αφυπνίζουν. Μην τα φοβάσαι. Μην προβλέπεις το αποτέλεσμα.
*Άφησέ το να σε κάψει…κι ας καείς.
